Benim Hikayem (Hayatla Olan Kavgam)

BÖLÜM:1

İnsan dünden bugüne bakınca yarınları göre bilir mi sizce? 

Ben Kelebek Nehir, 19 yaşında ve hayatının baharında olması gerekirken, durduğu yer odasının ortasında ve "yarın ben ne yapacağım" kaygısında...

Çok ortadan başladım gelin size en başından anlatıyım...

Ben de doğuştan gelen bir küçük kemik iliği eksikliği denilen bir rahatsızlık var. Evet maalesef ki doğuştan gelen.

Benim bu kemik iliği eksikliği sağ taraf kafatasımda şişik olan bir kemik tümörünü oluşturdu. 4 yaşında düşmemle oluşan bu kemik benim 19 yıllık hayatımı etkiledi. Nasıl mı? İşte cevabı.

Türkiye'de gitmediğim hastane gitmediğim doktor kalmadı, sadece Türkiye'de değil Yurt dışındaki çoğu ülkede dahil; İngiltere, Amerika, Almanya, Hollanda, İsviçre, gibi gibi...  Çoğu ülke ve bu hastalığa bir çözüm bulunamadı. Ta ki 8 yıl öncesine kadar...

Bitkisel ilaçlarla tedavi olmaya başladım, kamplara katıldım, adlarını bilmediğim makinelere girdim, ve sonuç kemiğin büyümesini durduk. Yani biz öyle sanıyorduk.

Bu sene tekrar kontrole gittiğimizde 3mm cik büyüdüğünü ama korkulacak bir şey olamadığını çünkü beklendik bir şey olduğunu söylediler. 

Geçen seneye kadar ilaçlarımı bırakmıştım. Bu büyüme olayından sonra tekrar başladım ama sorun değil benim için. Alıştım sonuçta...

Yarın göz kontrolüm var. Evet korkuyorum çünkü aynı testlerden tekrar geçecektim...

Bunları bir kenarda bırakıp "her şey çok güzel olacak" diye söylenip derin bir nefes aldım.

Benim tek hayatım bu hastalık değil. Ayrı bir psikolojik rahatsızlıklarım da var, ama bunları pek kimse bilmez benden başka tabi...

Mesela dışarı çıktığımda içimde saçma sapan korkular oluşuyor, kalbim deli gibi çarpıyor, avuç içlerim titriyor, gözlerimi kapattığımda sanki dünya tepe taklak olacakmış gibi hissediyorum. Ve ben bu korkularımı kendim yenmeye çalışıyorum.

Dışarıda tanıdık bir yüz görünce insanın içi rahatlar ama benim aksime sanki o insan beni yiyecekmiş gibi kaçarım ve nefes almaya çalışırım. 

Bu aralar kendimi kitaplara vurdum mesela, onlara gömdüm, rüyalarımda okuduğum kitapların karakterlerini filan görmeye başladım. Ve ben bunu nette araştırdım ve sonuç olarak şunları buldum.

Hayatımın baştan sona değişeceğini ve güzel ve huzurlu bir hayat yaşayacağımı söylüyordu. Peki ben bunlara neden inanmadım. Çünkü benim hayatım değişmez ki, değişmeye çalışsa birileri gelir o değişmeye çalışan düzeni bozup gider. Sadece keşke değişmeye çalışan düzeni bozsalar, önceki hayatımın da içine edip gidiyorlar, ve ben o düzeni tekrar kurmaya çalışırken ömrümün 5 yılını yiyorum.

Kendini düzenini kurup birinin gelip onu altüst etmesi kadar iğrenç bir şey yok...

***

Bir insanın hayatını nasıl kayar?

Aslında benim kaymadı, benim ki direkt öldü. Bir yerden toplamaya çalışırken hepten gitti. Peki söylesenize bana aileniz size güvenmiyor arkadaş çevreniz yok 7/24 evdesiniz...

İğrenç bir hayat gerçekten...

***

Yine bir okul sabahı daha. O gün okula hiç gidesim yoktu. Canım istemeye istemeye gitmek durumunda kaldım.

Sabahın sekiziydi. İnsanlar yeni yeni gelmeye başlamıştı. Bende okul dışına çıkıp biraz çamlıkta oturup hava alacaktım.

O an düşüncelere daldım. Ben neden doğdum, neden hayata geldim, neden okula gelmek zorundayız, gibi gibi sorular...

Ben bunları düşünürken arkamdan en yakın arkadaşımın sesini duydum. "Yine nerelere daldın Kelebeğim." sırıtarak gözlerime bakakaldı.

"Hiç, her zaman ki gibi işte, ailem ve mücadelem." Dedim onun bana baktığı gibi.

Yanıma oturdu ve sıkıca birbirimize sarıldık. "Yine okula zorla geldin sanırım." Canı sıkkın bir şekilde. 

" Yok ondan değil. Yani o da var ama, işte biliyorsun bizimkileri kısıtlamalar yasaklar vesaire işte..." Sol gözümden bir damla yaş düştü. "Canını sıkma bak ben varım, hem sen böyle olunca ben çok üzülüyorum yapma böyle. Hadi gel kantine geçelim." Gözümdeki yaşı sildi, elimden tutup beni ayağa kaldırdı.

Her zaman olduğu gibi yine gülümsememe sebep oldun Peri'm olan Selin...

***

Arkadaşlar ilk bölüm böyle bir şey oldu umarım beğenirsiniz destekleriniz için çok teşekkür ederim.

İYİ OKUMALAR DOSTLARIM :)