Mutlu Straykids Ailem /HYUNLİX

Kuzenler Gecesi #2#

İlkokul Zamanları

Yongbok

"Hyunjinnie!"

Etrafına bakınmaya başladı, en son başını yukarı kaldırdığında pencereden ona bakan beni gördü. Utangaç bir gülümseme ile ağızının iki kenarını elleri ile kapatarak o da bana seslendi. "Geldim Yongbokshie!"

Odadan çıkarak merdiven korkuluğuna atladım, kendimi ittirerek demir üzerinde kayarak hemen alt kata inmiştim.

Sonda duran tokmak benzeri yuvarlağa gelince zemine atlayarak kapıya koştum, açmamla beraber kuzenimin boynuna sarıldım.

Boyu benden uzun olduğu için parmak uçlarımda durmam gerekiyordu, o da sarılırken ellerini belime koyarak dengemi korumamı sağlıyordu.

Sarıldıktan hemen sonra beraber odama çıktık, annem ve babam yalnız vakit geçirmemize izin veriyor; pek rahatsız etmiyorlardı.

Pijamalarımı giymişken banyodan çıkarak odama geçtim, Hyunjin'in yatağın kenarına oturarak yünlü çoraplarını giydiğini gördüm. Dolabımın hemen yanındaki ayıcığımı alarak üzerine koştum.

"Bbooki yiyecek seni hrrr!"

Onu yatağa devirerek üzerine çıktım ayıcığı üzerine doğru bastırdığımda güldüğünü duyuyordum, eğlendiğini bilince devam etmek istiyordum.

Kolunu yukarı kaldırarak yastıklardan birini yakalamış ve bana vurmuştu. "Ya!"

Ben de yan tarafına düştüğümde elimizdekilerle birbirimize vurmaya başlamıştık, gülüşmelerimiz odayı doldururken bir anda kapının açılması ile durduk.

"Şşt!" dedi babam içeri girerek, elinde tuttuğu aburcubur dolu büyük beyaz poşeti yanımıza bıraktı. "Chan'a söylemek yok, tamam mı?"

Ben hemen başımla onaylarken Hyunjin bir süre duraklamıştı. "Ama amca... Çok yememiz zararlı değil mi?"

"Evet öyle ama şuan çocuksunuz yani bu zamanın tadını çıkarın." Dizleri üzerinde çökerek kuzenimin yanağını hafifçe sıkmış ve göz kırpmıştı, gülümseyerek onayını istedi. "Tamam mı?"

"Tamam..." dedi hafif eğdiği başını hızlıca sallarken. Babam da başını okşayarak uzun siyah saçlarını biraz karıştırmıştı, sonrasında ayağa kalkarak tekrar kapıya yöneldi. "Size iyi eğlenceler..."

Babam çıktıktan sonra poşettekileri masanın üzerine dizdik, alınanları gözden geçirdikten sonra Hyunjin'in elini tuttum. "Gel suç ortağım, görev vakti."

"Ne görevi?" Elimle susmasını işaret ederek aralık kapıdan dışarıya baktım, annem koridorda değildi. "Sessiz olalım, fazladan bulaşık çıkardığımı görmesin."

"Bulaşığı görünce anlamayacak mı?"

"Yoo..." dedim son harfi uzatarak. "Çok fazla misafir geldiğinde bu bulaşıkları da diğerlerinin arasına katıyorum, yıkarken farkına bile varmıyor."

...
Aşağıda oturma odasının önünden geçerken içeriye baktım, annem ve babam film izliyordu.

Tam geri çekilecekken babamla göz göze geldim, elini annemin omuzundan çekmeden 'Ne oldu?' dercesine kaş göz yaptı.

Kollarımı iki yana açarak ellerimi yumruk yaptım, sanki yemeğe bakar gibi dilimi ağzımdan hafif dışarı çıkardığımda mutfağa gideceğimi anlamıştı.

Hafifçe gülümseyerek başını onaylar şekilde bir defa sallayarak önüne döndü ve annem bizi farketmesin diye onu iyice kendine çekti.

Babama karşı bu konuda biraz daha rahattım, eğlendiğimiz sürece hiçbir şeye kolay kolay karışmazdı.