ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ - Η Αιματοδαμάστρια vol. 1

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 27

ΧΕΝΡΙ POV

Άνοιξε διστακτική τα μάτια του μην θέλοντας ακόμα να ξυπνήσει και ξεκινήσει η μέρα του. Η Ίρις κοιμόταν κουλουριασμένη μέσα στην αγκαλιά του έχοντάς του στραμμένη τη πλάτη και το χέρι του ήταν περασμένο πάνω από την κοιλιά της ώστε να την κρατάει κοντά.

Ελάχιστες φορές είχαν κοιμηθεί χώρια. Θυμήθηκε την μέρα που θα εγκαθίσταντο στο παλάτι και μοίραζαν τα δωμάτια. Είχαν μπει μαζί στο δικό της πρώτα.
- Έχεις ξαναδεί τόσο μεγάλο υπνοδωμάτιο; Όσο θα ήταν όλα τα υπνοδωμάτια της κόκκινης πτέρυγας μαζί!
Ακούστηκε άναυδη τριγυρνώντας και εξετάζοντας το χώρο. Ο Χένρι ήταν και ο ίδιος κατάπληκτος με κάθε σημείο του παλατιού. Τέτοιο μεγαλείο και πολυτέλεια δεν είχε ξαναδεί και χαμογελούσε τώρα με τις αντιδράσεις της Ίρις που ήταν ακριβώς όσα σκεφτόταν και ο ίδιος.

Ο Πίτερ θα έπαιρνε το βασιλικό υπνοδωμάτιο και τα επόμενα σε μέγεθος θα τα πήγαιναν στην Ίρις, στον Χένρι και σε κάποιους άλλους συναγωνιστές.

Ξάπλωσε με φόρα στο μεγάλο κρεβάτι και βούλιαξε μέσα στο μαλακό στρώμα. Δεν άντεξε ο Χένρι απλά να στέκεται και να κοιτάζει. Ξάπλωσε και ο ίδιος μαζί της. Σε λίγο ανασηκώθηκε η Ίρις στους αγκώνες της και τον κοίταξε καλά στα μάτια. Τα φρύδια της έσμιξαν και χαλάρωσαν από τις σκέψεις που την απασχολούσαν.
- Πιστεύεις ότι θα είμαστε πλέον ευτυχισμένοι;
Ρώτησε τελικά και ένιωσε ότι με αυτή της την ερώτηση τον άδειασε.
Πήρε κάποια δευτερόλεπτα να απαντήσει.
- Είμαι χαρούμενος τώρα. Δεν ξέρω πως θα είμαστε αργότερα... αλλά είμαι σίγουρος δεν θα είμαστε χειρότερα απ' ότι αν είχαμε μείνει στο στρατόπεδο.
Ανατρίχιασε γιατί φαντάστηκε τον εαυτό του να αιματοδαμάζεται για μήνες συνεχόμενα, χωρίς να ξέρει αν το μαρτύριο θα είχε τελειωμό.
- Και εγώ είμαι χαρούμενη τώρα.
Του χαμογέλασε γλυκά και του φάνηκε αδύνατο να μην φιλήσει αυτό της το χαμόγελο.
- Έχουμε πλέον την επιλογή να είμαστε ευτυχισμένοι, και τα μέσα για να το καταφέρουμε!
Ήταν κυριολεκτικά βασιλιάδες! Τι άλλο μπορεί να ήθελαν;!

Το βράδυ ήρθε και ήταν ξαπλωμένος στο τεράστιο πουπουλένιο κρεβάτι του δικού του δωματίου.
Είχε τα χέρια του κάτω από το κεφάλι του και κοιτούσε στο ημίφως το ζωγραφισμένο ταβάνι ανίκανος να κοιμηθεί. Ένιωθε κουρασμένος, ήθελε να κοιμηθεί, αλλά το μυαλό του δεν του έκανε την χάρη.
Η πόρτα άνοιξε αργά και μια σκοτεινή φιγούρα γλίστρησε μέσα. Με μια κίνηση έβγαλε φωτιά στη παλάμη του και φώτισε το δωμάτιο.
Η Ίρις με το λεπτό μπλε νυχτικό της στεκόταν ακόμα κοντά στη πόρτα και ο Χένρι χαλάρωσε αντιλαμβανόμενος ότι δεν απειλείται.