41~bölüm

450 35 43
                                    

Alesya'dan
______________________________________

Gözlerimi acıyarak açtım sanki yanıyor muşum gibiydi

Her yerim terden yapışmıştı

Elimi anlıma götürdüm gelen sıcak ateşle hızlıca elimi çektim

Siktir?

Hemde ne siktir

Yerimden kalkmak istesemde gücü bulamıyordum kendimde

Sabah olmuş olmalı ki aydınlıktı odam

"Hadi bakalım uykucu uyanma vak-"

"Balım bu halin ne!"

Doğu abi koşarak yanıma geldi hem yanıyor hem titriyordum

"Duygu!" Diye bağırdı abim

"Olm ne oldu?"

"Anne balım yanıyor"

"Ne?"

Meltem annem yanıma geldi hızlıca üstümdeki yorganı çekti

"Ateşi yüksek duygu burda bir şey yapamaz Hastaneye götürelim" dedi sakince

Neden ağlamıyor lan?

Ortalığı velveleye vermesi lazımdı

"Esma ablana şuradan kıyafet al rahat arkamızdan gel"

"Tamam anne"

Ömer abim hızlıca kucağına aldı göğsüne sokuldum

"Geçicek abim "

"Baba hadi!"

"Kızım yanıyor meltem!"

"Hayatım ölmedi yaşıyor tövbe tövbe ya hadi hastanaye gidelim!"

Rolleri değiştirmişler.

Ömer abim kucağından indirmedi babam gazı kökledi bir an uçuyoruz zanettim

Kısa sürede hastaneye gelmiştik

Gözlerim kapanıyordu yine

____________________
Ömer den

Kucağımda minicik kalan güzelimi dikkatlice sedyeye bıraktım.

"Siz burda bekleyin haber vereceğiz duygu hocam"

Duygu onlarla gitti

"Neden hasta oldu niye ateşlendi bu kız meltem?"

"Hayatım bak sakin ol kızımız iyi dönemden geçmiyor biliyorsun kendine yüklenmiş olmalı. Bak iyi o olucakta biz varız yanında sakin olun "

Annem hepimizi sakinleştirmeye çalışıyordu endişelensede hep en güçlümüz oydu.

Babam daha belli ederdi

"Onu kimsenin üzmemesi için elimden geleneni yapacağım" dedi babam

Annemi kendine çekti

Esmayı kendime çektim gözleri dolu dolu balımın olduğu yere bakıyordu

"Şşş abim iyi olucak"

"Olur dimi abi? Dün o üçüzlerden Bera denen pislikte üstüne gitti sonra erezle olanlar aile konusu çok üzülmüş müdür?"

~ALESYA TOMRİS~ Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin