Denizkızı

seashell gifts chapter8

Bir kaç gündür düşünebildiğim tek şey Atlas'tı. Yaptığım her küçük şeyde direkt aklıma o geliyordu. Acaba Atlas olsa bu diziyi sever miydi? Atlas şimdi burada olsa kesin benimle dalga geçerdi. Atlas ,Atlas , Atlas... içim dışım Atlas olmuştu. Neyseki buluştuğumuz zaman bu şekilde saçmalıklar yapmıyordum. Bugün normalden erken kalkmıştım, Çünkü Selim sabahın köründe grup araması yaparak, sonunda teknesinin tamirden döndüğünü ve bugün kesinlikle tekneyle açılmamız gerektiğini söylemişti. Ben de onun için hazırlanıyordum. En sevdiğim çiçekli pembe mayomu giyip üstüme uzun bir tişört geçirmiştim. Deniz çantamı alarak evden çıktım.

Sahile vardığımda bizimkiler şezlongta oturuyordular. Gözlerim asıl aradığı kişiyi bulamayınca kaşlarım çatılmıştı.

L~Selam. Gitmiyor muyuz?

E~Atlas'ı bekliyoruz

L~Nerde ki o?

Br~Kardeşini almaya gitti. Dayımları bizim eve bıraktıktan sonra gelecek.

L~Atlas'ın kardeşi mi var?

Br~Evet, 15 yaşında bir kız kardeşi var. Okullar açılmadan önce son bir kez daha görüşmek için geldiler İstanbuldan.

L~Kardeşi de gelsin bizimle birlikte.

Br~Pek sanmıyorum. Ayla yürüyemiyor.
Küçükken geçirdiği araba kazası yüzünden iki bacağını da kullanamıyor.

Duyduklarıma şaşırmıştım. Burak'ın Ayla adında bir kuzeni olduğunu biliyordum ama Atlas'ın kardeşi olduğunu ve yürüyemediğini hiç bilmiyordum.

Br~Ayla Atlas'ın bu hayatta en değer verdiği kişi. Küçüklüğünden beri ne yapıyorsa hepsi Ayla için.Voleybolcu olması, gitar çalması bunların hepsini Ayla için yapıyor.Ayla kaza geçirdiğinde çok küçüktü çoğu şeyden vazgeçmek zorunda kaldı, tabi o zamanlar Atlas'ta küçüktü. Ayla'nın mutlu bir çocukluk geçirmesi için kendi çocukluğunu onun için feda etmişti.
Dışarıdan sürekli gülüp eğleniyor gibi gözüküyor ama belkide aramızda en çok zorlanan kişi o.

Duyduklarım yüzünden kalbime ağırlık çökmüştü. Onu en iyi anlayabilecek kişilerden biriydim aslında. Sonuçta başkalarının mutluluğu için kendinden vazgeçmek zorunda kalmanın ne demek olduğunu gayet iyi biliyordum. Ona hep ukala, gıcık, bencil gibi laflar etmiştim. Şimdi bunları düşününce kendime kızmadan edemiyordum. Gözlerimin dolduğunu hissettiğimde yerimden hızlıca kalktım. Ani bir kararla bizimkilere hiçbir şey söylemeden bisikletime atlayıp Burakların evine sürdüm. Bizimkiler arkamdan seslensede cevap vermemiştim.

Atlas'a karşı davranışlarımı düşündükçe kendime sinirlendim. Normalde insanları tanımadan onları yargılamayı sevmezdim, ama bunu Atlas'a yapmıştım.

Burakların evinin önüne geldiğimde bisikletimi kenara bırakıp bahçeye girdim. Yeni gelmiş olmalıydılar ki herkes bahçede selamlaşıyordu. Benim bahçeye girişimle birlikte herkesin bakışları bana dönmüştü. Atlas beni fark ettiğinde kaşlarını çatmış ne olduğunu sorarcasına bana bakıyordu.

-"Lavin kızım ne oldu?"

Burak'ın annesi Filiz teyze yanıma yaklaşmış konuşmuştu.

L~Merhabalar Lavin ben,Burak ve Atlas'ın arkadaşıyım. Böyle birden geldim kusura bakmayın ama Atlas'la acil bir şey konuşabilir miyim?

Atlas şaşırmış bir ifadeyle yanıma geldi ve konuşmak için dışarı çıktık.

A~Lavin bir sorun mu var? Bir şey mi oldu?

L~Yok hayır sorun yok. Ben aslında özür dilemek istemiştim. Burak anlattı her şeyi, sana daha önceden dediklerim için özür dilerim. Sana dediğim lafların hiçbirini haketmiyorsun. Seni tanımadan etmeden kaba şeyler söyledim. Kendimi kötü hissediyorum bunun için, özür dilerim.