𝙇𝙖𝙣𝙚𝙩 | 𝙈𝙞𝙣𝙨𝙪𝙣𝙜

sonsuzluk |FİNAL |

Bir ay sonra
Jisung'tan~

Tamı tamına 1 ay geçmişti sevgili olmamızın üzerinden. Koskoca 1 ay! Bu bir ayda çok şey gelişmişti. Tüm mahalle halkı benim şizofren olduğumu düşünüyordu ve herkes benden nefret ediyordu. Hatta beni deliler hastanesine kapatmaya bile çalıştılar ama yeterli delil olmadığı için başaramadılar. Güzel herkes benden nefret ediyor ve beni öldürmek istiyor...

"Matmazel nereye daldın öyle?"

Bana seslenen Minho ile ona baktım

"H-hiç dalmışım öyle..."

Dedim ve baktığım yere geri döndüm. Dışarıdan bir takım sesler geliyordu ve sanki bu eve doğru yaklaşıyordu. Bir insan topluluğu gibi... çok umursamadım ve geriye doğru yaslandım. İçimde kötü bir his vardı

"Minho..."

"Evet bebeğim?"

"İçimde çok kötü bir his var..."

"Neden matmazel?"

"Bilmiyorum..."

Dedim ve elini tuttum. Sanki son elini tutuşummuş gibi

"Minho gerçekten içimde kötü bir his var"

"Tamam bebeğim sakin ol bu aralar zor şeyler yaşadın ondandır..."

Dedi yanaklarımı okşayarak. Aniden evimizin önünde bir sürü ses gelmeye başladı. Bir insan topluluğu gibi. Ne olduğuna bakmak için tam gidecekken Minho beni geri çekti ve kendisi camdan baktı

"Ah kahretsin!"

"N-ne oldu?"

"Kahrolası mahalle halkı evimizin önünde ve ellerinde benzin ile kibrit var"

Ne

"Minho hemen buradan kaçmalı-"

Cama atılan taş ile hemen ellerimi kafama siper aldım ve yere çöktüm

"ŞİZOFREN PİSLİK!"

"APTAL EŞCİNSEL!"

"SENİN GİBİLER ÖLMELİ!"

"EŞCİNSEL KÖPEK!"

Daha niceleri... niceleri kulağıma geliyordu... Minho kolumdan tuttu ve beni kaldırdı

"Jisung heryerdeler... evin heryerini sarmışlar..."

Burnuma gelen yanık kokusu ile dona kalmıştım. Hayır hayır hayır

"MİNHO HEMEN KAÇMAMIZ GEREK!"

Tam kapıya doğru koşacakken kapı alevler içinde yanmaya başladı ve heryere sıçramaya başladı. Kocaman bir çığlık attım ve geri çekildim

"MİNHO NAPICAZ!"

Minho dolu gözleri ile bir yangına bir bana bakıyordu. Gözlerim onun arkasına kayınca arka tarafında yandığını fark ettim. Sonra o yangınlar yavaş yavaş bize gelmeye başlamıştı

"Minho..."

Dedim ve yanına gidip elini tuttum. Gözlerini yangından çekip bana baktı

"Özür dilerim matmazel seni koruyamadım..."

Gülümsedim. Son kez gülümsedim. Ayak ucumda uzanıp dudaklarına öpücük kondurdum ve daha sonra sıkıca ona sarıldım

"Herkesten intikam alacağız Minho söz veriyorum, nasıl yıllar önce senin acı çığlıklarını duyup yardım etmeyen herkesi öldürmeye yemin ettiğin gibi  bende acı çekmemi sağlayan herkesi öldürmeye yemin ediyorum..."

Alevler bize ulaşmıştı ve ikimizide cayır cayır yakmaya başlamıştı. Minho'nun gözyaşları önce yanağıma sonra oradan da boynuma ulaşmıştı. Son kez dudaklarına uzandım ve son kez öpmeye başladım. Evet ikimizde orada son kez öpüşürken cayır cayır yanarak ölmüştük...

Mahalle halkı bu şizofreni öldürdükleri için çok mutlulardı. Sonuçta aptal bir şizofrenin kim ölmesini istemezdi ki? Ateşi söndürüp içeri girmişlerdi ve gördükleri karşısında resmen şoktan ağızları yere değmek üzereydi. İki tane ceset, küller içinde yerde birbirlerine sarılarak yatıyorlardı. İşin korkunç tarafı bu cesetler sırıtıyordu ve gözleri resmen canlı bir insana benziyordu. Fakat hepsi arkalarında, gülümseyerek bıçak tutan ikiliden habersizdi....

_________________________________________

Ay buda bittiiii

Açıkçası Angst mı oldu yoksa mutlu mu bitti hiç anlamadım ama bitti işte bir şekilde

Bu kitabı wattpad'te beni destekleyip seven LixOfLix ve JustMinsung14311 kişilerine adıyorum iyi ki varlar onlar olmasa wattpad'i bırakabilirdim

Neyse nasıldı?
_________________________________________