ညွှန်းဖွဲ့ရာတစ်ယောက်မနက်စောစောထပြီး ရေမိုးချိုး ဘုရားရှိခိုးသည်။
ဘုန်းပြည့်စုံကျောင်းသွားတော့ ဖုန်းယူပြီး အပင်လေးတွေကို ဘယ်လိုပျိုးပေးရမယ်
ဘယ်လိုရေလောင်းပေးရမလဲဆိုတာကို သေချာဖတ်ကြည့်နေသည်။
ညနေ၃နာရီလောက်ရောက်တော့ ဘေးအိမ်ကို ထွက်လာခဲ့သည်။
" အန်တီမြရေ သမီးရောက်ပါပြီရှင့်"
" အေးလာလေ သမီး"
"ဟုတ်အန်တီမြ"
" ရာရာရောက်လာပြီဆိုတော့ အန်တီတို့ခြံဝန်းလေးက စိမ်းစိမ်းစိုစိုပြန်ဖြစ်တော့မယ်"
" ဟဲဟဲ ဒါဆို သမီးခြံထဲဆင်းတော့မယ်နော် "
"အေးသမီး"
ရာရာ ခြံထဲကိုပတ်ကြည့်ရင်း စံပယ်အိုးပုတ်လေးတွေနားရောက်တော့ သူ့ကိုသတိရမိသည်။
ရာရာမနက်အစောကြီးထပြီး ပန်းခူးရတဲ့နေ့တွေဆို ဘေးရောက်လာပြီး နမ်းတတ်သည်။
" သမီး"
" ရှင်အန်တီ"
" အန်တီ သမီးဦးလေးနဲ့ စျေးသွားမလို့ "
"အော်ဟုတ်အန်တီ"
" တံခါးပိတ်ပြီးသေချာနေနော် "
" ဟုတ်ကဲ့အန်တီစိတ်ချပါ"
ရာရာ ပန်းပင်တွေထဲက မြက်တွေကိုရှင်းရင်း သီချင်းငြီးနေသည်။
" ကလင်ကလင်ကလင် "
" ဟော ဖုန်းလာနေတာလားမသိဘူး "
ရာရာ သဲတွေခါပြီး ဖုန်းကိုင်ဖို့တွက် အိမ်ထဲကိုဝင်လာသည်။
" ဟယ်လို "
" ကြီးကြီးမြ "
" အော်ဟုတ် အန်တီမြအပြင်သွားလို့ရှင့် ဘာကိစ္စရှိလို့လဲမသိဘူးနော် "
ဒီအသံလေးက သူ့ချာတိတ်အသံလေးဆိုတာကို မင်းသွေးသိသည်။
" ကြီးကြီးမြကိုပြောပေးပါ ကိုယ်ရန်ကုန်ပြန်ရောက်တာနဲ့ မိန်းမယူမှာလို့ "
" ရှင် ရှင် "
" မင်းကလဲ မကြားဖူးလား "
" ဟုတ်ဟုတ် ကြားပါတယ် ပြောပေးလိုက်ပါ့မယ် "
