Maan? /bankzitters

Mama?

Pov Maan

Ik wordt langzaam wakker. Ik open mijn ogen en kijk om me heen. WAAR THE F*CK BEN IK. Ik schiet omhoog en kijk nog steeds om me heen. Nee nee nee. Ik ren naar de deur om te zorgen dat deze niet op slot zit. Ik maak de deur open en vlieg de gang in. Ik bots tegen iemand aan. Nee nee nee alsjeblieft doe me geen pijn. Ik zet 5 grote stappen naar achter waardoor ik nu weer achter in mijn kamer tegen de muur. Ik zak op de grond en kruip in elkaar als een klein bolletje met mijn handen over mijn oren. Bang om weer in elkaar geslagen te worden. Maar dat gebeurt niet. De jongen waar ik tegenaan liep is voor mij gaan zitten. "Maan gaat het?" hu wat? Maan? "Ja, denk het wel sorry" Ik bedenk me nu pas dat ik gewoon bij Robbie thuis ben. Dit is Matthy. Hij is een goede vriend van mijn broer. Hij helpt me opstaan en loopt vervolgens weer weg. Ik hoor hem nog wat tegen mijn broer zeggen. Ik kleed me snel om. Het is al 11 uur. Robbie komt mijn kamer binnen. "Gaat het Maan?" Die Matthy waarom moet hij dit nou aan Rob vertellen? Ik zeg dat het goed gaat en dat hij weg moet gaan. "Als er iets is, moet je naar me toe komen, Oke?" ik knik. Robbie verlaat mijn kamer en ik maak snel mijn bed nog even. Ik loop naar de woonkamer en pak snel een broodje. Ik ga aan tafel zitten. Alle jongens zitten op de bank. "Waar is Milo eigenlijk?" vraag ik als ik zie dat Milo er niet bij zit. "Hij is weer gaan slapen" Antwoord Raoul. Ik kijk weer naar mijn telefoon. Ik kijk naar mijn achtergrond. Het is een foto van mijn moeder en mij op wintersport. Ik mis mijn moeder. Mijn moeder is ziek. Ze kan niet meer thuis wonen. Ik bezoek haar iedere dinsdag. Het is vandaag dinsdag. Maar deze keer kan ik haar niet zien. Een traan rolt over mijn wang. Ik mis mijn moeder. "Goedemorgen kale" Milo komt de kamer binnen. Ik kijk niet naar hem. Ik mag niet huilen.

Hij pakt mijn kaak vast. "Niet huilen!" "Niet in dit huis, Maan" Hij geeft me een klap in mijn gezicht. "Mislukkeling" Ik probeer weg te komen maar het lukt niet. Hij is te sterk. En ik te zwak.

Ik voel nog een traan over mijn wang rollen maar veeg hem gelijk weg. Ik mag niet huilen! Ik neem het laatste stukje brood en kijk weer op mijn telefoon. Mijn moeder heeft me geappt waar ik blijf. Ik vertel dat ik veilig bij Robbie ben en dat ik niet kan komen. Mama vond het jammer maar snapt me gelukkig wel. Mijn moeder is de enige die mij snapt. Ik voel een hand op mijn schouder. "Gaat het Maantje?" Maantje? Wie noemt mij maantje? Ik kijk om en zie Milo naast me zitten. Hij wijst naar mijn telefoon. "Ik kan je brengen?" vraagt hij. Ik kijk hem aan. Waarom kijkt hij met mij mee? "Echt?" Vraag ik voor de zekerheid. Ik wil zo graag naar mijn moeder. "Ja tuurlijk" Ik geef hem een knuffel. "Dankjewel Miel" Ik laat hem los en kijk hem aan. "Wanneer wil je weg?" Ik kijk nog een keer op mijn telefoon. Het is 11.50. "kwart over 12 ofzo?" Milo kijkt nu ook op zijn telefoon en knikt. "Ik zal me even klaar maken" Hij loopt weg en ik kijk blij naar mijn telefoon. Ik ap gelijk mijn moeder dat ik wel kom vandaag.

"Wat heb jij te lachen dan?" Robbie komt naast mij staan. "Milo brengt me zo naar Mam" Zeg ik blij. "Hoe bedoel je?" Wacht weet Robbie niet dat mama niet meer thuis woont. Mijn glimlach verdwijnt gelijk. "Mama is ziek. Al een lange tijd. Ze woont niet meer thuis" Robbie stopt nu ook met lagen. "Echt?" Hij kijkt me ongelovig aan. Ik knik. "Doe haar de groeten ja?" "Tuurlijk" Ik sta op en loop naar mijn kamer. Ik doe mijn nieuwe schoenen aan. Ik heb ze vorige week gekocht. Ik loop naar de woonkamer en zie Milo al klaar staan met de autosleutels. "Klaar om te gaan?" Hij kijkt me aan. "Zeker" Ik zeg de jongens gedag en loop met Milo naar de auto. 

Pov Milo

Ik loop de woonkamer in en zie Maan aan de tafel zitten. Het lijkt er op dat ze heeft gehuild. Ik ga naast haar zitten en kijk per ongeluk op haar telefoon. Ik weet dat het niet de bedoeling is. Maar ik kon er echt niks aan doen. Wacht apt ze met haar moeder? Ik lees dat ze niet naar haar toe kan. Ik stel haar voor dat ik haar wel wil brengen. Ik zie haar twijfelen maar toch zegt ze ja

We zitten in de auto onderweg naar haar moeder. Maan heeft het adres ingevoerd op mijn telefoon. Het is een ziekenhuis voor mensen die daar langer moeten verblijven. "Nog sorry voor het meekijken op je telefoon ik had het echt niet moeten doen." zeg ik. "Het maakt niet uit het is oke. Ik ben blij dat je het hebt gedaan nu kan ik naar haar toe" ze schenkt me een zwak lachje. "Ga je mee naar binnen?" We staan voor de deur van het ziekenhuis. "Vind je dat goed? Ik kan ook in de auto wachten!" Zeg ik snel. "Wil je alsjeblieft mee gaan?" Ze kijkt me aan. Ze heeft tranen onder haar ogen. "Tuurlijk Meisje ik ga met je mee" Ze geeft me een zwake lach "Dankjewel Miel" Ik lach en loop achter haar aan naar binnen.

Pov Maan

We staan voor de kamer van mijn moeder. Ik klop aan en niet veel later zie ik het hoofd van mijn moeder door de deur verschijnen. "Hey Maanie" Mijn moeder klinkt vrolijk "Hey mama, dit is Milo hij heeft me gebracht, mag hij binnen komen?" Vraag ik "Tuurlijk kom binnen, de koffie staat klaar." We zitten lekker te kletsen en te praten. Het is al bijna 6 uur en ik wil eigenlijk wel graag naar Robbie toe. Ik zeg mijn moeder gedag wat iedere keer best moeilijk is aangezien het elke keer de laatste kan zijn.

We zitten in de auto naar Robbie zijn huis. Ik heb mijn pet op zodat niemand me kan zien. Ik heb graag mijn pet op voor minder prikkels enzo. We komen aan bij het huis en ik stap uit. Ik kijk naar de andere auto's die ook op de oprit staan. Mijn oog valt op de blauwe BMW, het is echt een mooie auto. Ik denk na over van wie die is. Ik gok die Matthy. Ik loop er naar toe en kijk naar de auto. Het heeft mooie velgen en een mooie uitlaat. Ik loop een rondje om de auto tot ik de lampen zien aangaan. Ik kijk op en zie Koen met een grijns naar me kijken. Oke volgens mij is de auto van Koen. "Mooi he" Koen kijkt trots. "Ja, als ik genoeg geld heb wil ik deze ook" antwoord ik. "Wil je een stukje rijden?" Ik kijk naar de grond. "Ik heb geen rijbewijs" Lach ik. "Oh ja, wil je er wel in zitten?" Ik kijk weer naar de auto. Het is echt een hele mooie auto. "Als dat mag?" Antwoord ik onzeker. Koen knikt en maakt de deur open. Ik ga zitten en kijk rond in de auto. Ik ben echt een auto nerd. Niet elk meisje is dat. Ik kijk naar het stuur en vouw mijn handen eromheen. "Waarom heb je eigenlijk geen rijbewijs?" Vraagt Koen ineens. Ik kijk naar mijn benen. "Ja, mijn ouders hadden daar geen geld voor en ik ook niet." Antwoord ik onzeker. "En voor Robbie wel?" Vraagt hij. "Ja, voor Robbie hebben ze alles over" Ik voel mijn ogen waterig worden. Ik haat dit onderwerp. Ik zie Robbie met zijn telefoon voor zich naar mij wijzen. Ik lach voor de foto en kijk nog een keer naar mijn handen op het stuur. Ik kijk naar Koen. Hij kijkt trots wat ik zeker snap. Ik stap uit en geef Koen een knuffel. "Dankjewel Koentje" Ik kijk weer naar de mooie auto. We lopen samen naar binnen waar Raoul het eten op tafel heeft staan. Ik ga zitten en kijk naar mijn bord Ik wil niet eten. Niet nu. Ik kan niet. Niet nu.....