Yağmur Yılları

BÖLÜM 8: Unutmadım

(Yakamoz'un dilinden devam)

Sabah üzgün bir şekilde uyandım.Çünkü raporum bitmişti.Saat 9.00 dersine yetişebilmek için hızlıca kıyafetlerimi üstüme geçirdim.Ve dışarı çıkıp otobüsü beklemeye başladım.

Tam o sırada önümden siyah renk bir araba geçti.Bu Deniz'in arabasıydı.Camını açtı.Ve içeriden bana el salladı."Ben de sabah 9.00 dersine yetişmeye çalışıyorum.Aynı şekilde sanırım sen de bunun için uğraşıyorsun.Gel beraber gidelim."dedi.

Kabul etmek istemedim.Çünkü bu sefer o ,dersine geç kalacaktı.Ve hemen konuşmaya başladım,"Ama bu sefer sen derse geç kalacaksın."dedim.

Ve o an jeton beynime düştü."Haa doğru ya sen de Mert gibi bizim üniversitenin makine mühendisliği bölümünde okuyordun."dedim.Evet Yakamoz ama bunu keşke ağzını açmadan önce hatırlasaydın diye kendime saydırırken söze atladı,Merak etme prenses geç kalmam.Unuttun mu bölümlerimiz yan yana."dedi.İkimiz de tebessüm ettik.

"İyi o halde geleyim."dedim ve arabaya bindim.O da yola devam etti.

On dakika sonra üniversitenin kapısının önüne geldik ve yollarımız ayrıldı.

Hızlıca sınıfa girdim.Ve Merve'nin yanına oturdum. Ders bittiğinde Merve ile dışarı çıktık. Yanımıza Mert ile Deniz geldi.

Mert Merve'nin yanına geçmek istedi.Ve beni kaldırıp Deniz'in yanına oturmaya zorladı. Şansıma(!) çardak dört kişilikti. Ben e doğal olarak öldürücü bakışlarla Mert'e baktım ve mecburen Deniz'in yanına geçmek zorunda kaldım.

Ardından koyu bir sohbet başladı.Vizeler bitmişti.Ve finallere çalışmak için daha süremiz vardı. Ama finallerin vizelerden daha zor olduğunu da unutmamamız gerekiyordu.

Yaklaşık yarım saat kadar bu konu hakkında konuştuk.(Daha sonraki derslere girmedik.)Neremize güvendiğimiz hakkında hiçbir fikrimiz yoktu.

2,3 saatin sonunda Mert'i babası aradı. Ve bir trafik kazası geçirdiğini söyledi.Mert kalkıp giderken Merve'de onunla gitti.Tam o an lafa atladım,"Mert benim de gelmemi ister misin?"dedim. "Yakamoz uzun bir süre hastane ortamına girmeni istemiyoruz."dedi.

Ama en yakın arkadaşlarımdan birinin acı bir gününde yanında olmayacaksam neden arkadaştık ki?"Ama yanında olmak istiyorum."dedim.

Sert bir sesle,"Yakamoz itiraz etmeni istemiyorum."dedi. Oflayarak"Tamam."dedim."Ama bir gün bunu ben de sana yaşatırım bilmiş ol." Gülümsedi ve "Sabırsızlıkla bekliyor olacağım."dedi. Ve yanımızdan ayrıldılar. Biz de Deniz'le baş başa kaldık.

Yüzüme bakarak şöyle söyledi,"Neden o kadar inat ettin ki? Yani gitmeseydin ne olurdu?"

Şaşkınlıkla yüzüne baktım.Beni Mert'ten mi kıskanıyordu?Ama ben Mert'e hiç o gözle bakmamıştım ki,tıpkı ona da o gözle bakmadığım gibi.

"Yalnız farkındaysan Mert benim en yakın arkadaşlarımdan bir tanesi.Ayrıca, beni onunla Savaş tanıştırdı.Eminim ki Savaş burada olsaydı, o da gitmek isterdi." derken sol gözümden bir yaş damladığını hissettim.

Deniz bana yaklaştı. Yanağımdaki yaşı sildi.Ardından konuşmaya başladı, "Yakamoz,Merve bana beş yıl önce yaşadıklarını anlattı. Ama artık şunu kabullenmen lazım, o öldü."dedi. Aptal şey. Bu sözü çok sinirimi bozdu. Çünkü o ölmemişti. Nereden bildiğimi sormayın. Ölmemişti işte.

Ona şöyle söyledim, "Hayır,Deniz. O ölmedi."dedim. Bana gülümsedi. " Öyle olsun prenses."dedi. Ama artık prenses demsi sinirimi bozmaya başlamıştı. O bana her prenses dediğinde kendimi Savaş'a ihanet ediyormuş gibi hissediyordum.Devam etti," Diyelim ki Savaş ölmemiş olsun." Meraklı bir ses tonuyla tekrar konuşmaya başladı," Peki o halde neden beş yıldır sana kendini ölü gösteriyor?" dediği an zaten sesimi kestim ve öylece bakakaldım. Çünkü çalışmadığım yerden sormuştu. Buna verebilecek hiçbir cevabım yoktu.

Sessizce mırıldandım, "Bu konuyu kapatabilir miyiz lütfen?", " Tabii ki. Sen nasıl istersen." dedi ve bir süre havadan sudan konuştuk.Sonra beni evime bıraktı.

Arabadan yine geçen ki gibi bir şey olmasın diye hızlıca indim. "Görüşürüz prenses. Bu sefer kaçtın ama bir dahakine kapıları kilitleyeceğim."dedi. Mala bakar gibi bakarak, "Tabii götün yerse." dedim. Tam konuşmaya başlayacakken sözünü kestim. Ve ekledim, "Eğer öyle bir şey olursa Savaş'ı senin üstüne salarım korkak prens."dedim ve sözünü söylemesine izin vermeden içeri girdim. Çünkü şu salak kafam şu ana kadar Deniz'le sevgili olmayı mantıklı bulsa da, bunun Savaş'a bir ihanet olacağını yeni anlamıştı.

Odama girdim. Bugün gerçekten çok yorucu geçmişti.Bu yüzden hemen uyumak istiyordum.

Ama ondan da önce günlük yazmalıydım.Çünkü bu günlerde kimseye anlatamadığım onca şey vardı. Ve insanlar bunları eleştirebilirdi. Ama on üç yaşımdan beri tuttuğum Stella bana çoğu zaman iyi hissettiriyordu. Aynı zamanda da beni eleştirmiyordu. O yüzden hemen yazmaya başladım.

Sevgili Stella,

Bu günlerde çok zor şeyler yaşadım. Stella ben Savaş'ı unutamadım. Deniz ile, Savaş'ın acısını dindirmeye çalıştım. Ama olmadı. Aynı zamanda bunun Savaş'a bir ihanet olduğunu anladım. Çünkü Stella nereden bildiğimi sorma ama Savaş yaşıyor. Sanki içimizde bir bağ var ve o,bana sesleniyor. Diyor ki, " Yakamoz,sen ne yapıyorsun? Ben ölmedim. Yaşıyorum. Ama nerede olduğumu söyleyemiyorum. Ama şunu bil ki Yakamoz,ben seni çok özledim. Lütfen yıldızımıza bak ve artık birbirimizi görelim..." Çünkü ben bunca yıl geçmiş olmasına rağmen Savaş'ı hâlâ unutamadım. Ve onunla sevgili olmayı ilk günkü gibi istiyorum. Ve annem bana " Eğer bir şeyi inatla istiyorsan onu mutlaka elde edersin." derdi. Stella ben eminim.Savaş yaşıyor. Kayıtlara geçsin lütfen, ben bu işin peşini bırakmayacağım. Stella, " Savaş şuan hayata karşı bir savaş veriyor. Ve ben inanıyorum o bunu başaracak. bunu kaç kere söyledim daha kaç kere söylerim bilmiyorum ama. Tek bildiğim şey şu ki " Savaş yaşıyor."

Yakamoz ÇETİNKAYA

YAZARDAN NOT:

SİZCE YAKAMOZ'LA SAVAŞ BERABER OLABİLECEK Mİ ? DENİZ BUNA İZİN VERİCEK Mİ? DAHA DA ÖNEMLİSİ SİZCE YAKAMOZ KİMİ SEÇİCEK?? YORUMLARDA BULUŞALIM<3

SEVGİLİ OKURLARIM. NASILSINIZ? UMARIM İYİSİNİZDİR. İLK BÖLÜMÜMÜN 4 OYLAMASI VAR AMA 3 TAKİPÇİM VAR.NOLUYOO???AYRICA ASIL HEYECANLI OLAN BÖLÜMLER SON BÖLÜMLERİMKEN NEDEN AZ OYU OLAN DA AYNI ŞEKİLDE SON BÖLÜMLERİM.NEYSE BİR SONRAKİ BÖLÜMDE GÖRÜŞMEK ÜZEREE ❤❤