"မောင်"
"ဗျာ"
"မနက်ဖြန်တို့ကိုလာခေါ်မယ်မလား"
"ဒါပေါ့မရဲ့တူတူသွားကြမယ်လေ"
"ဘာလိုလိုနဲ့လဲ့တောင်မိန်းမရတော့မယ်"
"ဟုတ်ပါ့သူတို့ဆိုလဲမောင်တို့နောက်မှကြိုက်ပီးအရင်လက်ထပ်သွားတယ်။
"အချိန်ကအဓိကမကျပါဘူးမောင်ရယ်"
"အတာဆိုခုလက်ထပ်မယ်လေ။
"မောင်နော်"
တို့တွေလဲလက်ထပ်ရတော့မာကို။
"ဟုတ်တယ်လေဒါပေမဲ့အမြန်ရောက်ခြင်နေပီးညအိပ်ယာဝင်ခါနီးမမျက်နှာလေးကိုကြည့်ပီးအနမ်းပေးမယ်
မနက်မိုးလင်းတာနဲ့မမျက်နှာလေးကိုအရင်ဆုံးမြင်ခြင်နေပီမနဲ့၁စက္ကန့်လေးတောင်မခွဲနိုင်တော့ဘူးအတူတူနေခြင်နေပီ။
"ရှင်လေးကလေ"
"ဘာလဲမကမနေခြင်လို့လား"
"မဟုတ်ပါဘူးရှင်"
"ချစ်တယ်မရယ်
မောင်လေမကိုအရမ်းချစ်တာပဲသိလား။
"သိပါတယ်ရှင့်"
တို့လဲမောင့်ကိုအရမ်းချစ်ပါတယ်။
"မ"
"ရှင်"
"ချစ်တယ်နော်
မကိုအရမ်းချစ်တယ်စတွေ့တည်းကမမျက်ဝန်းလေးတွေကလေမောင့်ကိုနွေးထွေးစေတယ်လို့ခံစားမိတယ်။
"တို့ကတော့မောင့်ကိုအသက်အရွယ်နဲ့မလိုက်အေးစက်စက်ကလေး ဖြစ်နေတာကိုသဘောမကျဘူး"
မောင့်ကိုစကားလာပြောတုန်းကလဲမောင်ကတို့ကိုပြန်မပြောဘူးလေ။
"ဟုတ်ပါ့မောင်လေအတုန်းကမကိုအရမ်းစကားများတာပဲဆိုပီးတွေးနေတာ
နောက်ရက်တွေကျထပ်လာအုံးမလားလို့မောင်မျှော်နေခဲ့တာ"
တွေ့မဲ့တွေ့တော့လဲကျောင်းမာရန်ဖြစ်လို့လာရှင်းပေးရယော။
"ဟုတ်ပါရဲ့နော်
အဒီတုန်းကမောင့်ပုံစံကလဲငယ်ငယ်တုန်းကလိုပါပဲ"
"ဒါပေါ့မကိုချစ်မိသွားတဲ့အချိန်မှပြောင်းသွားတာဒါတောင်မတစ်ယောက်တည်းအတွက်ပဲနော်။
"ဟုတ်ပါပီရှင်"
~~~~
"ငယ်ကခုလိုလေးဝတ်ထားတော့လဲအရမ်းလှတာပဲ"
