BLIND IN LOVE

Chapter 9: THE END OF LOVE.

I recommend to listen the song I putted while your reading this to feel this chapter.

COLET'S POV

"Col may sasabihin sa atin si gwen" Malungkot ang pagkakasabi ni jho kaya napakunot ako. "Ano yun?" Tanong ko habang chenecheck ang papers ng mga patient.

"Ikakasal na ako par" Napahinto ako sa ginagawa ko at marahan na tumingin kay gwen. "Naiiyak ako" Umandar nanaman ang pagiging OA ni jho at niyakap si gwen.

"Congarast gwen, it's your dream right?" Saad ko at sabay-sabay kaming nag yakapan. "Yeah, she's my dream girl. I never expect that I will be her wife soon and I can't wait col!" She said proudly. Ginulo ko ang buhok niya and tapped her back.

Napahinto kami sa pagyayakapan ng may kumatok. It was chie, I was shocked when she kissed my cheecks. Even jho and gwen was shocked on what they saw.

I shook my head as I look at them with awkward face.

"Hey, I miss you. Hindi kana tumatawag" Nakita ko kung pano umalis sila jho and gwen na hindi nagpapaalam sa akin.

"I miss you too, I'm just busy these past few days" I said. "I know you're tired so I brought you a flower and favorite mong food steak" Napatingin ako sa dala niya.

That's not my favorite.

"Thank you, let's eat?" Pag aaya ko sakaniya. "Sure, col what if we spend the night in park? Just talk" I smiled listening to her while eating

"Sure, I would love that." Nagulat ako nang itinapt niya sa bibig ko ang tinidor na may steak. "Open your mouth" Utos niya. I opened my mouth as I ate her offer.

"How's your business?" I asked. "Maayos naman, she visit me at my coffee shop" Napatigil ako sa pagkain.

"What did she say?" Nag aalala kong tanong. I know she's not like that, hindi kayang gumawa ng iskandalo si loi. "That I need to distance myself to you, I can't do that."

So she really already know.

"Thank you for spending night with me col" Chie said habang buhat-buhat ko siya sa likod ko. She was tripped because of her heels.

"I'm sorry for everything I did." Patuloy niya. "It's not my intention" I chuckled softly for what she said.

"We're just people, we're not perfect" Saad ko. Nang makarating kami sa hospitals ay gulat akong napatingin kay maloi na nasa harapan na namin. Watching us with her lifeless eyes, kaagad na bumaba si chie sa likod ko.

Hindi ko napigilan ang sarili kong kunin ang wine na nasa lamesa at itapon iyon ngunit hindi ko inasahang sa wedding picture namin iyon tatama. Nagkalat ang wine sa picture namin na ngayon ay basag-basag nang mahulog ito. Nag mistulang pula ang puting larawan.

Hindi ko ininda ang sakit ng sugat sa kamay ko dahil sa bote. Marahan akong tumingin kay loi habang pinipigilan ang mga luhang kanina pa nagbabadyang bumagsak.

"Hindi ikaw ang biktima dito loi, hindi lang ikaw ang nasasaktan. When I need a wife, nasaan ka? You did nothing for me." Saad ko at hinawakan ang magkabilaang braso niya.

"Hinayaan mong masira ang pamilya natin, hinayaan mong lamunin ka ng sakit at galit mo!" I can see her eyes full of pain and I don't know why I was like this to her.

"You become cold to me, akala ko nga nawalan na akonng asawa dahil hindi na kita maramdaman e" I can't hold my tears anymore, I love her so much pero nasira ang lahat nang dahil sakaniya.

"Because I don't want you to see me that I'm hurt, that I'm weak!" Saad niya at napayuko. Binitawan ko siya mula sa pagkakahawak ko sa braso niya.

"I'm your wife maloi! I'm always here for you but you never approach me." I said. "Let's end our relationship loi, it's not healthy anymore. We are now hurting eachother." I let myself to say those words.

"No col please, ayokong iwan mo ako." Pagmamakaawa niya. "Paano ako?"

"Pakawalan mo na ako loi, nasasaktan nalang natin ang isa't isa. Ayokong nakikita kang nahihirapan nang dahil din sa akin." It's hurting me but I need to do this. Hangga't may nabubuong galit sa akin ay patuloy lang naming masasaktan ang isa't isa.

"Col.." She's crying. "I love you, I can't let you go." Lumuhod siya sa harap ko. It's hurt me seeing her like this, our love was a mess now.

"Loi.." . "Hindi na natin pwedeng mabuo ang matagal ng nasira loi." Saad ko. Napatingin ako sakaniya nang marahan siyang tumayo at kinuha ang isang brown envelope.

I just watch her signing the papers. I don't know but I feel like I want to stop her, gusto ko siyang pigilan. Tama ba ang palayain ko siya?

Pagkatapos nitang pumirma ay marahan siyang naglakad palabas, hindi siya nagtangkang lumingon. My world shattered. Napabagsak ako sa sahig at iniisip pa rin kong totoo ba'to, ano ba nangyari sa atin bakit naging ganito.

Hindi ko namalayang nakailang bote na pala ako. Hindi ko maramdaman ang sarili ko, pakiramdam ko ay sobrang manhid ko na. Nang tumayo ako ay kaagad akong napabagsak sa sahig tatayo na sana ako ulit pero may notification akong natanggap from jhoanna. She's calling me right now.

JHOANNA:

"Where are you? Col, si maloi....she's dead because of accident." Naririnig ko ang pag hikbi ni jhoanna.

Para akong binuhusan ng malamig na malamig na tubig na may yelo. Kaagad akong tumayo at tumakbo papunta sa kotse ko. Kahit nahihilo ako sinubukan ko pa ring pinuntahan ang lugar kung saan nangyari ang aksidente.

Ngunit tanging ang kotseng durog na durog ang naabutan ko. Sinubukan kong tignan ang kotse niya pero pinipigilan ako ng mga police.

"Yung asawa ko! My wife is there!" Sigaw ko habang sinusubukan kong makapasok. "Maloi..." I burst into tears. Pinagsisihan ko ang lahat ng nangyari ngayon, hindi ko kayang mawala siya sa buhay ko.

"'Ma'am dinala na po ang biktima sa pinaka malapit na hospital" Saad ng isang police. Agad naman akong pumunta sa hospital, I know I'm so messed right now.

Nang makarating ako sa hospital ay nakita ko si jhoanna na umiiyak at kaagad akong sinalubong.

"Where's my wife?" Agad kong tanong. Jho shook her head, kaagad akong pumunta sa mortuary. Nakita ko ang isang katawan na natatakpan ng puting tela, I hugged the body.

"Loi wake up! I'm sorry.... Please comeback" I cried.

To be continue.....