5.Kolye

6 3 0
                                    

"Koray."dedim onun olduğuna emin olarak.
Maskesini çıkarmasını beklemeden ben çıkardım. Yüzüme şaşkınlıkla bakınca.bu hareketimi beklemiyor gibiydi.

Gözlerinin içine baktığımda öfke göremiyordum sinir asla tepki vermesine bekledim vermedi. Ağzını açıp bir şey söyleyeceği sırada asansörün kapısı açıldı. Açtığı ağzını geri kapadı sırtını çevirip asansörden çıktı.
Bense yüzüne bakmaya devam ediyordum.
"Beni takip et."dediğinde onu takip ediyordum. Ateşin sesini duyduğumda. "Tüh ya kaçırdık."dediğin işittim. Ona dönüp bakmak istedim çünkü ağzına sıçmaya düşünüyordum.

İçeriye girdiğim an eşyaları çıkarıp koymam gerektiğini söylediler.
Koray'a bakmaya devam ederken çantamı ve gözlüklerimi çıkardım.
İçeriye adım attığım an ateşimi ölçüldü.

"Boyunu ölçümem gerekiyor yanıma gel."dediğinde yanına yaklaştım.
Metreyi kafamın üzerine tutup aşağı doğru indi.

"1.68"

Dediğinde arkasına dönüp yürümeye başladı bende arkasından ilerledim.Karşımdaki tartıyı gösterince hemen bindim.

"50.5 kilogram"

Düz taban kontrolü yapıldıktan sonra. "Kendini tanıt kısa ve öz."dedi yüzüme bakarak
"Ben vira 18 yaşında genç kızım aile hayatım değişik kitap ve silahlara zaafım var.." eliyle bana sus işareti yaptı fazla dürüst konuşmaya başlamıştım. Bunu sorma nedenleri beni tanımadıkları için değidi kekelemek ve pelteklik kontrolü yapmak içindi.

Koray değilde karşımda duran bir adam. "İki kolunu birleştirip uzat."dedi dövme ve benzeri lezyonların kontrolü yapılıyordu.Arkasından bir Kadın. "Ellerine masaya doğru uzatıp çevir."dedi ne dediyse uyguladım. Buda Yara ameliyat ve jilet kontrolü idi.
Koray bana doğru yaklaşıp.

"Ayrı eğiticem seni."dediğinde yüzüne şaşkınlıkla baktım.
Kadın olan ise hiç tepki vermeden. "Yarın itibari ile parkur çalışmaların daha sonrada Amirimin vereceği özel eğitime gel." Dediğinde bunun sadece bana yapıldığını farkettim.
Tepki vermemeye özen gösterdim. Ve dışarıya doğru adım atmaya başladığımda selam bile vermediğimi farkına vardım.

"Görüşmek üzere amirim."dedim ve çıktığımda Palayla Ateşi hala omuz omuz olduklarını gördüm ama Ateşin gözlerinin başka yerde odaklandığını anladığımda gözlerime baktığı yere çevirdim bir çalışan Kadına baktığını gördüm.

Kolundan tutup asansöre doğru çektim. Hala gözleri o tarafta bakıp göz kırpıyordu. Çalışan Kadına baktığımda kaşları çatık bir şekilde Ateşe bakıyordu.

"Lan öküz birilerini yürüyeceğin yerde miyiz sence?"diye sordum. Palayın hafif sırıttığını gördüm. Gözlerinin yanında oluşan çukurlara baktım fazlasıyla yakışıklı gösteriyordu.

"Uzay adamım."dediğimde bana baktı.
"Efendim prenses."dedi 

"Bugün her zaman gittiğimiz mekana gider miyiz hani şu tayfun abiden farkı olmayan adamın olduğu?"dedim Ateşi kışkırtmayı çalışıyordum.

"Bir şartla."dediğinde ona döndüm

"Söyle."dedim

"İçmek yok sana."dedi yüzüme buruşturup ona baktım kollarımı birbirine bağladım ve asansöre doğru ilerledim. Onları beklemeden sıfır'a bastım. Asansör kapısını bir koluyla açarak göz kırptı arkasındaki Ateşi tasmasından tutuğu bir köpek  gibi çekiyordu.
Hala Kadına bakıyordu çünkü.

"Gidelim prenses ve istediğin kadar içebilirsin."dedi ona dönüp baktığımda gülümsedim. Fazla abartmadım trip atmayı istiyordum.

Palay abi iyi biriydi ve bence beni kardeşi gibi seviyordu.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jul 11 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Son ÇığlıkHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin