Yasak

16.bölüm "𝐌𝐞𝐬𝐚𝐟𝐞"

Selamm ballarımmm🩷
Nasılsınızzz
Evet kafama taş düştü ve bölüm yazdım🫶
İyi okumalarrrrrr💗

Bazen insanları yanlış tanıya biliyoruz. O insana değer verdiğimiz, o insanı sevdiğimiz için söylenen şeyleri umursamıyoruz. Çünki o insanın bize yanlış yapmayacağını düşünüyoruz, o kötü düşüncelerin hiç birini konduramıyoruz ona. Bize o kadar güven veriyor ki. Kendimizden bile daha fazla güveniyoruz o insana. Lakin yanlış olanda tam bu. Güvenmek. Fazla güvenmek. Kimseye kendinizden  fazla güvenmemelisiniz. Hiç güvenmeyin gibi bir şey söylemiyorum. Ama bir insana sırf ona değer veriyorsunuz diye de gözü kapalı güvenilmez.
Zaten er yada geç kimseye gözü kapalı güvenmemeniz gerektiğini çok güzel bir şekilde anlıyorsunuz..

Arabadaydık. Asansörden indikten sonra hiç konuşmamıştık Aylinle. Yüzüme bile bakmıyordu. Düz yola bakıyordu. Elleri direksiyonu sıkı sıkı tutuyordu. Sanki direksiyon elinin altından çıkacakmış gibi sıkıyordu. O kadar çok sıkıyordu ki parmak uçları beyazlamıştı. "Aylin" diye kısık sesle seslendim.
Cevap vermedi.
Tekrar "Aylin" dedim. Bir anlık bana bakıp tekrar önüne döndü. "Ne?" ona doğru döndüm.
"Lütfen sakinleş artık." alaylı bir şekilde güldü. "Sakinleşeyim? Sakinleşeyim öyle mi?" arabayı kenara çekti.

Sinirle bana doğru döndü "Nasıl sakinleşeyim amına koyayım. Nasıl sakin olayım. Amını yolunu siktiğimin kadını gözümün önünde benim olanı öpüyor. Bende sakin olayım öyle mi? Kusura bakma ama ben senin gibi her şeyi sakinlikle karşılamıyorum. Sana göre normal ola bilir. Ama bana göre değil tamam mı? Sen benimle öpüşüyorsan, benimle aynı yatağa giriyorsan bir daha kimseyle olamazsın." Düşünmeden konuşuyordu. Nasıl hissediyorum diye asla düşünmüyordu. Gözlerim dolmuştu. Yüksek sesten hep nefret etmişimdir. Üzerime sesini yükselten kimseyi hayatımda tutmadım şimdiye kadar.

Kendimi iğrenç hissediyordum. Her şeyin suçlusu benmişim gibi davranıyordu. Sanki Esra'ya ben öp demişim, halimden çok memnunmuşum gibi davranıyordu.
Bir süre kimse tek kelime etmedi.
"Ben istemedim öpmesini." dedim sadece.
Gözlerimin içine baktı. Ağlamaya başlamıştım.
Küçüklüğümden beri kendimi ne zaman açıklamaya çalışsam ağlamaya başlıyordum istemsizce.
Kendini açıklamaya çalışmanın çaresizliği mi, yoksa başka bir nedenden mi bilmiyorum. Ama gözlerim anında doluyordu.

"Aylin, iğrenç hissediyorum."
"Kumsal-" lafını kestim.
"Aylin, ben halimden memnun muyum sence? Sevdiğim bir kadın varken başka birinin, hocamın, bana bu denli yaklaşması. Sevdiğim kadının gözü önünde beni öpmesi nasıl bir his biliyor musun? Bilmiyorsundur. Anlatayım.
İğrenç bir his. Sanki bir enkazın altında kalmışım. Ölmüyorum ama kurtulamıyorumda. Bağırmak istiyorum ama sesin çıkmıyor. Öyle bir çaresizlik içindeyim."

Bir kaç saniye yüzünü baktım. Gözlerine. Bakışları hala aynıydı. 'Hissiz'.
"Sanki ben öpmüşüm gibi davranıyorsun bana. Suçlu benmişim gibi yapıyorsun. Sakin olmanı senin için istemiştim. Seni düşündüğüm için." dediğimde anında cevap verdi.
"Beni düşünme Kumsal. Tamam mı? Mümkünse bir daha beni hiç düşünme."
Kaşlarımı çatarak baktım. Ne demek beni düşünme? Ne demekti bu?
"Beni düşünme derken?" gözlerini kapattı bir kaç saniyelik. Söylemekle söylememek arasında kaldı.

Gözlerini açıp gözlerimin en derinlerine baktı. Bakışları bir anlık yumuşadı lakin tekrar o hissiz haline geri döndü.
"Kumsal bir süre konuşmayalım." ne saçmalıyordu bu?
"Bir süre normal öğretmen-öğrenci olalım. Eskisi gibi."
Sinirle güldüm.
"Eskisi gibi? Eskisi gibi öyle mi? Nasıl olacak o? O kadar şeyden sonra nasıl eskisi gibi olalım? Bana normal öğrencinmişim gibi baka bilecek, davrana bilecek misin? Çünki ben yapamayacağım."

"Kumsal. Sana ne isteyip istemediğini sormuyorum."
Duraksadım.
"Bir süre senden uzak kalacağım ve düşüneceğim.
Tekrar yaklaşayım mı yoksa uzak durmaya devam mı edeyim  diye düşüneceğim."
Uzak durmak kı? Hep mi?
"Ya uzak durmayı seçersen?" diye dolu gözlerle sordum.
"Küçük bir ihtimal ama. Diğer öğrencilerime nasılsam sanada öyle olacağım. Yaşanan her şeyi unutacağım."