Ölümcül ve zarif bir peri. Vadi onu terk etti. Vahşi onu kabul etti.
Roxana bir zamanlar herkesin hayran olduğu bir soylu periydi. Periler Vadisi'nin gelecekteki liderlerinden biriydi. Kanatlarını bir canavar saldırısında kaybedince bildiği her şeyi...
Ölümcül Zarafet'in ikinci kitabı VAHŞİ AV başlıyor
Bugünün tarihi: 12.07.2024 Siz de okumaya başlama tarihinizi buraya yazabilirsiniz:
Yorumlarınızı sabırsızlıkla bekliyorum, oy vermeyi de unutmazsanız çok sevinirim. İyi okumalar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ÖLÜMCÜL ZARAFET 2. Kitap
VAHŞİ AV
❘ Yıldızsız Gökyüzü ❘ ─ ── ✷ ── ─
Vahşi Av'dan 8 Yıl Önce, Ötedünya
Gökyüzünden düşene ve kanatlarım benden alınana dek uçmayı severdim.
Periler Vadisi'nin Luxan Varisi'yken her ne kadar istediğim her şeye sahip olduğumu ya da olacağımı düşündüysem de gerçek bu değildi. Özgür değildim, seçme şansım hiç olmamıştı. Luxan Lideri olmak için doğmuştum ve bunun için eğitiliyordum. Ayrıca annemin soyundan geldiği Savaşçı Zarin'in altını şekillendirebilme gücüne sahiptim ve pek çok Luxan'ın aksine savaşmayı bilirdim. Yine de asla kendi istediğim biriyle evlenebileceğimi düşünmemiştim. Vadi'de evleneceğim kişiyi seçme hakkı bana değil lider olan büyükanneme aitti.
Luxan Hanesi için yaşayacaktım. Her şey hanemin iyiliği içindi.
Ama bir canavar avcısı oldum. Ve bir zamanlar üzerinde hiç düşünmediğim bir aşkla Kyle ile evlendim. Bir vahşi peri ve bir canavar avcısı olan Kyle... benim Kyle'ım. Benim eşim. Ben karanlık bir geçide girerken benim adımı haykıran Kyle.
Lux, Laxia veya Zarin. Onların dedikleri benim geçide girmemi sağlamamıştı. Bunu sağlayan beni almak için gelen canavarın Kyle'a zarar vereceğini fark etmemdi. Canavarın istediği bendim ve Kyle canavarın amacını gerçekleştirmesinin önündeki engeldi. Canavarın amacının bana zarar vermek olmadığını biliyordum, sahip olduğum sezgilere güveniyordum. O canavar Ötedünya'daki sayılı müttefiklerden biriydi ve amacı beni geçide çekmekti.
Kyle'a yeryüzünde ve gökyüzünde onunla olacağıma söz vermiştim. Ve hemen ardından bu sözümü tutmamıştım. Onu gerektiği zaman ondan uzaklaşabilecek kadar çok seviyordum. Ayrı kalana kadar onun için ondan uzak kalabileceğimi fark etmemiştim.
Hiçliğin ve sonsuzluğun ortasında karanlığa karışırken bir söz verdim. Yıllar önce Vadi'den ayrılırken eve döneceğime dair söz verdiğim gibi şimdi de Kyle'a döneceğime söz verdim.
Geçitte hiçbir şey göremiyordum, duyamıyordum. Kendi bedenimi bile hissedemediğimde bedenimin geçidi oluşturan her ne ise onunla bir olduğunu fark etmiştim.
Karanlığın olmadığı yerde ışık da olmazdı ve burada ne ışık ne de karanlık vardı.
Acıyı hissetmedim, düşene kadar değil. Hislerim de düşüncelerim gibi karanlığa karışıp gitti. Kendime geldiğimde geçitten aşağı düşüyordum. Gözlerimi açtığımda yıldızsız bir gökyüzü gördüm. Yıldızlar bile burayı terk etmişti. Ama rüzgar değil, düştüğümü biliyordum çünkü rüzgar benimleydi.
