25. bölüm

1.1K 67 0
                                    

Abimle biraz gezdikten sonra eve geçtik kapıyı çaldığımda  annem açtı beni görünce hemen sarıldı bende karsilik verdim "seni çok merak ettim kızım " sadece gülümsemeyle yetindim içeri geçtiğimde salon boştu saat yeni 12 olmuştu uyumuşlar miydi "Anne abilerim ve babam nerde uyuyorlar mi "

"Yok kızım sen çıktıktan sonra durulari aradık orda olmadığını öğrenince çıktılar " ama ben bunlara kafa dağıtılamaz demiştim niye ariyorlar "ah be annem ben dedim ya size kafa dağıtacağım niye beni aramaya çıktılar ki"

"Gene de merak ettik hem gelirler şimdi " Dediği gibi kapı açıldı "bak geldiler bile" diyerek gelenleri gösterdi hepsi gelip teker teker bana sarılıp öğüt veriyordu ama yeter ya sonunda salona geçip oturabilmiştik kayra abimde mutfağa girmiş elinde bir bardak portakal suyu vardı bana uzatti "al senin için getirdim " teşekkür edip ekiem aldığımda hepsinin telaşla bana baktığını gördüm neden böyle bakıyorlar "mervenin portakala alerjisi var " diye bağırdı emir bunu neden ben bilmiyorum "içme güzelim hasta olursun akşam akşam " demir abim de mi ne oluyordu "hem merve sen kiraz seversin portakal sevmezsin " ikisini de seviyorum demek istedim Atakan abine ama aras abim izin vermeden konuşmaya başladı "içme beni dinle abicim " bu sefer şer abim konuşmaya başladı "bak abicim abilerinin bir bildiği var içme guzelim" son atağı Ege yapıp meyve suyu elimden almaya çalıştım "er ben içecem benim canım çekti " ben yana çekiştiriyordum kayra abime baktığımda büyük bri kahkaha attık ikimiz beni zehirleyecegini zannediyorlar salaklar daha fazla uzamasın diye portakal suyunu tek yudumda bitirdim "merak etmeyin zehir koymadım " diyen kayra abime iananmasalar da inanmis gibi yaptılar " Kızım sen niye gidiyorsun evden  aklımız gitti sana bir şey oldu diye "

"Ne yapsaydım yiğit abi kusura bakma kayra abi ama kayra abimin boş boş konuşmalarını dinleyemedim biraz kafa dağıtmak istedim "

"Üzgünüm gerçekten boş boş konuştum " üzgün bir hal almıştı yüzünü "neyse abi ya geçti "

"Ama en iyisi şeydi hani çıkarken kayraya bir şey derseniz hiç birinizle konuşman demen lan çok tatlıydı " ikimizde gülmeye başladık "çen büyüdün de kayra abiyi mi koruyorsun"

"Ya kayra abi ben çocuk değilim 18 yaşına geldim " dedim sitem eder gibi "ister 18 ol ister 50 ol sen hep bizim küçük bebeğimiz olarak kalicaksin "

"Offf abi offf" diyerek gözlerimi devirdim hepis gözlerini fal taşı gibi açmış bizi izliyorlardi ne bakıyorsunuz dayı demeyi ne kadar istesem de demedim "hadi söyle söyle " emirin söyle demesiyle ona baktım "neyi"

"Şu an ne kadar çok istiyorsun ne bakıyorsunuz dayı demeyi " evet gerçekten emir tanıyordu beni benden daha iyi tanıyordu

"Siz ne ara barıştıniz" demir abimin sorusuyla anlatmaya başladım

"Hani size  bahsettiğim kayra vardı ya işte o bu kayra abiymiş..."

●●●

"İşte anlattığım gibi" hepsi sasirmisti doğal olarak "neyse çocuklar hadi yatmaya gidin "annem ve babam kalkarak odalarına gitti yatmak istemiyordum uykum yoktu hepsine baktığımda ne dediğimi anlamış gibilerdi tabi ki Serkan abim demir abim ve Yiğit abim uykuları olduğunu söyleyip gitmişlerdi kayra abim de gidecekti ki onu zor ikna ettim "eee ne yapicaz " diyen Ege abime döndü bakislar "Abilerim ve ikizim bence durulari da çağıralım bu gece burda kalsınlar "  kayra abim hemen "hayır" dedi

"Yaaa abu lütfennnnn" diyerek yalvarma mooduna geçmiştim "Kızım ne ypaicaksin bu saatte uyuyorlardir zaten "

"Yok abi onlar saat 2-3 gibi uyuyorlar saat daha 12.30 " kaşlarını çattı gene ne soracaktı acaba "sen nerden biliyorsun "

Abilerim Ve İkizim Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin