Kenan bana sarılmış ve "seni bu kadar üzdüğümün farkında değildim." Demişti.
Bu cümle ne kadar saçmaydı böyle. Hem beni terk ediyor, hemde üzülmememi mi bekliyordu?
Erkek milleti işte! Onların daha bize çektirdileri acılardan haberi yoktu.
Bana sarıldığı an hemen ondan ayrılıp evden çıkmak üzere merdivenlerden inmiştim.
Aşağıya inip kapıdan çıkmak üzereyken Duru'nun sesi durmamı sağlamıştı. "Yasmin?" Durdum ve açtığım kapıyı geri kapattım.
Cevap vereceğim esnada Duru merdivenlerden hızla inmeye başladı ve yanıma geldi. "Nereye Yasmin?"
"Eve gidiyordum." Duru arkasına dönüp baktı ve bizi kimsenin izlemediğinden emin olup yanıma yaklaştı.
"Kenan yüzünden gidiyorsun değil mi?"
Yavaşça kafamı salladım.
"Hayır bunu yapma Yasmin. Kaçma ondan, illa ki bir yerde karşılaşacaksınız. Bundan kaçarak kurtulamazsın."
Haklıydı. Ne kadar uzaklaşmaya çalışsam da bundan bir kaçışım yoktu. Çünkü ben ne zaman uzaklaşsam farkında olmadan bir bakmışım en yakınımda o oluyordu.
Duru elimi kavradı ve beni tekrar yukarı götürdü. Ben de ona ayak uydurmaktan başka bir şey yapmadım.
Yukarıya çıktığımızda Arda ve Kenan'ı koltukta oturmuş konuşurlarken gördüm. Duru'da kendi ile birlikte beni onların da olduğu salona götürmüştü.
Onların oturduğu koltuğun karşındaki koltuğa geçip bizde oturduk.
Duru tuttuğu elimi yavaşça bıraktı ve bana döndü. "Bak sorun yok."
Evet şuanlık yoktu.
"Eee" diyen Arda'ya döndü bakışlarımız.
"Ne yapsak?"
Duru'da Arda'nın bu sorusunun üstüne düşünmeye başladı. "Buldum." Diyerek heyecanla söze girdi. "Arda, senin şu sinema odası var ya canım." Dedi. "İşte orada sinema gecesi yapalım. Olmaz mı?" Diye sordu bir hevesle.
Tam eve gitmek istediğimi söyleyecektim ki buna Kenan engel oldu. "Süper olur bence." Arda'da Kenan ve Duru ile aynı fikirdeydi.
Tabi ki bana soran olmamıştı. Çünkü eğer sorsalardı bunu kabul etmezdim.
Ne bahane bulabilirim diye düşünürken aklıma gelen en saçma soruyu sordum.
"Ama." Dediğim an herkesin bakışları beni bulmuştu. "Sinema gecesi dedin Duru. Ama henüz gündüz, gece değil o yüzden olmaz."
Duru bu etkinliğe katılmamak adına bahane bulduğumu anlamış olsa ki bir kahkaha patlattı. "Ay alemsin yani Yasmin!"
Oysa ki ne kadar ciddi olduğumu bilen tek kişiydi.
"Canım yapacak hiç mi bir şey yok? İlla ki bir şeyler yaparak zaman geçiririz. Gece saatlerinde ise sinema izleriz."
Bu mantıklı bir cevaptı. Daha fazla inkar etmek beni rezil etmekten başka bir şeye yaramayacaktı.
Bende bu sözüne karşılık yüzüme yalandan bir sırıtış kondurdum. "Tamam."
"Yemek söyleyeceğim, ne yersiniz?" Diye sordu Duru.
"Bence biz bildiğimiz hamburgerden şaşmayalım siz de yerseniz ondan sipariş verelim." Diyen Arda haklıydı.
Buraların değişik yemekleri biz Türk'lere yaramazdı.
"Bana fark etmez." Dedi Kenan. Doğru ona fark etmezdi, o yemek seçen birisi değildi.
Dürüst olmak gerekirse aç olduğu zaman önüne yanmış bir patates kızartması koysanız bile yerdi.
