තිමිරයන් බිඳිමි

09

'නිර්මල..... අපි චුට්ටක් කතා කරමුද....'

ලන්ච් ටයිම් එක ඉවර වෙලා ස්ටෝ රූම් එකට එන ගමන් හිටපු මම නතර වුණේ පිටි පස්සෙන් ඇහුණු දිනේෂාගේ කටහඬට...... දිනේෂා කියන්නේ Cutting Section එකේ වැඩ කරපු හුරුබුහුටි ගෑණු ළමයෙක්...... තළෙලු පාට දිලිසෙන හමක් තිබුණ දිනේෂාට තිබුණේ මුදු මුදු වගේ කැරළි ගැහුණු කොණ්ඩයක්....... නිතර දෙවේලේ Cutting Section එකේදි දැකලා හිනාවෙලා තිබුණත්.... උදේකට ගුඩ් මෝනින් කියනවා ඇරෙන්න මමත් දිනේෂාත් අතර කතා බහක් සිද්ධ වෙලා තිබුණෙ නෑ......

'කියන්න දිනේෂා....'

'....ඔයා මගේ නමත් දන්නවනේ.....'

දිනේෂාට තිබුණේ වීදුරු බෝල වගේ ඇස් දෙකක්..... මම එයාගේ නමින් කතා කරද්දි ඒ වීදුරු බෝල දිලිසුණේ හරියට ඉර එළිය වැටිලා වගේ.......

'ඔව්.... මට ඇහිලා තියෙනවා cutting  එකේ ළමයි ඔයාට ඒ නමින් කතා කරනවා...... ඉතින්.... මොනවද කතා කරන්න තියෙන්නේ?'

'මේ.....මට..... මට..... නිර්මලගේ ෆෝන් නම්බර් එක දෙන්න පුළුවන්ද?'

'මගේ?'

'ඔව්...... මං ඔයාට ඒක කෝල් එකක් දීලා කියන්නම්.....'

'ඉතින් දැන් කියන්න.... ආයෙ කෝල් කරන්නේ මොකටද.....'

'අපෝ.... ඔයාගේ මාර ගණන්නේ..... නිකම් අනේ ෆ්‍රෙන්ඩ් ශිප් එකට නම්බර් එක ඉල්ලන්නේ..... හරි හරි.... ඔයාට දෙන්න බෑ නම් කමක් නෑ ඉතින්......'

දිනේෂා ඇවිත් මගේ ඉස්සරහා ඇඹරෙන්නේ මොකටද කියලා මගේ යටි හිතට හෝඩුවාවක් දැනිලා තිබුණත් මේ වතාවේ මම යටි හිත ගණන් ගන්නෙම නැතුව දිනේෂාත් එක්ක කතාව දිගටම ඇදගෙන ගියා......

'එහෙම ලොකු කමක් නෙවේ.... ආ... එහෙනම් ගහගන්නකෝ නම්බර් එක.... බිංදුවයි හතයි එකයි.*****'

දිනේෂාට ටෙලිෆෝන් නම්බර් එක දුන්න මම ආයෙම ස්ටෝ රූම් එක දිහාවට ඇවිදගෙන ගියා.....

***********************************************

සුපුරුදු විදියට කාලය ගත වුණත් මගේ ජීවිතය හරි ඒකාකාරී විදියට ගලාගෙන යනවා කියලා මට දැනෙමින් තිබුණා..... සතියේ දවස් 6ක්ම වැඩ කරන්න... සති අන්තය අයියත් එක්ක කාලය ගත කරන්න.... නංගිගේ බෙහෙත් අරන් දෙන්න, නංගි ක්ලිනික් වලට එක්කන් යන්න..... හැමදේම හරි ඒකාකාරී නීරස විදියට ගලාගෙන යනවා කියලයි මට දැණුනේ.....