[COMPLETED] Dr.ကျန်း (ဘာသာပြန်)

Extra 7

🧑‍⚕️Chapter 129

“ ကျန်းရွှိ မင်းရဲ့သမီးကိုကြည့်အုံး...”

ထိုဆူညံသောနေ့သည် ရှန့်ဖန်းယွိ၏ ပြိုလဲမှုနှင့်အတူ စတင်ခဲ့သည်။ သူသည် ကလေးငယ်ကို အိပ်ခန်းမှစာကြည့်ခန်းထဲအထိခေါ်လာခဲ့ပြီးကျန်းရွှိအားတိုင်ခဲ့သည်။

“ အကယ်၍ မင်းသူ့ကို ဂရုမစိုက်ရင် သူအိမ်ကိုဖျက်ဆီးလိမ့်မယ်...”

ငါးနှစ်အရွယ် သမီးငယ်လေးသည်ကား  ကျန်းရွှိ၏စားပွဲခုံဘေးတွင် ရေဆေး အရောင်ခြယ်ဗူးကိုကိုင်၍ရပ်နေကာ နှုတ်ခမ်းစူနေပြီးသူမ၏ခြေထောက်ကိုငုံ့ကြည့်နေသည်။ သူမသည် ကျန်းရွှိအား သူမ၏မျက်လုံးထောင့်များမှကြည့်လာ၏။

“ ပါပါး… ဒယ်ဒီအတွက် သမီးမိတ်ကပ်ပြင်ထားတာ ကိုကြည့်ပါ…လှတယ် မဟုတ်ဘူးလား…”

သမီးလေးအား မည်သို့စကားပြောရမည်ကို သင်ပေးသောအခါ ရှန့်ဖန်းယွိကသူမအား “ ပါပါး ” ဟု မရေမတွက်နိုင်စွာ ချော့၍ပြောခိုင်းခဲ့သည်။ သို့သော် သမီးလေးသည်သူမအား နားမလည်စွာပင် အမြဲပြန်ကြည့်ခဲ့သည်။ တစ်နေ့တွင် ကျန်းရွှိကသူမအား လက်မောင်းထဲတွင်ပွေ့ချီပြီး “ ဖေဖေ့ကို ပါပါး လို့ခေါ်နော် ”  ဟုပြောသောအခါ ကလေးငယ်သည် မည်သည့်စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဝန်လေးမှုမှရှိပဲ အလွယ်တကူ ပါပါးဟု ခေါ်ခဲ့သည်။

ထိုအဖြစ်အပျက်သည် ရှန့်ဖန်းယွိအား ကြေကွဲစေပြီးရက်ပေါင်းများစွာ အစားကောင်းစွာ မစားနိုင်ခဲ့ပေ။ အခြားကလေးများသည်တရုတ်အခေါ်အဝေါ်နှင့်ပင် ရုန်းကန်နေရသော်လည်း ကျန်းရွှိသည် သမီးလေးအား ရှန့်ဖန်းယွိကို “ ဒယ်ဒီ ” ဟုအင်္ဂလိပ်လိုခေါ်ရန်သင်ကြားပေးခဲ့သည်။ရှန့်ဖန်းယွိ၏ကြေကွဲနေသောနှလုံးသားလေးမှာ နောက်ဆုံးတွင်သက်သာသွားခဲ့သည်။

မျှော်လင့်မထားဘဲ သမီးလေးကြီးပြင်းလာသည်နှင့်အမျှ ရှန့်ဖန်းယွိနှင့်ဆင်တူသည့် သူမ၏မျက်လုံးများမှအပ သူမ၏ အသွင်အပြင်သည် ကျန်းရွှိနှင့် ပို၍ တူလာခဲ့သည်။ သူမသည် ကျန်းရွှိနှင့် တပုံစံတည်း ထွင်းထုထားသည့် ပန်းပုရုပ်ထုလေးအလား နူးညံ့သော အသွင်အပြင်နှင့်လုံးဝန်းသော မျက်နှာမျိုးရှိသည်။