ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ - Η Αιματοδαμάστρια vol. 1

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 25

ΙΡΙΣ POV

Η Ίρις με τον Χένρι κοιτάχτηκαν όταν τους έκανε ο Πίτερ αυτή την ερώτηση.
Για μια στιγμή ήθελε να γελάσει γιατί ήταν ο μόνος που δεν είχε σκοτώσει άλλον άνθρωπο, αλλά μετά το σοβαρό του ύφος τής διέγραψε κάθε τάση αστεϊσμού.
Ο Πίτερ είχε τόσο πάθος και τόση πίστη στον αγώνα που φαινόταν ότι η ετοιμότητα και αποφασιστηκότητά του αφορούσαν όλους τους τομείς του σχεδίου του. Οπότε το ότι δεν είχε σκοτώσει κάποιον θεωρητικά δεν τον τοποθετούσε πιο πίσω από την Ίρις και τον Χένρι.

- Ναι φυσικά. Ό,τι χρειαστεί.
Μίλησε πρώτος ο Χένρι.
Το βλέμμα τους γύρισε πλέον στην Ίρις.
- Θα είναι οι μόνοι θάνατοι που θα αξίζουν.
Είπε τελικά η Ίρις και προσπάθησε να συγκρατήσει την ανατριχίλα που διαπέρασε το σώμα της.
Αυτοί που την ανάγκαζαν να σκοτώσει, τώρα θα πεθάνουν οι ίδιοι. Ένας τέλειος κύκλος που κλείνει.

- Ωραία. Ή όλα ή τίποτα.
Αποκρίθηκε ο Πίτερ και δεν τον είχε ξαναδεί τόσο σοβαρό.
Συζήτησαν έπειτα το σχέδιο. Όλες τις λεπτομέρειες που αφορούσαν  το κομμάτι της Ίρις και του Χένρι.

- Τα λέμε σε μια βδομάδα τότε.
Σηκώθηκε πρώτος ο Πίτερ.
Πλησίασαν όλοι το παράθυρο.
Η Ίρις τον αγκάλιασε.
- Είσαι καλά;
Τον ρώτησε κοιτώντας τον στα μάτια.
Της έδωσε ενα στοργικό χαμόγελο.
- Πολύ καλά. Μην στεναχωριέσαι.
Το πιο πιθανό ήταν να έλεγε ψέματα αλλά η Ίρις πίστευε ότι δεν τον ένοιαζε καθόλου ο πόνος τη συγκεκριμένη στιγμή.

Γύρισε προς τον Χένρι που τους κοιτούσε προσεκτικά. Τα δυο αγόρια ανέβηκαν πάνω στο περβάζι του παραθύρου αλλά η Ίρις πρόλαβε και του έπιασε το χέρι.
Έμειναν να κοιτάζονται.
Δεν ήθελε να φύγει. Ήθελε να μείνει μαζί της. Ήθελε να μπορούσε να του πει ότι την τρόμαζε πόσο ένιωθε να της λείπει αυτές τις δυο βδομάδες που ήταν στη γκρι πτέρυγα, της έλειπε να τρώνε μαζί, οι συζητήσεις τους, να ξέρει ότι ήταν πάντα δέκα μέτρα μακριά της.
- Θα τα πούμε σύντομα Ίρις. Να είσαι έτοιμη.
Της άφησε το χέρι και της χάϊδεψε σύντομα το μάγουλο.
Σε λίγο η Ίρις έμεινε να κοιτάει το κενό σημείο της γης που τους είχε απορροφήσει.

Βαθιά ανάσα, αργή εκπνοή, επανάληψη.
Ήταν ώρα. Ακούμπησε το χερούλι της πόρτας και για ένα δευτερόλεπτο της πέρασε η ιδέα να μην το κάνει. Όχι δεν θα δείλιαζε. Άνοιξε την πόρτα αποφασιστικά και πήγε στις κρυφές σκάλες.
Άνοιξε την πόρτα και ο Χένρι που περίμενε μπήκε στην κόκκινη πτέρυγα.
- Έτοιμη;
Ξεροκαταπίνοντας του έγνεψε θετικά.
Κινήθηκαν αθόρυβα και γρήγορα μέσα στα σκοτάδια. Πρώτα κλείδωσαν τις πόρτες των δύο εξαιρετικών και μετά χωρίστηκαν για τους φρουρούς και τους μάστερ.
Στην κόκκινη πτέρυγα έμεναν γύρω στους δέκα μάστερ και οι υπόλοιποι είκοσι στην γκρι. Τους μισούς θα τους έπιαναν στον ύπνο τους και θα μάχονταν με όσους ήταν σε εφημερία .