Karanlığın Kalbi

10.Bölüm

Bu yattığım yastık biraz sert olmasına rağmen hayatımda en güzel kokan bir şey varmış gibi çok güzel ve odunsu kokan bir yastıktı biraz daha sokuldum yastığıma ama biraz sertti

Bu yastık biraz uzundu ama ama çok güzel kokuyordu.

Kollarımı bir kez daha sardım iyice .

Artık gözlerim biraz aralanmaya başladı

Çok güzel bir uyku geçirmiştim. Hiç geçiremediğim kadar.çünkü bu yastık çok güzel kokuyordu .

Bilincim yerine iyice geldiğinde sabah olduğunu gördüm.

Gözlerimi iyice açtım ve gördüğüm şeylerle hem şok hemde bedenimi büyük bir utanma duygusu sarmıştı.

Çünkü ben şuan Boranın üstündeydim ve güçlü kollarını ince bel kıvrımıma iyice sarmıştı. Ama asıl şu ki bende onun bedenine iki kolumuda sarmıştım.

kafamı biraz kaldırıp onun yüzüne baktım ve uyuduğunu gördüm Kalkmaya çalıştım ama kalkamıyordum çok güçlü tutuyordu beni ve ben hareket dahi edemiyordum.birden sesini duyunca irkildim "hareket etme Hayat şuan kendimi zor tutuyorum "dedi hala gözleri kapalıydı ama sanki uyuyor gibi bir hali vardı."a-ama üstündeyim Bora ben kalkayım sen uyu "dedim

zeytine benzer Gözlerini açtı ve "Hayat günlerdir uyuyamıyordum. Ve sen benim uzun zaman sonra ilk defa bu kadar güzel uyumamı sağladın.sadece iki üç saatlik uykuyla günlerimi geçiriyordum oda zorla uyuyordum. taki sen gelene kadar senin o güzel kokunu soluyana kadar güzelim. şimdi izin ver kokunu birazdaha soluyayım günlerin yorgunluğunu bir tek sen geçirebiliyorsun "dedi ve yanağımı öptü. el bileğimin sanki hiç dikiş atılmamış gibi bende ona sarılmıştım

Ona baktığımda Yeniden gözlerini kapattı bende onun gözlerinden yorgunluğu gördüğüm için pes ettim . Kollarını iyice sıkılaştırdı bende sargılı olan bileğime dikkat ederek o kolumu biraz çektim.

Bende onun sanki güvenebileceğim tek liman ve güven veren göğsüne kafamı koydum duvardaki saate baktım daha saat 7 diydi ve güneş açmıştı .

Bende gözlerimi kapattım Ve kendimi yeniden uykuya teslim ettim .

2 saat sonra

Gözlerimi yeniden açtım pencereden güneş vuruyordu .

Gözlerimi yavaşça açmaya çalıştım

Sanki kendimi büyük bir boşluktaymışım gibi hissdiyordum ve artık o hayatımda kokladığım en güzel koku yoktu yanımda .

Bora gitmişti. Ah ! Evet o çok güzel olan koku Boranın kokusumuydu?

Yastık olmadığına göre onun kokusuydu Hayat!

Yanımda yoktu Zaten utançtan kırvılacağımı bildiğim için bu benim işime gelmişti.

Daha fazla bunları düşünmeden kalktım yataktan, banyoya girdim ve elimi yüzümü yıkadım .

Sonra dünden kalma kıyafetleri üstümden çıkardım. Ve yeni bir siyah eşofman ve üstüne yeşil bir üst giymiştim .Ve birden aklıma gelen şeyle bedenimi büyük bir sevinç kaplamıştı

İçimdeki o okumak isteyen çocuk sevinçle
Gülümsüyordu. Sevincini çığlık çığlığa anlatıyordu.

Evet,ben bugün okula başlayacaktım ve hepsi Boranın sayesindeydi.ona bir teşekkür borçluydum ama onun yerine benimle evlenecekti zaten.ama ben yinede teşekkür edecektim büyüklük bende kalsındı.