TASTE

♡ 5. bölüm ♡

Hyunjin'in ağzından

Yatağın başındaki tekli koltukta öylece oturup yatakta uyuyan kıza bakıyordum. Minji Bana her şeyi anlattıktan sonra bayılmıştı, bende onu evime getirdim. Yaklaşık 1 saat olmuştu ama hala daha ayılmaması beni endişelendiriyodu.

Minji nin bana söylediklerini düşünüyordum. Bana her şeyi itiraf etmişti. bende o gece olanları yavaş yavaş hatırlamaya başladım. Hala daha aklım almıyor, ben en yakın arkadaşımın sevgilisiyle yatmıştım.

Derin bir iç çekip, kafamı arkaya attım.
Birkaç dakika öylece oturduktan sonra, minji'nin yatakta hareket ettiğini fark ettim. Hızla oturduğum koltuktan kalkıp, Yatağın kenarına oturdum.

Kız gözlerini açtığında, bakışları ilk beni bulmuştu. Dört beş Saniyelik bakışmanın ardından, şaşırarak uzandığı yerden doğrulup oturur pozisyona gelmişti.

"Sen... neredeyim ben? Nereye getirdin beni?" Korkmuş görünüyordu. Ben ise hala daha yaşadığım olayın şaşkınlığıyla öylece kızın yüzüne bakıyordum. Yataktan çıkıp yürümeye başladığında kendime geldim ve peşinden gittim. Elleri kapı koluna gidip kolu indiricekken, ellerimi ellerinin üstüne koyup onu durdurdum.

"Ne yapıyosun sen?" Başını kaldırdığında, bakışları tekrardan gözlerimi buldu. "Sarhoşken bişeyler anlatıp, ayılınca korkak gibi kaçamazsın" işte şimdi ciddi olmaya başlamıştım. Bakışları benden ayrılıp kapı kolunda tuttuğum eline kaydı. Ardından, hızla ellerini çekti.

"B ben kaçmıyorum, sadece uzak dur benden." Kapıya iyice yaslanmış gözleri ni yere dikmişti. "Kaçmıyorsun, Öylemi?"
Sinirden Kahkaha atıp birkaç adım geri çekilmeye başladım. "Kaçmıyorsun.. madem kaçmıyorsun o günden beri iki gündür hep beni görüyorsun, neden hicbirşey söylemedin?"

sesim artık çok yüksek çıkıyordu. Onun susması daha da sinirlenmeme sebep olmuştu. "Ben... çok üzgünüm."
Gözlerinden yaş gelmeye başlamıştı.
"Ben böyle olsun istememiştim, o gece çok sarhoştum. Ne yaptığımın farkında değildim."

Gözlerinden durmadan yaş akıyordu, yüzünde çaresiz bir ifade vardı ve korkuyordu. " Peki, yeonjun'a itiraf etmeyi düsünüyormusun? Yoksa ondan saklayıp hiçbirsey olmamış gibi devam mı edeceksin?"

"Ben yeonjuna itiraf etmek istiyorum, o beni hak etmiyo. Ben... Ben sürdüğün tekiyim?
Neden sadece kendini suçluyordu? Ben de onun kadar suçluyum "yeonjun a yarın herseyi itiraf edicez."
Biliyorum olanları duyduğunda yeonjun benden nefret edecek, arkadaşlığımız bitecek. Ama onu kandıramazdım, asla yeonjuna yalan söylemeyeceğim.

" ben yeonjuna söylemek istedim, ama ... üvey annem, ona hicbirsey söylemeyip onunla evlenmemi söyledi.
Dediğini yapmazsam herseyi babama söyleyecek. babam dan çok korkuyorum."
Ağlamaktan gözleri kızarmıştı.
"Ben ne yapacağımı bilmiyorum.
Lütfen... lütfen bana yardım et."

Nasıl yardım edebilirdim ki? Yeonjunu kandırarak mı? Bunu yapamazdım.

Ama Tek hatalı o değil, biz bunu beraber yapmıştık. Tüm yükü onun üzerine bırakamazdım. Ne yapmalıydım? Hicbir fikrim yoktu.

" sana her konuda yardım edebilirdim, ama yeonjunu'u kandıramam. Hiç birsey olmamış gibi davranamam...
Üzgünüm.
Kız gözlerini kapatıp, Derin bir nefes aldı. Ardından gözlerini açıp tekrar bana çevirdi. "Peki, ben yarın yeonjun'a her şeyi söylicem." Artık ağlamıyordu.
Yüzündeki yaşlar kurmuştu ve yüzünde hiçbir ifade yoktu.