Kutsal Beşli: Maya (Düzenlemeye Alındı)

14.bölüm:gitme

Künyedeki sayıya dehşetle bakarken adam tekrar konuşarak yarın için hazır olmaları gerektiğini söyledi. Sonra da oradan çekip gitti. O sırada geri geri yürüyerek dehşetle etrafıma bakmaya başladım. Bütün bunlar gerçek miydi? Hiçbiri rüya değil miydi?

Kısa saçlı yeşil gözlü Maya demirlikleri olmaya düz balkon çıkıntıya doğru yürüyerek derin bir nefes alırken ben ise onun ardından bana tek görünen çizgiden yürümeye başladım. O an da arkamdan bir silah sesi geldi. Sonra o çizgide kayboldu. Şanstan o anda tam çizginin ortasındaydım. Birden kendimi gökyüzünde yere doğru süzülürken buldum. Az daha yere çakılacaktım ki elimdeki yaprakları zihnimle kontrol etmeye başladım ve yere  düşmeden son anda yukarı uçtum. Ayağımın altında geniş yapraklar halinde açılan goncalar sanki dünyanın en hafif canlısıymışım gibi beni havada uçururken bana nişan alan robotları son anda fark ettim. Hemen yukarı çıkarak geçit kapısına yetişmeye çalıştım. Bir yandan da diğer yaprakları kullanarak kalkan yapıp bir kısmını da keskin sivri yıldız bıcaklara çevirip robotların içinden geçtim. Bir kaç robot dengesini kaybetip gökyüzünden düşerken bir kaçı hâlâ peşimden geliyordu. Eskisi gibi büyük kalkan yapamiyordum bu yüzden bir kaç saniye süren kalkanlarla anca kendimi koruyabiliyordum.

Maya'nın olduğu kata doğru uçarak düz ilerlerken robot koluma nişan aldı. O atışının acısıyla bağırdım. Fakat kimse duymadı. Oradaki Maya'ya bir ürperti gelse de anlamamıştı. Gökyüzünü izliyordu sadece. Gelecekteki Maya'nın ölüm kalım mücadelesi verdiğini fark etmeden.

Portal yavaş yavaş küçültmek üzereyken son anda içine atlayarak nefes nefese yere uzandım. Bir süre kolumdaki acının sızısı artmaya başlarken acıyla iç çekip yerde kıvranmaya başladım. İkinci derece yanmış gibi acı veriyordu.

Bir süre daha yerde kıvrandıktan sonra dövüş yapan bir grup adamların olduğu  yerde buldum kendimi. Kolumu tutarak doğrulurken etrafındakilerin kim olduğunu kavramaya çalıştım. Sonra kenarda dövüşen adamın tam yanımda düşüp kuru öksürükle ayağa kalktığını gördüm. Bu...Nihat idi. Rüyamdaki Nihat.

Ayağa kalkarak etrafıma bakarken Maya'yı da fark etmiştim. Orada iki arada bir derede çaresiz çıkışlar arıyordu. Meriç denen adam bir süre sonra geldiğinde o donuk gözler birden açılmış gibi birbirlerine baktılar. Maya Meriç diye bağırırken hızla ona koşarak sarılmaya çalıştı. Meriç de kendine gelmiş gibi ona karşılık verirken birbirlerine tutku dolu bir aşkla bakıyorlardı.

"Meriç ben çok korkuyorum." Dedi Maya yanaklarını avuçlarken. O sırada o odadaki herkes ayılmış gibi onlara yaklaşarak ayırmaya çalıştı. Peki iyi de ben neden bu anları hatırlamıyordum. Dövüştüğü anlar vardı.

Herkes ikisinin kolundan tutarak birbirinden ayırmaya çalışırken yüzü yaralı adam yanlarına gelerek zorla diz çöktürdü. Ben bu anları dehşetle izlerken biraz korkmuştum.

Adam belindeki silahı çıkartarak bir ayar yapıp Meriç'e nişan aldığında Maya delirmiş gibi hayır diye bağırıyordu. Meriç ise gözlerini o adama dikerek sinirle baktı ve hiç çekinmeden vur dedi. Adam da zevkle diyerek arkasından gelen adama işaret yaparak omzuna şırjngayla vurmasına sebep oldu. O sırada oradaki Maya'da şırınga yerken bir süre buna direndiler, fakat en sonunda büyük bir yenilgiye uğradılar. Acıyla bağırarak canlarını yakan ilacın hakimiyeti altına girmeye başladılar. Boyutlarındaki kara duman tüm bedenine yayılmıştı adeta. Sonra yine o donuk bakışlarla bakmaya başladılar. Adam da ikisine emir vererek kalkın deyip yerlerine geçmelerini söyledi. Sonra üçe kadar sayarak yavaş yavaş geri adımladı. Sonra üç diyerek rahat pozisyona geçti. Ben ise dehşetle olanları izledim.

Bütün bunlar neydi böyle! yani benim hayatım bir yalandan mı ibaretti. Bunlar yaşandı mı?

Herkes tekrar yerlerine geçerek rollerine devam etti ve oyun yine başladı. Fakat anlamuyordum, neden bunu yapıyorlardı. Bizden ne istiyorlardı. Tüm olanları dehşetle izlerken yine bir portal kapısı açıldı. Gitme zamanımın geldiğini anlamıştım. Acıyla koluma sarılarak oradan uzaklaştım. Fakat diğer ayağımı içeri almadan önce son kez bu ikisine baktı. Maya'nın, kafası karışık halini ve Meriç'in çaresiz bakışlarını. En tuhafı da kendi hikayemi izliyor oluşumdu.