گذشته شاید...ولی امروز،
رهامون نمیکنه
اگه ادامه ندیم:آینده با روی خوشش
سمتمون نمیاد
توی اون طوفان خانوم مقعر و موبنفش پیشنهاد داده بود کنار ساحل به بحثشون ادامه بدن،ساحلی که غروب طلایی رو داشت توی خودش غرق میکرد تا بگه هیچ چیز حریف بزرگیش نیست...
با رسیدنشون کفش هاشو از پاش در آورده بود و تا مچ پاهاشو خیس کرده بود
اینکارش کمی عجیب غریب بود
مثل ظاهرش که به خانومهای ۴۰ساله میخورد
ولی ادعا داشت ۳۰سالشه!
چروک های کلاغی اطراف چشمش وقتیکه میخندید حتی گاهی اونو بالای ۴۰سال نشون میداد ولی این اصلا مهم نبود چون با بنفش بودن موهاش معلوم بود حفظ ظاهر کرده.
لیام چشم از امواج برنمیداشت و عقب ایستاده بود.
این حال دریا براش زیادی آشنا و تلخ بود.میتونست ساعتها توی گذشته ها بچرخه و غرق بشه تا طوفان تموم بشه و نجات پیداکنه.
صدای بلند کاترین مثل یه شلیک بی موقع توی قلب افکارش نشست.
_چرا نمیای توی آب؟نکنه میترسی غرق بشی.
_شاید بشم چون از دریای طوفان زده،خاطره ی خوبی ندارم.
از آب بیرون اومد و شن ها به پاهای خیسش چسبیدن،جوری که دیگه پوشیدن کفشهای پاشنه دارش براش غیرممکن بود.
_آوردمت اینجا تابدونی،ورودت به این کار ینی بی کله اومدن تو دریای طوفانی...
تو هرچقدرم ادعاکنی کنی که توی شناماهری ولی اینجا دریا خیلی بیرحمه.غرق میشی به قیمت جونت
انگشتشو سمت آب گرفته بود
و نگاهه لیام هنوز به غروب بود و خاموش شدن خورشیدو تماشا میکرد
کاترین دست روی زخمش گذاشته بود و نادونسته اونو فشار میداد.
_کاش پایانش همینجوری که شما میگی باشه
شاید بعد سالها آروم زیر موجاش بخوابم.
_قصه نگفتم که شعرتحویلم بدی، بریم سرکارمون...انگار واقعا مغزت ورمهایی داره که خیلی ام حرفای من روت تاثیرنمیکنه.
لیام سرشو تکون داد و موافق بود
توی ماشین بعد ازچک کردن چندتا لوکیشن و تاریک شدن کامل هوا
کاترین چند نفر رو با عکس به لیام معرفی کرد
که باماشین هاشون مواد جابجا میکردن
و از لیام میخواست خیلی فورا اسامی رو توی حافظه ش بسپاره،پخش مواد کاملا یه سرپوش برای ربودن نوجونها بود
_چرا حواست نیست!گفتم مارسل...ما باید به آدم بزرگه برسیم.
_ببخشید،میتونم یه کپی ازهمه داشته باشم؟
YOU ARE READING
ENDLESS STORY
Fanfiction❌️Ongoing❌️ A story of ZIAM It's just a never ending pain اين درد هيچ وقت تمومي نداره
