BLIND IN LOVE

PROLOGUE

MALOI'S POV

We do everything for our family. You do everything just to protect them even it's hurting you.

I saw my wife with other woman and all I can do is to watch them cheating on me.

I'm going to surprise my wife because we have a dinner tonight with her family. They also invite my mother to come but she's busy with her life in states. I'm all alone because my parents are divorce, I live by myself.

When I arrive at hospital hindi na muna ako pumasok at hinintay nalang siyang lumabas dahil I respect her work.

Pero lumipas ang ilang oras ay hindi pa rin siya lumalabas kaya bumaba na ako at puntahan sa office niya. Tinry ko siyang tawagan pero hindi niya sinasagot ang tawag ko.

Wala na masiyadong tao sa labas ng hospital and I think their resting now. Papasok na ako sa entrance when I saw a famillar walking in the middle of the dark road with someone in her back the girl's head was resting in her shoulder.

Colet?

Colet was shocked when she saw me standing while watching them. Kaagad bumaba ang babae mula sa likod niya.

I was about to slapped the girl but colet immediately hug me.

"Let me go!" I shouted. Naitulak ko si colet at kaagad na sinampal ang babae. "Sinabihan na kitang layuan ang asawa ko pero hindi mo ginawa, ganun ka na ba talaga kahibang?!" I said while colet still pulling my hand pero kaagad ko iyong pinipigilan.

"Stop making scene maloi, chie go home now." I looked to colet when I found out what her name now. "So chie is her name?!" Tinuro ko ang babae.

Hahampasin ko pa sana siya ulit pero kaagad siyang umalis. Hahabulin ko sana siya pero hinila ako ni colet.

"Ano ba bitawan mo ako! Chie lumabas ka jan!" I shout again. Tinutulak ko si colet sa pagyayakap niya sa akin pero nagpupumuglas ako.

"Come out! I said come out!" I burst into tears as I screamed her name.

"We're going home now!" Hinawakan ni colet ang braso ko ng mahigpit. "Ah! Nasasaktan ako col!"

Nang dumating kami sa sa bahay hindi ko napigilan ang sarili ko. Itinapon ko lahat ng gamit na meron sa bahay namin. Ang mga mamahaling base na binili from the other country ay binasag ko.

"Bakit mo ginawa sa'kin 'to!" Hindi ko napigilang hindi umiyak habang hapong-hapo dahil sa galit na nailabas ko.

"When all I did is to protect this family, while you wasprotecr that fucking girl!" My voice cracked. "We build this family together pero bakit ganun col bakit parang ako nalang ngayon ang bumubuo?"

"Sa tingin mo pipirmahan ko yung papel?! Hindi! Hindi ko hahayaang maging masaya ko habang ako nasisira ang buhay ko nang dahil say—" Hindi ko natuloy ang sasabihin ko nang itapon niya ang isang bote ng wine sa wedding picture namin.

Nagkalat ang wine sa picture namin na ngayon ay basag-basag nang mahulog ito. Nag mistulang pula ang puting larawan.

Nakita ko ang sugat sa kamay ni colet na ngayon ay walang tigil din sa pagdurugo.

"Hindi ikaw ang biktima dito loi, hindi lang ikaw ang nasasaktan. When I need a wife, nasaan ka? You did nothing for me." Hinawakan niya ang magkabilang braso ko at tinignan ako ng deretso sa mata.

"Hinayaan mong masira ang pamilya natin, hinayaan mong lamunin ka ng sakit at galit mo!" She shout in my face.

"You become cold to me, akala ko nga nawalan na akonng asawa dahil hindi na kita maramdaman e" Ngayon ko nalang ulit nakitang umiyak si colet sa harap ko and it's hurting me.

"Because I don't want you to see me that I'm hurt, that I'm weak!" Napayuko ako dahil hindi ko kaang tumingin sa mata niya.

"I'm your wife maloi! I'm always here for you" My heart feels so heavy.

"Let's end our relationship loi, it's not healthy anymore. We are now hurting eachother." I shook my head.

"No col please, ayokong iwan mo ako." Pagmamakaawa ko. "Paano ako?"

"Pakawalan mo na ako loi, nasasaktan nalang natin ang isa't isa. Ayokong nakikita kang nahihirapan nang dahil din sa akin." She knelt her kness and begged too.

Kahit na nasasaktan ako o nahihirapan ako gusto ko pa rin makita sa'yo na kaya mong ipaglaban 'tong binuo nating pamilya. Nang dahil sa isang pagkakamali iiwan mo ako?

Fuck.

Ayaw kitang palayain pero bakit hinihiling mo palayain kita.

"Col..."

"Loi, please"