Beyaz

5

Sessiz bir şekilde yolu izliyordum kafam çok karışıktı. Yıllar önce öz ailemden ayrılıp daha sonra beni seneler önce bulmaları o kadar karışıktı ki aklım hala almıyordu.

"Evine yeniden hoşgeldin ay ışığı"

Sadece kafamı sallayıp ondan hariç her yere bakmaya başlamıştım. Yanaklarımın şimdiden kırmızı olduğunu hissediyordum. Ben öyle etrafı incelerken Çakır Bey ise tebessüm ile beni izliyordu.

Ev görüşü ile ben zengin eviyim diye bas bas bağırıyordu, dışı böyleyse içi nasıldır kim bilir. Bahçesi ise büyük ve genişti. Etrafta ise bir sürü çam yarması vardı. Görende mafya babasının evi zanneder. Bir de öz babam mafya çıkıyormuş düşmanları tarafından kaçırılıyorum, hayatıma birazcık aksiyon katardı. (Sen hiç kafanı yorma Lemacım başına daha çok aksiyonlu şeyler gelicek.)

Önümden Çakır ve kopyaları ilerlerken bende yavaş yavaş onları takip ediyordum. Adamlar ne yemiş içmişse deve gibi boyları, ayı gibi cüsseleri vardı. Hayır yani boylarından 5 ya da 6 cm bana verseydiler ne olurdu.

"Lan tazı gibi koşma"

İçeriden gelen bağırma sesleri ile ne olduğunu anlamazken kapı birden açıldı. Kimin açtığına bakıyordum ki hızlıca kolumdan çekilmem ile kendimi evin içinde bulmuştum.

"Oha lan şu beyazlığa bak"

"Baba siz gelirken Lema'yı una bulayıp mı geldiniz?"

Çakır Bey sabır çekip hala bana garip garip bakan şahısların ensesinden tutup salona götürmüştü tabi bizde onu takip etmiştik.

"Ulan siz salak mısınız kızı ilk günden kaçıracaksınız."

"Aşk olsun baba ben hiç kardeşimi kaçırırmıyım? Kaçırsa kaçırsa sen Aziz abim ve Cihan abim kaçırırsınız. Evde canlı bomba gibi geziyorsunuz kız sizin o halinizi görse tabanları yağlayarak kaçar."

Çocuğun bunu demesi ile ensesine şaplak yemesi bir olmuştu. Gülmemek için kendimi zor tutuyordum. Yanımdaki iki şahısta kaşlarını çatmış çocuğa bakıyordu.

"Baba sen bu salakları bana bırak ben daha sonra çok güzel bir şekilde ilgileneceğim."

Çakır Bey elindeki şahısları bırakıp
elini belime koyup benimle beraber koltuğa oturmuştu. Ondan hafifçe uzaklaşmıştım benim böyle yapmam ile belimde ki eli düşmüştü. Yüzü biraz düşse de birşey dememişti.

Yazardan

Hepsi salonda oturmuş halıların desenini inceleyen Lema'yı izliyorlardı. Kız o kadar masum ve güzel duruyordu ki hepsinin içinde sarılıp içine sokma isteği uyandırıyordu. Doğan bu sessizliği bozmak adına herkesi teker teker tanıtmaya başlamıştı.

"Şimdi una bulanmış hanımefendi ben senin en sevdiğin güzel gözlü abin Doğan seninle birlikte bu evin en küçüğü ünvanını elimde tutuyorum." Lema kendisine un diyen Doğana kaşlarını çatarak söylenmişti.

"Albinolar bembeyaz olur ayrıca sende kömüre batırılmış gibi kapkarasın." Lemanın bilmiş bilmiş konuşması ile herkes tebessümle izlerken Baybars karnını tuta tuta gülmeye başlamıştı.

"Sus kız cüce şimdi ben kendimi tanıttığıma göre diğerlerine geçebiliriz. Yanında oturduğun babamız Çakır kendisi biraz sinirli, agresif bir yapıya sahiptir. Bazen o kadar huysuz oluyor ki hiç çekilmiyor ama çok taşşaklıdır. Karşında oturan mavi gözlü meteor ise en büyük abimiz Aziz kendisi babam gibi sinirli biraz da psikopat bir yapıya sahiptir. Onun bir ikizi ise Cihan abim kendisi seri katil olma potansiyeline sahiptir."

Doğan konuşmasına devam edecekti ki Cihan'ın kafasına attığı yastık ile susmak zorunda kalmıştı. Lema ise gülmemek için zor tutuyordu. Kardeşinin güldüğünü gören Cihan Doğan'ı bırakıp Lema'yı izlemeye başlamıştı.

Zehir ailesi yavaş yavaş toparlanmaya başlamıştı. Sadece Lema'nın kendilerine alışması için zamana ihtiyaçları vardı.

Lema'dan

Seri katil kişisinin Doğan'ın üstünde denediği fantezilerinden sonra akşam yemeği için yemek odasına geçmiştik.

"Lema bak kıymetimi bil senin için özel yemeklerimi yaptım. Bu ruhsuz yaşlı bunaklar ne kadar yalvardı da yapmadım." Doğan'ın bu dediği ile ben gülerken ensesine şaplak yemesi bir olmuştu. Cidden çocuk ensesine şaplak yiye yiye şamar oğlanına dönmüştü.

"Ne yapalım biz senin kokuşmuş yemeklerini geçen sene suşi yapicam diye kartal ile beni zehirliyordun mal herif." Bunu diyen geldiğimden beri ilk defa konuşan Ardıldı.

"Ya abi o ufak bir iş kazasıydı , ayrıca senin o gözlerinin nazarı değdi. Malum gözlerin fıldır fıldır dönüyor."

Ardıl ufak bir sabır çekip susmuştu. Bu evin neşe kaynağı kesinlikle Doğandı. İçimdeki ses Doğan ile çok iyi anlaşacağımı başımızı belaya sokacağımızı söylüyordu.

"Yemeklerin cidden güzel olmuş bir gün beraber yemek yapalım ama zehirlenmemek amacıyla." Benim dediğim ile herkes gülerken diğer üç soğuk nevale tebessüm etmek ile yetişmişti.

"Kız bile senin ne kadar mal olduğunu anladı." Baybars'ın dediği ile Doğan göz devirip önüne dönmüştü.

"Güzel kızım yemeğini yedikten sonra Kartal abin  sana evi gezdirsin olur mu?"

Çakır Bey'e kafa sallayıp masadan kalkmıştım. Benim kalkmamla Kartalda kalkmış önden yürümüştü. İçeriden Doğan'ın itirazlarını duysamda kısa bir sürede susmuştu.

Kartal denilen kuş önden yürürken onu takip edip inceliyordum. Kendisi abileri gibi uzun ve yapılıydı. Dövmeleri ve tarzı ile hepsinden farklıydı. Bana da böyle esmer sol kolu dövme big boy birisi lazım.

Allah'ım sen konuyu biliyorsun.

"Burası birinci kat burada Ardıl abimin odası ve çalışma odası var. Benim odamda burada karşısında da çizim odası var."

"Dövmelerin çok güzel bunların hepsi senin tasarımın mı?"

Kartal soru sormam ile şaşırsa da tebessüm edip cevaplamıştı.

"Evet ufaklık bunların hepsi benim tasarımım istersen sana da yaparız bir tane." Göz kırparak söylemesi ile hayranlıkla ona bakıyordum.

"Ciddi misin hadi o zaman hemen çizip yapalımm." Kartal heyecanlı halime gülüp kafasını onaylamaz şekilde sallamıştı.

"Olmaz daha küçüksün büyü ilk dövmeni ben yapacağım."

Ya madem yapmayacaksın iki saatten beri ne diye heyecanlandırıyorsun şerefsiz.

"Ya yapmayacaksın neden konusunu açıyorsun? Küstüm ben seninle." Bir şey demesine izin vermeden yavaş bir şekilde merdivenlere çıkmıştım. Ulan hızlı hızlı çıkmak varken kaplumbağa gibi çıkıyordum. Karizmam çok fena çizildi.

Uzun bir aradan sonra merhaba bölüm içime pek sinmedi belki birazdan silerimm

En sevdiğiniz abi kim?

Sizce Lema ailesine alışacak mı?