JungKook စိတ်ရှုပ်ရှုပ်နဲ့ ရုံးခန်းတံခါးကိုဆွဲဖွင့်လိုက်လိုက်ချင်း မြင်လိုက်ရတဲ့အရာကြောင့် နေရာမှာတင် အကြောင်သား တံခါးကြီးကိုင်လျက် ရပ်နေမိတော့သည်။
ထိုအရာကား သူ(JK)ဘယ်လိုမှ မထင်မှတ်ထားတဲ့အရာဖြစ်နေသည့်အခါ နေရာမှာတင် မှင်သက်နေမိသည်။
"မောင်..."ဟုခေါ်သံကြားမှ အသိပြန်ကပ်တဲ့ အဖြစ်....Tae သူ့ရဲ့Taeက အခု သူ့ရှေ့ရောက်နေတာ အိမ်မက်လား ဒီအချိန် Englandမှာရှိနေရမဲ့ သူ့အသက်လေးကလေ....
"မောင်...ဘာရပ်ကြည့်နေတာလဲ မတွေ့တာကြာတဲ့ ချစ်သူကို ဒီတိုင်းပဲကြောင်ကြည့်နေတော့မှာလား" JungKook အလုပ်စားပွဲနားက ဖိုင်တွေထားတဲ့စင်ရှေ့ရပ်နေရင်း JungKook အား လှည့်ကြည့်ကာ ပြောလာတဲ့ TaeHyung
JungKook မှာ အခန်းတံခါးပင် မပိတ်နိုင်ဘဲ ခြေလှမ်းကျဲကြီးတွေဖြင့် Taeအနားသွားကာ ဆွဲဖက်လိုက်သည်။
"အရမ်းလွမ်းနေခဲ့တာ...မောင်အရမ်းလွမ်းနေခဲ့တာ"
"အင်း..Taeသိပါတယ် Taeလဲမောင့်ကိုလွမ်းနေခဲ့တာပါပဲ"ပြောရင်းနဲ့ TaeHyung မောင့်ကျောပြင်ကျယ်ကို ပွတ်သပ်ပေးရင်း နှစ်သိမ့်ပေးနေမိသည်။
"မနေ့ကတည်းက အဆက်အသွယ်မရတော့ မောင့််မှာ ပြာနေတာပဲ Taeသိလား"
"တောင်းပန်ပါတယ် စိတ်ပူစေခဲ့မိလို့....မနေ့က နေ့လည်လောက်ကတည်းက လေဆိပ်ဆင်းတာလေ ဒီနေ့မနက်အစောပိုင်းမှ ရောက်တာ....အဲ့ဒါရောက်တာနဲ့ အိမ်မှာ အထုတ်တွေဝင်ထားပြီး မောင့်ဆီထွက်လာတာ။
လွှတ်ပါအုံး..မောင်ရယ် မောင့်မျက်နှာလေးကိုကြည့်ပါရစေအုံး" တင်းကျပ်နေအောင် ဖက်ထားတဲ့ မောင့်ကိုချော့ပြောမှ ဖက်ထားတာလွှတ်ပေးပြီး TaeHyung ခါးကိုတော့ ကိုင်ထားဆဲ။
"Taeရဲ့မောင်က ပိုချောလာလိုက်တာကွာ"TaeHyung မောင့်မျက်နှာချောချောအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာပြောလိုက်သည်။
"Happy Birthday..မောင် မွေးနေ့မှာပျော်ရွှင်ပါစေ အမှန်ဆို မွေးနေ့ကိတ်နဲ့လက်ဆောင်ပါ,ပါရမှာကို ဆောရီးနော် မောင် "
"မဟုတ်တာ...မောင့်မွေးနေ့မှာ မောင့်အသည်းညှာလေး မောင့်နားရှိနေတာ မောင့်အတွက် အကောင်းဆုံးသောလက်ဆောင်ပဲ အဲ့အတွက်စိတ်မကောင်းမဖြစ်နေနဲ့...ကြားလား"
