ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ - Η Αιματοδαμάστρια vol. 1

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9

ΠΙΤΕΡ POV

Τις τελευταίες μέρες ήταν σε μια μόνιμη ταραχή. Δεν μπορούσε να ξεκολλήσει η ιδέα από το μυαλό του ότι ανακάλυψαν τα σχέδιά του και θα τον έπιαναν. Όλα του φαίνονταν ύποπτα και εχθρικά. Ότι οι ματιές των μάστερ έμεναν παραπάνω ώρα επάνω του, ότι όπου και να πήγαινε υπήρχε κόσμος τριγύρω, δηλαδή δεν ήταν ποτέ μόνος. Ο φόβος τον κατέβαλε.

Τα βράδια βαρούσε το κεφάλι του στο μαξιλάρι για τη βλακεία που έκανε και μίλησε στην Ίρις.
" Τι σκεφτόμουν; Γιατί νόμιζα ότι μπορούσα να την εμπιστευτώ; Ούτε καν τη ξέρω! Θα χρησιμοποιήσει τη πληροφορία αυτή για να ευνοηθεί η ίδια από τους μάστερς. Στη κατάσταση που την έφερα προφανώς και χρειάζεται την εύνοιά τους. Πρέπει να βρω τρόπο να γλιτώσω τον εαυτό μου", συλλογιζόταν.
Δεν μπορούσε να κοιμηθεί ιδιαιτέρως καλά οπότε και οι επιδόσεις του στις προπονήσεις έπεσαν.

- Θα είμαι μόνη μου στο δωμάτιο. Μπορείς να έρθεις να κοιμηθούμε μαζί. Να χαλαρώσεις λίγο.
- Τι σημαίνει αυτο;
Της γύρισε θιγμένος.
- Σε βλέπω στη τσίτα σφιγμένο το τελευταίο καιρό. Μπορώ να βοηθήσω.
Του χαΐδεψε το στέρνο.
- Είμαι καλά. Έχω πολύ διάβασμα απλά.
- Ξέρεις ότι μπορείς να μου λες ό,τι σε απασχολεί. Ξέρεις ότι δεν κρίνω.
- Ξέρω. ~Της έπιασε τρυφερά τα χέρια.~ Ευχαριστώ Οντέτ. Αλλά δεν είναι κάτι.
- Αν δεν σ' αρέσω πια..
- Όχι όχι ούτε καν! Μην βάζεις τέτοιες σκέψεις με το μυαλό σου! Θα έρθω την επόμενη φορά.
Της φίλησε το μάγουλο. Ήταν άλλωστε και στο προαύλιο, δεν μπορούσε να είναι και πολύ διαχυτικός.

Το βράδυ επέστρεψε ο Πίτερ στο δωμάτιό του. Ήταν θεοσκότεινα και ο συγκάτοικός του έλειπε, πράγμα ύποπτο. Η πόρτα πίσω του έκλεισε μόνη της.
Ένας μάστερ βγήκε από τις σκιές και ένας άλλος από πίσω του τον έπιασε από τον ώμο, που τον έκανε να τιναχτεί από την ανατριχίλα και τον οδήγησε πιο μέσα στο δωμάτιο.
Η καρδιά του χτυπούσε γρήγορα και δυνατά και ένιωσε τη θερμοκρασία του σώματός του να πέφτει απότομα.
Ο μάστερ Πιτ άναψε ένα φανάρι και έτσι μπορούσαν να βλέπονται πιο καθαρά.
Δεν μπορούσε να του βγει άχνα, αλλά και να μπορούσε το πιο σοφό θα ήταν να μην μιλήσει πρώτος.
"Δεν πιστεύω ότι θα την γλιτώσω" σκέφτηκε ότι τα λόγια που είχε πει στην Ίρις επιβεβαιώθηκαν.

- Δεν μιλάς πολύ ε Πίτερ; ~Την εξέλαβε σαν ρητορική την ερώτηση του μάστερ, δεν απάντησε και αυτός πρόσθεσε.~ Πολύ καλό για σένα αυτό.
- Τι έχεις να μας πεις για την Ίρις;
Του είπε ο μάστερ που στεκόταν στο πλάι του σφίγγοντας τον ώμο του. Ο Πίτερ ξεροκατάπιε.
- Σχεδόν τίποτα.
Ο φόβος ότι μπορεί να μην ταίριαζε η ιστορία της Ίρις με την δική του τού έκοβε τα πόδια. Έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικός με τις λέξεις που χρησιμοποιούσε.
- Κοίτα Πίτερ. Υπάρχει και ο δύσκολος τρόπος για να το κάνουμε αυτό. Μίλα και δεν θα χρειαστεί να τον δεις.
Τους έγνεψε με κατανόηση.
- Ξέρω ότι είναι η τιμωρός. Δεν ξέρω πως μπορεί και κάνει ό,τι κάνει. Ούτε γιατί επέλεξε να μου φανερωθεί. Φαντάζομαι ήθελε να με εξασφαλίσει ως οι πλάτες της όταν κατάφερνε να μπει στους δαμαστές.
- Και εσύ συμφώνησες;
Υπήρχε περιφρόνηση στο τόνο της φωνής του.
- Δεν της είχα δώσει κάποια απάντηση. ~Πρόσεξε από την έκφραση του μάστερ Πιτ ότι η απάντησή του δεν ήταν αποδεκτή γι' αυτό και προσπάθησε να το σώσει συμπληρώνοντας.~ Μέσα στο κελί όμως δεν υπάρχει μεγάλη ευχέρεια να της αρνηθείς.
Ο διπλανός του έγνεψε σαν να άκουγε κάτι αναμενόμενο και τελείως λογικό.
- Από πότε ξέρεις για την Ίρις;
- Από την προτελευταία φορά που πήγα για τιμωρία.
Κοιτούσε με αγωνία τα πρόσωπά τους να διαβάζει τις εκφράσεις του. Πήρε ρίσκο απαντώντας έτσι. Αν η Ίρις είχε πει κάτι διαφορετικό θα καταλάβαιναν ότι έλεγαν ψέματα, τουλάχιστον ένας από τους δύο.
- Και δεν έχεις μιλήσει σε κανένα τόσο καιρό;
- Όχι. Ούτε σκόπευα. ~Πρόλαβε να προσθέσει.~ Γιατί καταλαβαίνω ότι η ταυτότητά της πρέπει να μείνει μυστική.
- Τι έχεις να πεις για την δοκιμασία στην αρένα.
- Κατάλαβε που βρίσκεται η θέση της.
Οι μάστερς έκαναν ένα απειλητικό βήμα προς το μέρος του.
- Γιατί δεν επικοινώνησες αμέσως με τους μάστερς; Είχες σκοπό να την βοηθήσεις;
- Ήταν πολύ περίεργο περιστατικό για να ξέρω πως να φερθώ. Σκεφτόμουν να το αγνοήσω.
- Δεν μας πείθεις μικρέ.
Του έσφιξε δυνατά τον ώμο.
- Αλήθεια σας λέω. Είχα σκοπό να μην ασχοληθώ καθόλου με την κοπέλα! Δεν θα την ενθάρρυνα σε τίποτα.
Έκαναν ένα βήμα πίσω δίνοντάς του κάποιο χώρο.
- Εκτιμάται η εχεμύθεια και η διακριτικότητά σου και γι αυτό θα αφήσουμε το ζήτημα εδώ, αρκεί όλο αυτό να μείνει μεταξύ μας όπως τόσο καιρό.
Ο Πίτερ έγνεψε έντονα δείχνοντας την  συμφωνία του.
- Περπατάς σε πολύ λεπτό πάγο Πίτερ. Πρόσεχε γιατί δεν θα σου γίνει άλλη χάρη. 
- Καταλαβαίνω.
Απάντησε με τόνο απόλυτο.

Έφυγαν και τότε μόνο ένιωσε ότι μπορούσε να ανασάνει κανονικά. Ανοιγόκλεινε τις παλάμες του καθώς τα χέρια του είχαν μουδιάσει.
Πήγε αμέσως στο μπάνιο για ενα κρύο ντουζ.
Μία μόνο σκέψη είχε στο μυαλό του και έσπαγε το κεφαλι του να βρει λύση. "Πότε θα ξαναδώ την Ίρις και πώς θα το καταφέρω"
Την κατηγορούσε άδικα στο κεφάλι του τόσο καιρό, προφανώς και δεν είχε μιλήσει. Ο καλύτερος τρόπος ήταν να πάει ξανά στο δωμάτιό της αλλά δεν ήξερε πότε έπρεπε να το επιχειρήσει. Φρουροί μπορεί να είχαν ανατεθεί να τον παρακολουθούν διαρκώς.

Θα κοιμόταν στο δωμάτιό του αλλά θυμήθηκε τη πρόταση της Οντέτ.  Δεν ήθελε να είναι μόνος του εκείνο το βράδυ. Ήθελε την ασφάλεια κάποιου δίπλα του. Και ίσως να ξεχνιόταν και λίγο.

Με τη σεισμική όραση έλεγξε αν υπήρχε κάποιος γύρω του που μπορούσε να τον παρακολουθεί. Τίποτα.
Παραδόξως οι κοιτώνες ήταν το μόνο μέρος στο στρατόπεδο που δεν ενδιέφερε τους μάστερς να επιβλέπεται. Καλύτερα έτσι. Να μην έχουν τα παιδιά το νου τους ακόμα και στον ύπνο τους. Ίσως ήταν η μια δόση ελευθερίας που τους απέτρεπε από το να ξεσηκωθούν ή αγανακτήσουν.

- Ήρθες τελικά.
- Ισχύει ακόμα η πρόσκληση;
- Φυσικα.
Την πλησίασε και την φίλησε. Τα χέρια του τυλίχθηκαν γύρω από τη μέση της. Η διάθεσή του ανέβηκε κατεύθειαν.
- Τελείωσες με το διάβασμα;
Τον ρώτησε για τη δικαιολογία που της είχε προβάλει το πρωί.
- Όχι... αλλά αυτό είναι αυριανό πρόβλημα.
Απάντησε με ένα χαλαρό χαμόγελο και αυτή χαμογελώντας επίσης τον φίλησε.
Ξάπλωσαν στο κρεβάτι της και σε λιγη ώρα ήταν μέσα της. Μετά από καιρό το μυαλό του ήταν επιτέλους κενό. Το μόνο που σκεφτόταν ήταν η Οντέτ και η στιγμή τους αυτή.

Ήταν αγκαλιά και λάτρευε τα χάδια της στο γυμνό του κορμί. Τον ηρεμούσε. Κάθε σχέδιο που είχε για ανατροπή του συστήματος τού φάνηκαν ξαφνικά ασήμαντα, σκεφτόταν ότι θα σταματούσε κάθε του επιχείρηση. Ήταν με την Οντετ, του αρκούσε αυτό.
- Λες να διοριστούμε στην ίδια διμοιρία;
Τον ρώτησε κάποια στιγμή σπάζοντας την σιωπή που επικρατούσε στο δωμάτιο.
- Πρέπει να είμαστε. Δεν γίνεται να πολεμάς σε μέτωπο στην άλλη άκρη της επικράτειας και να μην μπορώ να ξέρω αν είσαι καλά.
- Μπορείς να γίνεις τόσο γλυκός όταν το θέλεις...
Του είπε ναζιάρικα και του τσίμπησε περιπαιχτικά το μάγουλο.
Ο Πίτερ γέλασε αλλά σύντομα σοβάρεψε.
Πόσο λίγο λόγο είχαν πάνω στην ίδια τους τη ζωή, πόσες περιορισμένες επιλογές, μία πορεία προς πρόωρο θάνατο σε κάποιο πεδίο μάχης.
Τα κίνητρα για τα σχέδια που είχε αφήσει πριν λίγο στην άκρη, επανήλθαν και η ανάγκη για διεκπεραίωση των σχεδίων αυτών του φάνηκε πιο έντονη από πριν.

Έπρεπε να ξαναέρθει σε επαφή με την Ίρις.

~~~~~~~~~~~

▪︎ Φθηνά την γλίτωσε ο Πίτερ
▪︎ Μετά από όλα αυτά μπορεί κάποιος να μην δώσει δίκιο στον Πίτερ που θέλει να δράσει κατά του συστήματος;