Değişen Hayatım

Büyük Başlangıç

Tamamen aklımdan çıkmıştı, bir insan nasıl kendi doğum gününü unutabilirdi ki? Gerçi bahsettiğimiz şahıs ben olunca, her şey bekelenebilirdi.

Üzerime çullanan Mert sayesinde sendelendim ve daldığım düşünceleri kenara bırakıp kendime geldim. "Mert hayvan gibisin zaten nefes alamıyorum bırak." dediğimde kollarını serbest bırakarak sırıttı. "18 mi oldun sen şimdi?" diyerek saçımı karıştırdı. Elini tutup cimciklediğimde geri çekildi ve "Tamam ya, bir sevelim dedik ona bile karşı çıkıyorsun." diyerek Miraya göz ucuyla baktı. Sırıtıp yanlarından ayrıldığımda, okulda daha önceden gördüğüm ama hiç muhattap olmadığım tipleri fark ettim. Okulu toplamış getirmiş öküz.

Bar bölümüne geçip bir şeyler istedim ve beklerken etrafıma göz atmaya devam ettim. Tanımadığım insanlar gelip doğum günümü kutlayarak ve bir masaya hediyelerini bırakarak eğlenceye devam ediyorlardı. Masadaki paketler çoğaldıkça sırıtıyordum. Elimdeki kadehle oynarken geçen sene aklıma geldi. Asla unutamayacağım o gün.

02/05/2014

"Bir, iki, üç!" Çığlıklarla havuzu boyladığımda suyun altında uğultulu gelen müzik sesiyle ve arkadaşlarımla geçirdiğim en güzel anı yaşıyordum. Annem ve babam aniden çıkan işleri yüzünden aramızda değillerdi. Ama olsalar bile böyle rahat olamazdım sanırım. Arkadaşlarla farklı, ailemle farklı bir ortam vardı sonuçta. Su yüzüne çıktığımda bana sırıtarak bakan Mert ve arkadaşlarına doğru yüzdüm. "Mert elimden tutsana." diyerek elimi uzattığımda yukarı çıkacağımı sanmıştı. Elimden tutmasıyla onu havuza çekmem bir oldu. Yüzeye çıktığında bana fazla sert ve delici bakışlarından yolladı ve ben bunu umursamadan keyifle kahkaha atıyordum. Herkes mayosuyla veya şortuylayken Mert normal kıyafetleriyleydi. "Bana bir telefon borçlusun Eylül." diyerek havuzdan çıktı. Bende yavaş hareketlerle çıktım ve eğlenceme devam ettim. Hava kararmaya başlamıştı, pasta kesileceği için odama çıkıp üzerime elbisemi giydim ve saçlarımı yaptım. Hazırlandığımda aşağı indim ve arka bahçeye doğru ilerledim. Mert önüme geçip ciddi bir ses tonuyla "Eylül." dediğinde sinirinin hâlâ geçmediğini fark ettim. Sevecenlikle gülümseyerek "Ya tamam özür dilerim, unuttum bir an telefonun olduğunu."  Yürümeye devam ettim ama yeniden önüme geçtiğinde derin bir nefes aldım. "Konu o değil. Aslında bende senin telefonunu aldım ama... Az önce hastahaneden aradılar. Eylül, annen ve baban kaza geçirmiş. Durumları ciddiymiş."
Beynimden vurulmuşa döndüğümde dondum kaldım. Birkaç saniye tepkisiz kaldıktan sonra ayakkabılarımı çıkararak elime aldım ve Mertin anahtarını alarak arabaya koştum. Hangi hastahane bilmiyordum, hatta araba sürmeyi bile doğru düzgün bilmiyordum ama gidiyordum. Şoför koltuğuna oturacakken Mert kolumdan tutarak yan koltuğa otutturdu. Şoför koltuğuna kendisi oturdu ve gaza basarak bilmediğim hastahaneye doğru sürdü. Sakin kalmaya çalışıyordum. Tabii buna saçlarımın kökünden tutup çekmek dahil olmuyordu. Sessizdim, çünkü dilim tutulmuştu. Ne diyeceğimi bilemiyordum. Gözlerimden istemsizce akan göz yaşları hızlanırken ayakkabılarımı giyerek arabadan indim. Danışman bölümüne gidip hızla anne ve babamın ismini sorduğumda aldığım cevapla merdivenlere koştum. Söylediği yere ulaştığımda ameliyathanenin karşısında buldum kendimi. Bu kesinlikle rüyaydı, böyle bir felaket yaşanmadı. Saçlarımı var gücümle çekip gözlerimi kapattım ve oturdum. Derin nefesler alıp vererek gözlerimi açtım, ama hâlâ aynı yerdeydim. Mert yanıma oturup beni kolunun altına aldı ve çenesini kafama yerleştirdi. Ağlayamıyordum, sadece düşünüyordum. Ne olacağını, iyileşip iyileşmeyeceklerini düşünüp saçma sapan düşüncelere kapılıyordum. Kapı açıldığında hızla ayağa kalkıp durumlarını sordum. "Hastanın nesi oluyordunuz?"
"B-ben kızlarıyım. Annemde babamda buradaymış, öyle dediler."
Karşımdaki yaşlı adam bakışlarını kaçırdığında tek kaşımı kaldırarak dolan gözlerim sayesinde buğulu bir şekilde doktora baktım. "Anneniz ameliyat sırasında hayatını kaybetti. Şu an babanızın durumu riskli. Başınız sağolsun."
Duyduklarımla çığlıklar eşliğinde ağlamamı şiddetlendirirken kollarını sararak beni sakinleştirmeye çalışan Merte sıkıca sarıldım.