Aşk Meselesi ✓[SEUNGİN]

Abim-23

Jeongin: Felixin o dediği iki yüzlü, güvenmemelisin derken ne demek istedi bilmem gereken ne var benim!?

Seungmin: Bir şey yok Jeongin hadi gidelim, gerçekten fazlasıyla açım.

Hayır bir şeyler vardı ve bu benim aklımı kemiriyordu.

Jeongin: Eğer şuan soylemezsen ve ben başkasından öğrenirsem Seungmin, olacakları kendin bile okuyamazsin aklimdan.

Gözleri dolmuştu uysal bir kedi gibi gözlerini dikmişti gözlerime, elimi tutup bana sarıldı.

Seungmin: Beni bırakmayacağını dair söz verdin.

Jeongin: Yalana tahammülüm yok seungmin ne kadar seviyor olsam bile silerim.

Seungmin benden ayrılıp gözüme baktı.

Seungmin: Silemezsin.

Jeongin: O zaman şimdi söyle.

Gözlerindeki kararsızlığı gördüm.

Seungmin: Jeongin aslında-

Bu sırada abim gelmişti yanımıza.

Chan: Jeongin gitmeliyiz.

Jeongin: Hay ben söyle seungmin.

Chan: Jeongin senin için geliyorlar.

Jeongin: Abi bekle diyorum. Evet seungmin seni dinliyorum.

Gerçekten şuan çok sinirliydim.

Seungmin: Ben özür dilerim, hyunjin benim kuzenim değildi.

Şaşırmıştım sinirle, kıskançlık ile karışık bir halde.

Jeongin: Neyin o zaman seungmin sevgilin mi, yoksa eski sevgilin mi onun için mi her gün yüzüne gülüyordun yanımdan uzaklaşıp onun için mi hemen onun yanına gidiyordun eski anıların mi yoksa depreşiyordu söylesene. Hala aşık mıydın ona yoksa?

Ağlıyordu, ama şuan çok kızgındım aslında haklıydı onu sevmekte benim yüzümden bu hale dönmüştü ona zararı veren benken şuan ondan hesap soramazdim ya öyle değil mi?

Seungmin: Hayır hayır onu sevmiyorum.

Elimi tutup kalbinin üstüne koydu.

Seungmin: Tanrı şahidim olsun ki onu sevmiyorum, sadece seni seviyorum ben sana bu kadar aşıkken nasıl bunu dersin bana?

Jeongin: Peki o zaman ne seungmin niye bana anlatmadın sevgilin olduğunu?

Chan: Jeongin, seungmin yeter gitmemiz gerek.

Jeongin: Sikeyim böyle işi nereye ya nereye gitmemiz gerek. Benim artık gidebileceğim yer kalmadı abi.

Seungmine bakarak söylemiştim. Ağlıyordu ama bana daha önce söylemesi gerekmez miydi? Niye soylemediydi bunca zamandır, Minho ne biliyordu da soylemediydi?

Aniden Felix ve yanında iki adam belirdi.

Jeongin: Sen hala burda mısın lan az önce yalvarirken böyle değildin?

Felix gülümsemiş bana bakıyordu. Seungmin hemen onlerindeydi. Gözlerini benimkilerdennayirip seungmine dikti.

Felix: Az önce bana onları yapan sendin değil mi yeni vampir?

Seungmin kızarmış yaşlı gözleri ile Felixe bakıyordu.

Seungmin: Evet bendim ister misin birnkez daha?

Felix sinirle karışık gülmüştü.

Felix: Yok hayatim almim az önce sanki bir şeyler anlatıyordun sevgiline ister misin devamını benim anlatmamı.

İşte şimdi o ağlamaklı halinden eser yoktu.

Seungmin: Senin işini jeongin değil ben bitiricem.

Chan: Dur seungmin sakin yaklasma ona tuzak bu.

Seungmin dönüp Chana anlamaz gözler ile ile baktığında.

Felix: Şimdi çocuklar.

Chan bu sırada seungmin ve jeonginin elini yakaladığı gibi işinlanmisti.

Chan bitkin bir halde seungmine doğru yanaştı sinirle.

Chan: Senin aklından ne geçiyordu kendini öldürmek mi istiyordun. Tutmasam sana şuan cesedin olurdu orada.

Seungmin: Ne diyorsun anlamıyorum.

Chan: Bir daha sakin ona yaklaşma.

Seungmin: Sanırım o zamanki dedikodular doğruymuş onu seviyordun değil mi, daha okula yeni gelir gelmez onunla konuşmaya yakın olmaya başlamıştın.

Jeongin aslında düşününce mantikli gelmişti ilk gün abisi direk onu göstermişti. Bir dk ya bu tesaduf değilse?

Chan Seungminin üstüne giderken, jeongin hızlıca abisinin elinden tutmuştu.

Jeongin: Bırak abi ne konuştuğunu şuan bilmiyor.

Chan dönüp seungmine baktığı sırada jeongin hala ne kadar öfkeli olsada bu işte bir gariplik olduğunu hissettiği için seungmine susması için işaret vermişti.

Jeongin: Abi onunla yalnız kalmak istiyorum, onunla olan konuşmam daha bitmedi ve cevapsız kalan şeylerden nefret ediyorum.

Chan başını evet anlamında sallamış ve gitmişti.

Seungmin anlamaz gözlerle bana bakıyordu.

Jeongin: Seni asla affetmedim bana hala açıklama yapman gereken konu var ama bundan daha büyük bir problem var.

Seungmin: Ne problemi?

Jeongin: Abim.

Evet bölüm sonu, hikayeyi yazan benim lakin sanki karakterler kendi kendini yazıyormuş gibi hissediyorum bu nasıl döngüdür..