Tam odama girecektim ki içeriye suat bey ve Açelya hanim geldi "Kızım bu senin yeni kimligin bu da kredi kartın" Diyerek ikisininde bana uzatti kimliği aldım ama kartı almadım "kusura bakmayın kartı alama"
"Sen bilirsin o zaman yarın itibariyle kızımız olduğunu tüm magazinciler bilecek" Dediğim gibi hemen kartı aldım "çocuklarla konuştum şu an kendini hazır hissetmediğin için bu durumun öğrenilmesi istemiyorsun duyduğuma göre " diğerleri bunu söylemiş olmalı onlara bakil göz devirdim ardından önümdeki suat beye döndüm "evet suat bey istemiyorum" diyerek onayladım
"İstediğin gibi olsun ama bunu en fazla 1 ay saklayabiliriz her yerde magazinciler var ama biz gene de saklamaya çalışırız" magazinciler ne alaka
"Sana söylemeyi unuttum biz tanınan bir aileyiz yani okulun önünde bile magazinciler var o yüzden dikkatli olun" ben neyin içine düştüm sadece kafamı sallamakla yetindim
●●●
Birinin saçımı okşamasıyla uyandım gözlerimi araladığımda emir yatağımın ucunda oturmuş saçımı okşuyor ve beni izliyordu her başım derde girdiğinde yaptığı gibi yaram hala iyleşmediği için çok nazik oksuyirdu kırılgan bir şeymiş gibi "günaydın güzelim"
"Sana da günaydın yakışıklım" diyerek yanağından öptüm "hadi kalk kahvaltıya gidelim bizi bekliyorlar ayrıca okul kıyafetlerini dolaba koydum çabuk giyin gel" kafa sallamakla yetindim o ise dışarı çıkmıştı dolabın yanına gittim okul elbisesi gerçekten güzeldi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Normalde sadece gömlek ve etekti ama üstüne sweat giymek istiyordum etek biraz kısa olduğu için tüm yaralarım belli oluyordu kapatıcıyla kapatmıştım dün geldiğimde dolabımı annem hazırlamış olmalı ki ağzına kadar doluydu aynı şekilde makyaj masamda
Aşağı indiğimde hepsi kahvaltıya başlamıştı bende emirimin yanına geçtim kahvaltımı bitirdiğimde babam arabaya gecmemi söylemişti ne ben babam mi dedim bu kadar çabuk kabullenemezdim değil mi galiba annem ve babamı kabullenmiştim diğerlerini pek zannetmiyorum zaten emiri en baştan kabullenmiştim
Hepsinin arbasi vardı fakat emirin yoktu yaşından dolayı olsa gerek o yiğitle beraber gidecekti galiba çünkü aynı arabaya gidiyordu babam ile annem hala evden çıkmamıştı off babam bizi götürecek sanmıştım neyse yürümek de güzeldi
Emirin beni çağırmasiyla oraya döndüm "neyi bekliyorsun gelsene" tabiki de gitmeyecektim "yok siz gidin ben yürüyerek gidicem
"İstesen de seni götürmem "diyen Yiğit sadece göz devirdim "O zaman bende senle geliyim" diyen emire başımı hayır anlamında salladım "tek başıma gitmek istiyorum ama konumu gondersen iyi olur "
Emir de benim ne kadar inatçı olduğumu bildiği için uzatmadan konumu göndermişti bu kadar uzak olması gerekiyor muydu gerçekten?
Ekranda 30 dk yürüyerek anca ulaşabileceğimiz yazıyordu kulaklığımı takıp yürümeye başladım taksiyle de gidebilirim ama istemiyordum yolu yarılamıştım ki beni taciz etmeye çalışan o iti gördüm tabi kii izin vermemiştim o zamanlar şu anda izin vermeyeceğim
