33.Bölüm

117 21 16
                                    

Sıla: Ne?

Ahmet: Duydum

Sıla: Daha zor olmayacakmı

Ahmet: Hayır

Sıla: [ Eve gidene kadar konuşmamıştık, yarım saat sonra eve geldik akşam olmuştu ]

Ahmet: Ben odamdayım

Sıla: Tamam iyi geceler

Ahmet: İyi geceler { Odama çıktım ve yatağıma uzandım bu duyguyu 2. Kere yaşamak istemiyordum ama, neden hayat sürekli bana bunları yaşatıyordu artık her şeyden bıkmıştım yaşamaktan bıkmıştım }

Sabah

Ahmet: [ Sabah saat 6 da kalkıp askeriyeye geldim herkes uyuyordu bahçeye oturdum ve zamanın geçmesini bekledim... Gözümün önünde Feridenin buraya yattığı beraber burda yerde yattığımız yaram kanadığında olan endişesi cidden hepsi yalanmıydı 1 saat sonra herkes kalkmaya başladı içtima alınacaktı hepimiz bahçede sıra olduk ]

Başçavuş: Rahat! Ahmet

Ahmet: Emredin komutanım

Başçavuş: Arka bahçeyi hazırlasınlar

Ahmet: Nasıl hazırlasınlar

Başçavuş: Kız için asmak için

Ahmet: Hı? Asmak Ferideyi mi [ Aklım cidden iyice gitmişti sabaha kadar uyumamıştım zaten]

Başçavuş: Hadi Ahmet

Ahmet: Emredersiniz komutanım [ Arka bahçeye bir daha adım atamayacaktım... Arka bahçeye gittim ve ipleri hazırladım ağlamak üzereydim her şeyi hallettim ve geri diğer askerlerin olduğu yere gittim ]

Başçavuş: Saat 3 te olacak... Hiç kimse yanına gitmiyor... Hiç kimse!

Askerler: Emredersiniz komutanım

Ahmet: [ Ne demek yanına gitmiyor, gidiyorum ]

Başçavuş: Ahmet yanıma gel

Ahmet: [ Kafamı salladım ve yanına gittim ]

Başçavuş: Anahtarı ver

Ahmet: Komutanım...

Başçavuş: Ahmet anahtar

Ahmet: [ Yavaşça cebimden anahtarı çıkardım ve verdim ]

Başçavuş: Yanına inmiyorsun

Ahmet: Tamam komutanım [ Herkes dağılmıştı bende odama gittim oturdum ve bi sigara yaktım camın önüne geçtim ve ipe ağaca bakıyordum bu gerçek olamazdı ben bir rüyadayım ve Feride terörist değil... Hayır herşey gerçek kahretsin ki gerçek... Saat yavaş yavaş 2 ye geliyordu ve her dakika geçtikçe herşeyden herkesten en çok ta kendimden nefret ediyordum... Odamın kapısı çaldı ] Gel

Berkay: Komutanım herkes toplanıyor

Ahmet: ... Geliyorum

Berkay: [ odadan çıktım ve aşağıya indim çoğu kişi toplanmıştı bizim ekip hep buradaydı ]

Ahmet: [ Kendimi toparladım ve aşağıya indim, Feride daha gelmemişti ]

Başçavuş: Eren kızı getir

Eren: Emredersiniz komutanım

Feride: [ Geceden beri uyumamıştım kapı sesi gelmeye başladı galiba bu sefer gerçekten her şeyin sonuna gelmiştim. Yanıma biri geldi ve ipleri çözdü etraf karanlıktı yüzü görünmüyordu ama Ahmet değildi, buna eminim kolumu tuttu ve merdivenlerden çıkmaya başladık. dışarı geldik ve derin bir nefes aldım son kez görüyordum buraları arka bahçeye ilerlemeye başladık ve kalabalık yavaş yavaş görünmeye başladı. O kadar kişi içinden sadece Ahmet'i görmek istiyordum son kez ]

Ahmet: [ Gelmişti... O kadar yorgun görünüyordu ki, sabaha kadar ağladığı çok belliydi içimden kendime küfür ediyordum ve ona bakmamaya çalışıyordum ama yapamıyordum. ]

Feride: [ Tam ortaya geldik ve asker kolumu bıraktı gözümden yaşlar akıyordu ve etrafta ölüm sessizliği vardı... Doğru ya, benim için bu benim ölüm sessizliğim tek ona bakıyordum başka kimse benim umurumda değildi o ise başını yere eğmişti bunu yapması gereken ben değilmiydim etrafa ve bana bakmıyordu bile... Cesaretimi topladım ve yanına yürümeye başladım. Nefes alamadığımı hissettim, tam önünde durdum ]

Ahmet: [ Önümde durunca kafamı kaldırdım ve gözlerine bakmaya başladım pişmanlık... Sadece pişmanlık vardı gözlerinde... Aniden sarılınca ne yapacağımı bilemedim ve herkes bize bakıyordu herkesin içinde nasıl ona karşılık verebilirdim... Ama benim umurumda mı... Bende ona sarıldım çünkü son olacaktı, ve meslek falan hiç umrumda değildi. Sıkı sıkı sarıldım kendimi ne kadar tutmaya çalışsam da gözümden akan göz yaşlarıma engel olamıyordum. ]

Feride: [ Sanki her şeyi unutmuştum tek güvenli yerdeymiş gibi hissediyordum, ve daha çok ağlamaya başladım... Geri çekildim ve tekrar aynı yere gittim ]

Ahmet: [ Allah'ım lütfen rüya olsun, lütfen yalvarıyorum ]

Başçavuş: Hadi

Feride: [ 2,3 tane asker yanıma geldi ve kafama ipi geçirdiler cidden ölecek miydim? Her şey ayağımın altında duran sandalyeye bağlıydı onun oradan gitmesi ile hayatım biterdi Ahmet'e baktım.]

Ahmet: [ Gözlerimi sıkı sıkı kapattım bu anı görmek istemiyordum, ellerimi yumruk yapmıştım fazla sıkıyordum. ]

YENİ BÖLÜM 15 OY BU BÖLÜM BİRAZ PSİKOLOJİNİZİ BOZMUŞ OLABİLİRİM KUSURA BAKMAYIN SJSJS

AĞLAYAN VAR MI 🤨🤨

Asker Aşkım ( AHFER ) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin