Kız kardeşimin bana seslenmesi ile geçmişi kafamdan tekrar dağıtıp ona döndüm. "Yasmin?"
"Efendim Mina?" Mina konuşmuyor beni inceliyordu.
Ne tepki vereceğimi merakla bekliyor olmalıydı.
Maça gitmemde bir sorun yoktu.
Artık ikimizde birbirimiz için yabancıydık ve birer hata...
Oraya gidip onu görmezden gelmek bu kadar zor olmasa gerek. Ailemin yanında duracak maçı izleyecek ve evime dönecektim.
Sonuçta Kenan Yıldız defteri kapanmıştı hayatıma devam etmeliydim.
"Geliyorum." Mina gözlerini fal taşı gibi açıp bana odaklandı. "Ateşin mi var Yasmin?" Elini alnıma yaslayıp ciddi ciddi kontrol etti.
"Ateşin yok, kızım Kenan diyorum Kenan orada diyorum." Hiç bir tepki vermeden öylece suratına baktım.
Kenan'ın ilişki haberlerini görünceki çöküş dönemimde yanımda çoğunlukla Mina olduğu için onun bulunduğu bir ortama gideceğime şaşırmış olması gayet normaldi.
"O beni ilgilendirmiyor Mina. Maçımı izlemeye gidiyorum sadece." Ayağa kalktım dolabımın önüne geçip çantama sığacak şekilde bir kaç kiyafet aldım.
Onları çantaya koydum ve bu sırada Mina hep beni izledi.
Eşyalarımı tamamen hazırladığım da tekrardan Mina'nın yanına oturduğum esnada telefonum çalmaya başlamıştı. Arayan babamdı.
Aramayı cevapladım. "Baba"
"Yasmin kızım kardeşin haberi verdi mi?" Maçtan bahsediyor olmalıydı.
"Maçtan bahsediyorsan evet haberim var."
"Tamam akşama hazır olun maç yarın bugün çıkacağız yola."
"Tamam." Diyerek telefonu kapattım ve tekrardan komidinimin üstüne bıraktım.
"Yas-" konuşmasına izin vermeden Mina'nın sözünü kestim.
"Mina yeter!" Ayağa kalktım tamda karşısına geçtim. "Kenan benim için bitti artık. Umrumda değil anlıyor musun? Şunun adını ağzına alıp durma!"
Mina hiç bir şey söylemedi. Bir ara dudaklarını aralayıp konuşacaktı ki vazgeçti. Ayağa kalktı ve odadan çıktı.
Allah'ım ne yapıyordum böyle? Kenan'ın adını duymuş öfkelenmiş ve bunun hıncını Mina'dan çıkartıyordum.
Odamın kapısını kapatıp yere çöktüm ve kapıya yaslandım.
Onun adını bugün uzun zaman sonra ilk defa duymuştum ve hiç iyi hissetmiyordum. Tek dileğim karşılaşmamamızdı.
~°~
Uçağa bineli bir saat olmuştu birazdan inecektik. Yolculuk esnasında Mina benimle tek kelime konuşmamıştı. Yüzüme bile bakmıyordu. Kırgın olduğunu hissedebiliyordum ve sebebi bendim.
Karşımda oturan kız kardeşime baktım yüzünü koluna dayamış camdan dışarıyı seyrediyordu.
Daha sonra yanımdaki anneme baktım oda kafasını benim omzuma yaslamış uyuyordu.
Uçak inişe geçtiğinde annem uyandı. Mina ise kafasını koyduğu yerden kaldırdı.
Uçak iniş yaptığında merdivenler açıldı ve bizde teker teker aşağıya indik.
Babamın daha önceden kiraladığı arabaya bindik ve kalacağımız evimizin yolunu tuttuk.
Babam maçlar bitinceye kadar buralarda olduğumuzu söylemişti.
Babam gerçekten bir fanatik futbol delisiydi.
