The Omission Of Tomorrow.

Kabanata 8

Kabanata 8

SUGAT.

Naglalakad na kami ngayun pauwi. Nung inaya ko pa siya para umuwi na kanina ay parang ayaw niya pang umuwi eh dahil sa pag eenjoy pero mag gagabi nadin eh kaya hindi na pwedeng mas mag tagal pa. Hindi na safe para samin iyon.

" Nag enjoy ka ba ate? " tanong ko na ikina tango tango naman niya .

" Super. I want to do this more often. " sabi niya pa kaya natatawa ko naman siyang tinignan.

Basang basa ako habang siya naman ay buhok lang ang basa at konte lang sa damit at shorts niya . Sobrang ginaw na ginaw na ako ngayun.

" Told yah to take off your clothes, look at you now. " pangangaral niya pa sakin at saka mahihinang tumawa. Napanguso naman ako dahil don.

" I don't want to ask you this but I just want to know. Saan ka ginahasa ? " sobrang random ng tanong niya dahil masaya lang naman kami kanina pero tinanong niya ito ngayun.

" Sa gubat ng mga Vargas. " gusto ko lang magpaka totoo sa kanya. Ayokong sabihin kay mama at papa na sa gubat ng mga lupain ng Vargas nangyari iyon. Dahil ayokong mag-isip sila na baka si Damon ang may pakana kahit alam ko naman na siya naman talaga.

" That last name sounds so familiar. " sabi niya pa na ikina tango tango ko naman.

" May hacienda sila at doon nagtatrabaho si mama at papa . " sabi ko pa .

" That's why it's so familiar. " sabi niya pa.

" Do you know them? I know you already told mommy and daddy that you don't but I feel like you're just lying to them. I feel like you know who was behind that crime. " sabi niya pa na ikina laki ng mga mata ko habang napapatingin sa kanya.

" Your reaction confirms my allegations. " sabi niya pa kaya natataranta akong umiwas ng tingin sa kanya.

" Don't lie to me , Aurora. I'm your twin sister , I can feel when you're lying. I can sense it. " sabi niya pa na mas lalo kong ikina tahimik.

" Don't be scared. Tell me , who did that to you? Andami mo pang pasa sa katawan at hindi pa naghihilom ang mga sugat mo. I hate to see that. " sabi niya pa kaya hindi ko namalayang may tumakas na luha na pala sa aking mga mata. I feel so low. Gusto kong magsalita pero may parti din namang pinoprotektahan ang lalaking gusto ko. Ayokong makulong siya or ano man ang mangyari sa kanya.

" Don't be afraid to state the truth , Aurora. Oh please. " sabi niya at hinila ako para tumigil sa pag lalakad. Napatingin ako sa paligid namin dahil gusto kong e iwas ang paningin ko palayo sa kanya. Ayokong malaman niyang tama siya. At nagsisinungaling ako.

" You're avoiding my gaze. Malalaman ko din yan , Aurora. " pananakot niya pa sakin kaya napatingin ako sa kanya.

" Ate , please. Huwag mong sabihin kay mama at papa na nagsinungaling ako sa kanila. Ayoko lang mapahamak si Damon. Mahal ko siya. " wala sa sariling sabi ko na nagpalaki ng mga mata niya sakin.

" So you knew ? You knew from the very start who did that to you and yet you remained quiet? Why? " nagagalit na niyang sabi sakin pero iniwas ko ang kamay ko sa kanya at ang tingin . Ayokong sabihin pa.

" Ate please. Huwag mo nalang banggitin sa mama at papa ang pag-uusap natin nato. Please. " nagmamakaawa ko pang sabi sa kanya pero seryoso lang siyang nakatitig sakin.

Naglakad na ako at naramdaman ko namang sumusunod lang siya sakin. May mga tumatawag sakin habang naglalakad kami pauwi pero hindi ko na sila tinitignan pa dahil sobrang ukupado ang utak ko ngayun. Natatakot akong baka magsalita si ate kay mama at papa .