HAFIZCIK

9|•Evet

"evet" demiştim içimden geçeni söyleyerek. Her ne kadar şüphelerim veya emin olamadığım şeyler olsada cevabım buydu, kalbimden geçen.

Dudaklarında manidar bir gülücük bulunuyordu. Gözlerini kapattı ve sessizce bir şeyler söyledi. Ne dediğini duyamamıştım.

"Lila, söz veriyorum bu kararından hiç pişman olmayacaksın" demişti hâlâ gülümsemeye devam ederken. Benimde dudaklarımda ufak bir tebessüm oluşmuştu. Bundan sonrasını akışına bırakıp izleyecektim.

"Umarım öyle olur" demiştim söyleyecek başka birşey bulamaz iken.

"Bana sormak istediğin herşeyi şuan sor lila, şuan tüm gerçekliğiyle sana cevaplarını vereceğim" demişti normal haline dönerken.

"Pekala... Herşeyden önce, seninde mi haberin yoktu böyle birşey isteyeceklerinden?" Demiştim merakla. O da benim gibi bir anda öğrenmişti kesin. Teklifini kendi ağzından duymuş olsam da gerçeği, kalbinden geçeni bilemezdim.

"Hayır, bunu zaten ben istedim" demişti hiç beklemediğim bir cevabı vererek. Ne duyduğumu algılamaya çalışıyordum. Neden bunu kendisi istemişti ki? Daha dün ben ona abi derken...

"Neden?... Neden ben?" Demiştim merakla. Neden beni istemişti?

"Çünkü sen... Sebebi olmadan sadece sen" demişti. Gözlerinde gördüğüm duyguları anlayamıyordum. Verdiği cevap beni arafta bırakmıştı.

"Peki..." Demiştim tekrar halı desenlerine dönerken. Ne diyeceğimi bilmiyordum.

Birbirimize birçok sorular sorduğumuz uzun dakikalar sonrasında birbirimizin cevaplarından iyice tatmin olmuş ve sorularımızı bitirmiştik.

"Sanırım artık kararımızı söyleme zamanı geldi" demişti. Bende hem fikir olunca beraber odadan çıkmıştık ve diğerlerinin oturduğu misafir odasına fatih önde ben arkada beraber girmiştik.

"Heh geldiniz, birbirinizi iyice tanıyıp anlaşabildiniz mi?"Demişti Mehmet amcam. Odadakiler bize merakla bakarken doruğun çok rahat bir şekilde Fatihe odaklandığını farkettim.

"Biz konuştuk, anlaştık. İkimizde olumluyuz" demişti Fatih ikimiz adına. Bende başımı sallayıp onu onaylamıştım.

Bizimkiler sevinçle birbirlerini ve bizi tebrik etmişler ve hepberaber güzel dualar okumuşlardı.

Hira beni kendi odasına sorgulamak için çekmişti. Yatağına oturmuş konuştuklarımızı anlatmıştım -zorla anlattırmıştı-

"Aslında ben sizi içten içe shipliyordum, bence çok iyi oldu ablasının gülü" demişti Hira  sevinçle.

"Ablam hâlâ emin olamadığım şeyler var ama inşallah hayırlısı olur" demiştim hislerimi yansıtarak.

"İnşallah inşallah. Evde kalmış abinden önce evleniceksin" diyip bir kahkaha patlamıştı. Onunla beraber bende kahkahalara boğulmuştum. Abimden önce evlenecek olmam onun çok sinirine gidiyordu kesin. Bakalım eve gidince nasıl canıma okuyacaktı.
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Eve geldiğimizden beri abim carcar başımın etini yemeye başlamıştı.

"Ya ben senin turşunu kurucaktım salak sen niye gidip hemen evet dedin ilk gelene. Sanki evde kalacağını hissetmişsin gibi" dedi beni sinir etmeye çalışarak. Ama yemezler abicim.

"Evde kalan sensin be ben senden önce evlenicem" demiştim inadına inadına. Turşumu kurucakmış bekle ben senin turşunu kurucam paşam.

"Ha sen birde abiye cevap veriyosun. Baba gel al şu kızını elimde kalmadan" demişti babam içeri girerken. Babamın bize sinirlendiği gözlerinden okunuyordu.

"Emrah kardeşini bırak sen elimde kalıcaksın asıl" demişti babam. Yürü be babam ben arkandayım yürü sen yani.

Abim babamın iyice sinirlendiğini anlayarak susmuş ve yerine sinmişti. Bende odama gidip yatağıma uzandım ve aklıma gelen şey ile tedirgin ve utanmış hissetmeye başladım. Aklıma sürekli konuştuklarımız geliyordu.

Bir ara ona "aşka inanır mısın?" Demiştim soracak soru kalmayınca. O da "evet, iki türlüsüne de" demişti tebessüm ederek. Ben anlamadığımı söyleyince"ilk görüşte aşka da inanırım" demişti. Bundan ne kadar anlam çıkarsam da olan olaylar hepsini bir o kadar yalanlıyordu. Bana söylemiş olamazdı. Ama başkasıyla da böyle birşey yaşayacağını düşünmüyordum.

Ben böyle düşüncelere dalıp uykuya yavaş yavaş adımlarken zar zor değiştirmiş ve kendimi yatağa atmıştım. Pikeye iyice sarınıp yorgunluktan hemen uykunun kollarına atmıştım kendimi.

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Gözüme açtığımda telefondan gelen çağrı sesi kulağımı patlatacak seviyedeydi. Hemen alıp kimin aradığını baktım ancak sadece numaraydı. Açıp açmamak arasında çok gidip gelmiştim. Daha uyuyalı bir saat olmamış gece saat 22:46 idi.

En sonunda telefonu açıp kulağıma yaklaştırdım ve "alo" diyiverdim uykulu sesimle.

"Selamün aleyküm Lila. Umarım uykunu bozmamışımdır" demişti telefondaki kişi. Bu ses Fatihe aitti. Bugün uzunca konuştuğumuz için sesini artık ezberlemiştim sanırım.

"Aleyküm selam Fatih. Yok yani tam uykuya dalamamıştım zaten yoksa top patlasa uykudan uyanamam" demiştim mahçup hissetmemesi için.

"Bence çok tatlı birşey bu" diyip gülmüştü. Tabi ben biraz kızarmıştım çünkü hâlâ bunların gerçek olduğuna inancım yoktu.

"Ee şey sen niçin aramıştın?" Demiştim konuyu değiştirmek adına.

"Hiç, iyi geceler demek istedim. Numaranı Hira verdi" demişti. Hira ablayıda yandaşı yapmış hemen. Tch tch hiç yakıştıramadım.

"Anladım, iyiymiş. Diyecek başka birşeyin yoksa iyi geceler" demiştim söyleyecek başka birşey bulamazken.

"Lila" demişti ve beni durdurmuştu.

"Efendim" demiştim sakinlikle.

"Biliyorum senin için çok ani ve alışılmadık oluyor ama inşallah zamanla alışırsın ve şu nikah işini de halledersek içinde huzursuzluk oluşmaz" sanki aklımı okumuştu şuan. Huzursuzluk hissettiğimi galiba anlamıştı. Ya da Hira ablanın söyledikleriydi. Tabi ya neden bunu düşünemedim.

"İnşallah. Şey yolculuk nasıldı, ulaşabildiniz mi eve?" Demiştim merakla. Konuştuktan hemen sonra İzmir'e yola çıkmışlardı.

"Evet iyi geçti rahat döndük. Yarın medreseye gidicem. Bu kadar izin yeter sanırım" demişti.

"Anladım bencede boşlamaya gelmez talebeleri. Gündüz saatlerinde seni rahatsız etmem o zaman" demiştim onu düşünerek. İşine odaklanmalıydı.

"Önemli birşey olduğunda rahatsız edebilirsin. Boş olduğum saatlerde konuşuruz" demişti daha rahat olarak. Heyecanlanmıştım. Şimdi biz her gün konuşacak her gün haberleşicektik. Düşüncesi bile değişik geliyordu.

"Tamamdır" demiştim tebessüm ederek. Tabi o bunu göremezdi.

"O zaman iyi geceler lila hanım" demişti tatlı bir jest yaparak. Tam bir beyefendiydi. Ne kadar iyi ve düşünceli olsada şüphelerim bir türlü gitmiyordu aklımdan.

"İyi geceler Fatih bey" demiştim karşılık vererek.
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Bölüm içime sinmedi ama olsun. Hayırlı sabahlar ahali🎀

Bu arada okunmalar artıyor ve ben arttıkça geriliyorum çünkü çok iyi yazdığımı düşünmüyorum. Bazı yerlerde hatalar olabilir veya çok hızlı gidiyor olabilirim ama bozmak istemiyorum. Herneyse iyi okumalar askolar😭✋🏻📿💗

ABAAAA Wattpade vpn ile girdim. Tam yeni bölüm attığım zaman olacak işmi bu ya. Neyse ben yine düzelince bölüm atarım. Elimde bölümler birikti.