YEMİN OLSUN

9.BÖLÜM

Selammmm..

Medyadaki şarkıyı Tomris'in şarkı söylediği bir yer var orada açıp dinleyebilirsiniz.

............................................................

Acilin önünde bulunan bankta başını elleri arasına almış, gözlerini yere dikmiş halde oturuyordu Pars.
"Komutanım"

Cemil'in sesiyle kaldırdı başını, Cemil elindeki battaniyeyi gösterip

" İstemediğini söyledi komutanım geri gönderdi"

" Cemil git ne yapıyorsan yap evine gönder"

" Komutanım defalarca söyledim, Aybars iyi olunca gideceğim diyor"

" Cemil, üstü başı sırılsıklam daha yeni çıktı hastaneden hasta olacak git ikna et gitsin "

" Komutanım siz gitseniz"

" Benim yüzüne bakacak yüzüm mü var Cemil"

"Ağır laflar ettiniz"

" Pişmanım "

" Doğru mu peki komutanım, söyledikleri

Pars, Cemil'in üzerindeki bakışlarını tekrar yerdeki fayans taşlarına çevirmişti.

" Doğru"

" Bıraktınız yani onu orada, o halde"

" Bıraktım"

Cemil duyduklarını hala idrak edememişken, Pars komutanın itirafı karşında da söyleyeceklerini seçerek söylemek zorunda kalıyordu çünkü gerçekten içinden geçenleri söylerse iyi şeyler çıkmayacaktı ağzından.

"Yanlış yapmışsınız komutanım belki haddim değil size bunları söylemek ama "

" Biliyorum Cemil, hiç birşey bu yaptığımı haklı çıkarmaz ama benim karım ellerimde öldü, çocuğumu kurtarmak istedim belki yaşıyordur diye, o an aklım yerinde değildi ne yaptığımı ne düşüneceğimi bilemedim."

Dolan gözlerini yukarıya kaldırdı bu defa Pars.

" Ama yemin ederim, yemin ederim aklım başına gelir gelmez ambulansı aradım gönderdim oraya"

" Hadi o zaman yaptığınız hataya bir cevabınız, sebebiniz var peki ya az önce söyledikleriniz onlara sebebiniz ne komutanım "

" Pişmanım oğlum, it gibi pişmanım.Korktum oğluma bişey olacak diye, korktum, soktuğum dile sahip çıkamadım işte."

" Siz gidin komutanım, bu defa geç olmadan siz gidin"

Cemil'in sözleriyle başını olumlu anlamda salladı Pars. Ellerini dizlerine vurup, derin bir nefes alıp kalktı oturduğu yerden.

Hemen arkasındaki pencereden Tomris'in oturduğu banka baktı. Ellerini kendine sarmış, titreyerek bir ileri bir geri sallanan, üşüdüğü her halinden belli olan kadında gezdirdi gözlerini.
Cemil'in elindeki battaniyeyi alıp, hızlı adımlarla hastanenin bahçesine çıktı.
Tomris'in oturduğu banka yaklaştı.Elindeki battaniyeyi omuzlarının üzerine bıraktı.

Omzuna bırakılan battaniyeyle irkilen Tomris hızla arkasına dönmüş
" Cemil istemediğimi söy...."

Karşısında, gözlerinin içine bakan adamı görünce lafını yarıda kesmek zorunda kalmıştı.

Sinir tüm uzuvlarına hücum ederken elleri omuzlarında ki battaniyeye gitmişti hızla atmak için ancak ondan daha hızlı davranan Pars battaniyeyi tutmuş atmasına izin vermemişti.

" Lütfen, lütfen kalsın"

Histerik bir gülüş kondu Tomris'in dudaklarına.

" Senden gelecek hiçbir şeye ihtiyacım yok benim."