Blank Charge (Myanmar Translation)

21.1

#Unicode
အခန်း (၂၁)
တစ်လ
<<<<<

"ကိုယ့်အလုပ်ကိုသာ လုပ်စမ်းပါ..."
ချင်ကျိုး ယန်းရှီးယွီ၏ ဖုန်းကိုချလိုက်သည်။

သူ ယန်းရှီးယွီ၏ အမိန့်များကို မနာခံချင်ပေ။ သူက ဤနေရာကို "ဖုံးကွယ်"၍လာပြီး "စွန့်စားခန်း"ဖွင့်သည်ဖြစ်၍ ယန်းရှီးယွီထံမှ လွယ်လွယ်ကူကူ ပြန်ခေါ်မခံနိုင်ချေ။

ခုနက ညှိနှိုင်းဆွေးနွေးနေချိန်နှင့် ယှဉ်ကြည့်လိုက်လျှင် ပို၍ စိတ်အခြေအနေကောင်းနေပုံပေါ်သော ချင်ကျိုးကိုကြည့်ပြီး လော့ရွှယ်ချင်းက မေးလိုက်သည်။
"ရှင့်ရဲ့ ကောင်မလေးဆီကလား?"

"ဟမ်?"
နောက်ဆုံးတွင် ချင်ကျိုး၏အာရုံများ ယန်းရှီးယွီထံရောက်နေရာမှ ပြောင်းလဲသွားတော့သည်။

"အခုလေးတင် ရှင့်ကိုကြည့်နေရတာ အချစ်မှာပျော်ဝင်နေတဲ့ပုံနဲ့..."
လော့ရွှယ်ချင်း အပြုံးဖြင့်ပြောလိုက်သည်။

"မဟုတ်ပါဘူး..."
ချင်ကျိုး သူ့လည်ပင်းသူထိနေရင်း အခြားသူများနှင့်အတူ အချစ်အကြောင်း ဆွေးနွေးရာတွင် အသားကျမနေသဖြင့် ကိုးယိုးကားယားဖြင့် စကားလမ်းကြောင်းလွှဲလိုက်သည်။
"မင်းရော ခနနေရင် အလုပ်သွားတော့မှာလား?"

လော့ရွှယ်ချင်း၏ အလုပ်က အလွန်အလုပ်များလှပြီး တစ်ခါတစ်ရံတွင် ပိတ်ရက်ပင်မရတတ်ပေ။ သူမနှင့်ယှဉ်ကြည့်ပြီး ချင်ကျိုးက သူ၏လက်ရှိဘဝ နေထိုင်မှုပုံစံကို ပို၍ပို၍ သဘောကျချစ်ခင်လာမိသည်။

"ဒီနေ့တော့မသွားရဘူး..."
လော့ရွှယ်ချင်းပြောလိုက်သည်။
"ခဏနေရင် ကျွန်မရဲ့သားကို ကျူရှင်ကနေ သွားကြိုရမှာလေ...."

ချင်ကျိုး ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။
"တစ်ကိုယ်တော်အမေ(single mother) ဖြစ်ရတာ တကယ်မလွယ်တာပဲ..."

"နေသားကျနေပါပြီလေ..."
လော့ရွှယ်ချင်း တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပြုံးပြလိုက်သည်။
"ဒါတွေအကုန် ကျွန်မသားအတွက် လုပ်ပေးနေရတာဆိုတော့ ပင်ပန်းတယ်လို့ မခံစားရပါဘူး..."

မြေအောက်ကားပါကင်၌ လော့ရွှယ်ချင်းနှင့် လမ်းခွဲပြီးချိန်တွင် ချင်ကျိုး ကားပြင်ဆိုင်သို့ ကားမောင်း၍ပြန်လာခဲ့သည်။