2. KARANLIĞIN AĞLARI

231 26 11
                                    

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Bölüm iki.
Dedublüman - Günü Gelir
Dedublüman - Sen Bilmezsin
Simge - Üzülmedin mi?

Mevra Kızıl

2. KARANLIĞIN AĞLARI

Dik dur. Hedefinden şaşma. Planı uygula ve tetiğe bas.

Yıldızlar holdinginin sahibi olan İris Güner şimdi kendi ellerimle kendi odasında can verecekti. Alnından vurmak istiyordum çünkü bu şekilde yaşama ihtimalini sıfıra düşürecektim. Gökdelenin en üst katında sakince hedefimi kolaçan ediyordum. Bir misafir odasına girmemeliydi. Bu plan dahilinde değildi.

Hiç düşünmeden hedefi ayarladım ve tetiği bastım. Camlar kırıldı, hedef ulaşıldı. Etraf kalabalıklaşmadan malzemelerimi siyah çantama doldurdum. Sırt çantamdan uzun kollu kazağımı alıp giyindim. Hızlıca merdivenlerden indim. Kameralar beş dakika önce etkisiz haline getirilmişti. Gökdelenden sakin adımlarla çıktım. İleride beni bekleyen siyah arabaya bindim. Peruğumu çıkardım. Bağlı siyah saçlarımı serbest bıraktım. Eldivenleri çıkardım ve dezenfektan kullandım.

Ve derin bir nefes alıp verdim. Soner bu halime güldü. "Harikaydın güzelim." dedi hayran kalmışçasına. Güldüm. "Öyleyim." dedim kendimi övmek adına. Sırt çantasını Soner'e uzattım. "Çantayı yok et ve beni ileride indir." dedim sakin sakin. Başını salladı. İlerideki kaldırımda durdu. "Nereye gideceksin?" diye sordu, meraklı bir ses tonuyla. Sorduğu soruyu umursamadan arabadan indim.

Kulaklığımı taktım. Hemen arka sokakta motorum beni bekliyordu. Yavaş ama temkinli adımlar attım. Biraz önce holding sahibi olan adamı öldürmemiş gibi insanlara gülümsedim.

Motoruma bindim ve gözden kayboldum. 

"Harikaydın!" dedi sevinçli bir ses tonuyla amcam. İki saat önce İris Güner'in ölüm haberini almıştık. Garipsememiştim çünkü öleceğini adım kadar iyi biliyordum. İşimi her zaman sağlama alan biriydim. Dik durur, doğaçlama yapmadan, sadece anın verdiği haz ile tetiğe basıp kurbanı olduğu noktada yok ederdim . Hayat her zaman adil olmuyordu. Ve ben bu adil olmayan dünyada kendime bir oyun seçmiştim.

IŞIKSIZ ODALARIN AĞLARIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin