Annemi arabanın camından bakıyordum. Fazla tedirgindi arabadan ilk ateş inip ne olduğuna bakmaya gitti. Bense hala annemin yüzüne bakıyordum.
İnmesi lazımdı.Ve yaptığıyla yüzleşmesi gerekiyordu. Ama bunu yapmıyordu.Sonunda dayanamayıp "Anne inmek ister misin?" diye sordum.
İnmedi.
Dayanamayıp arabadan indim.Yüzleşmek istemediğim bir şeyle yüzleştim.
Bir insana çarpmıştık. Yerde acılar içinde kıvranıyordu.Arkasından çığlık sesleri geliyordu. Yada birileri bağırıyordu. Çarptığımız kişi bi kızdı ve yanında kay kayı vardı.
Daha sonra tahminime göre 20'nin yaşlarında olduğuna emin olduğum bi erkek yanına geldi.bi kaç dakikadır. Onun boyuna bakıyordum en az 2 metreydi. Annesinin karnından dev olarak çıkmıştı herhalde. "Polen iyi misin" diye sordu ateş ona yardımcı olmak için koluna girmişti bile. Annemse hala arabadan inmedi .
"İyiyim abi bu çocuk yardımcı oldu bana" dedi ateş afallamıştı.bense ağzım açık ona bakıyordum. Daha sonra çocuk ateş itekleyip kolunu ondan çekmişti.
"Yavaş ol" dedi ateş. "Böyle kardeşi'nin canını yakarsın benim değil" ben hala sadece onları dikkatlice inceliyordum.kız yani polen denen yaşıtmışız gibi görünüyordu. sarı saçları ve pürüzsüz görünen yüzü fiziği ile kendini tamamlıyordu. Erkek olan ise az kıvırcık ve kumral saçları vardı. Yüzündeki çizgiler elmacık kemiği çenesine fazla yakışıyordu. Ama yüzü kardeşinin'ki kadar pürüzsüz değildi.Çünkü yara izleri vardı.Sanki bu yaraları yüzüne daha karizmatik ve seksi..
"Vira arabaya bin kızım" dedi annem ateş'e gözlerini dikti. Abim zekiydi ve hemen arkamdan arabaya bindi. Bizse annemin ne yaptığını anlamaya çalışıyorduk annem arabanın kapısını açıp. Bir şeyler aldı aldığı şeyi polen'nin abisine uzattı. Abisi reddetti.annemin yaptığı şeyin hoş olmadığını polen'nin bakışlarından anlamıştım.
Bakışlarında ise öfke yer alıyordu.
Abisi ise sakindi ama bi o kadarda öfkeli görünüyordu. Ya'da ben öyle istemiştim. En sonunda 'bize lazım değil zaten arabadan inip yardımınız dokundu. Buna gerek yok' dedi.Ağzını okumuştum. Fazla sakin görünüyordu ama yumruk yaptığı ellini görmüştüm. Annem bize doğru ilerlerken derin bir iç çekti sanki rahatlamış gibiydi.
"Anne ne oldu?" Diye sordum. Annem cevapsız kaldı. Aynı soruyu abimde sorunca "Teklifte bulundum kabul etmediler." Diyebilmişti.
Bu sefer "ne teklifi ?" Dedim. Yüzündeki gerilmeyi saklamamıştı. Annemin yüzündeki gerginliği o zaman görmüştüm. Gerçektende öfkelendirecek bir şey yapmıştı.Ve pişman olduğu kesindi. Yine cevapsız bırakmıştı beni.
....
Eve gelmiştik. Oradan uzaklaşalı az bir süre sonra eve varmıştık.üstümü değiştirip aşağa inmiştim.ev rahatı ve azda olsa eşyalarımız burdaydı nadir gelirdik buraya tatilleri bu durumdan sadece abim keyif alıyordu ben yazın dışarı fazla çıkmazdım.telefonumdan gelen bildirimle gözlerime telefona doğru kaydı.
Koray yazmıştı.Hemen koltuğa uzandımda babamla göz göze geldim o ise gözlerini kaçırmıştı. Geldimden beri ona nasıl olduğunu bile sormamıştım ve sormayacaktım.
Abimse sırıtıp sırıtıp benim kitaplarımdan birini okuyordu. Onu ayağamın altını alıp dövmek için başka bir sebebin olmasına gerek yoktu ama babam vardı ve bunu yapamazdım.
Telefona dönüp ne yazdığına baktım. Uzun bi süre sonradan 'Nasılsın vira' yazmıştı onu en son 4 yaşındayken görmüştüm. Telefon numarasını sorulacak olursada abim benim için bulmuştu nasıl bulduğunu bilmiyordum ama sormamıştımda. Dayanamayarak bende 'iyiyim koray sen?' yazmıştım ona daha samimi gelmek istiyordum. Ama sınırları zorlayamazdım.
Ona ve onun çığlıklarını duyup ihanet etmiştim.
