Korkunun Asaleti

17.Bölüm

Canım çok yanıyordu, dün gece sığınacak yer bulmaya çalışırken, kurt saldırısına uğramıştım.
Her yerim kan revan içindeydi,o kadar yorgunluk vardı ki üstümde gözlerimi açamıyordum ,bende bunu istiyordum aslında, bir daha asla gözlerimi açmamayı sonsuza kadar uyumayı istiyordum.

Kanatlarımı koparıp gitmişti o it , ölümün eşiğinden her kesi aklıma getirmiştim.Annemi, Babamı, Ablamı, keşke başka bir hayatta baştan başlayabilsek.

Her şeyimi kaybettim en değerlim gitmişti, canımın yanışı tarif edilemez bir duyguydu,

Aklıma gelenlerle gözlerim dolmuştu,o kadar kötümüydum ben,sevilmicek kadar mı.
Gözlerim kapanmıştı bile, "Affet beni anne"

"Lütfen sen beni affet ,çünkü ben kendimi affetmiyorum"

Aycan ;

Nerdesin be güzelim, hırçın kuşum, dünden beridir ortalıkta yoktu.
Kesin başına bir şey gelmişti,bunu sürecek hissediyorduk, ve canımız çok yanıyordu.

Evet gördükleri doğruydu,Ata ile birbirimizden hoşlanıyorduk,galiba umayda onu seviyordu,
Kafam o kadar doluydu ki ,ne yapacağımı bilmiyordum. KEŞKE BAŞKA BİR HAYATTA TEKRAR BAŞLAYABİLSEK.
O kadar çok isterdim ki yeniden doğmayı, yeniden yaşamayı,

Gençliğimizi bizden almışlardı, çocukluğumuzu, ayrı kalmıştık küçük yaşta, kardeş duygusunu tadamamıştım. En çok da bu zordu kıyamıyordum ona , çok seviyordum onu ama ,ona karşı bir nefret de vardı,bende anlamamıştım.

"BURDA KOŞUN"

Yüreğim ağzıma gelmişti,ne hâlde gorecegim için , çok korkuyordum, kaldırırmıydım bunu hiç tahmin edemiyordum.

Hay aksi, kanlar içinde yerde yatıyordu, kanatları yoktu, bu onun için her şeyden daha acı verici olmalıydı.

Bizim kanatlarız asla ölmez sadece sahibini bulması gerekir.Ve kanatlarını almışlardı ondan.

Kanlar fışkırmaya devam ediyordu,kalbim çok hızlı atiyordu ne yapacaktık...

Hiç tiskinmeden hızla kucağıma alıp gitmiştik bu iğrenç yerden.

Güçlerimiz le elimizden geleni yapmıştık,

"Artık uyanmasını beklicez"

"Ne Zaman uyanır"?

"Zor belki hiç uyanmaz belki yıllar alır uyanması, zamana ihtiyacınız var "

Zaman en kıymetli şeydi dünyada, ve en değerli şey, Zamana ihtiyacımız vardı ne kadar zamanımızın kaldığını bilmeden

"Ata nerede"

"Dünden beridir yok"

Kafamda şimşekler çakmaya başlamıştı , ikimizide kandırmayı başarmıştı o. Eğer gerçekse asla affetmezdim onu .

En yakın arkadaşıma , kardeşim bildiğim dostuma, Umayı emanet edebilirdim.

"Tuna senden bir şey isticem"

"Tabi ki kardeşim"

"Umaya ben gelene kadar göz kulak ol "

"Onu canım pahasına olursa olsun koruyacağım , aklın kalmasın burda"

"Eyvallah kardeşim"

"Eyvallah bizden"

......