De uitverkorene

30. De ontdekking

3 maanden later

Marilou

Ik heb nog steeds heel erg buik pijn en ik ben aangekomen. Wat super raar is want ik eet niet veel ongezonds. Vandaag ga ik met mam naar de dokter. We zitten in de auto. Als we er zijn hoeven we gelukkig niet lang te wachten. " Marilou Miller " wordt er door de wachtruimte geroepen. Ik sta op en loop naar de vrouw die mijn naam riep. " hai ik ben dokter Green volgt u mij maar " zegt ze en we lopen naar een kamertje. Als we er zijn gaan we zitten. Dokter Green gaat tegen overons zitten achter de pc. " oke wat is er aan de hand?" Vraagt ze vriendelijk. " ik heb al 6 maanden niet lekker en heb soms hevige buikpijn " zeg ik. Ze tikt wat op het toetsenbord en kijkt me dan weer aan. " Heb je al een keer seks gehad?" Ik kijk haar vraagend aan. " uhm ja " " waneer heb je het voor het eerste gedaan?" Ik denk goed na. " uhm ik denk 6 maanden geleden " zeg ik nog steeds niet snappend waarom ze dit vraagt. Als ze weer begint te tikken denk ik nog een keer na. " ik denk dat ik weet wat er aan de hand is " zegt ze. " u de...denk toch ni...niet dat ik zwa...zwanger ben?" Ze knikt alleen maar. Ik barst in huilen uit. Ik ben zwanger. Zwanger van Dalles. Moet ik nu blij zijn of verdrietig. Ik ben zo in de war. Ik voel dat mam me omhelsd. Ze huilt ook. Ik voel haar tranen op mijn hooft. Na een tijdje laat ze me los en ik veeg de tranen weg. Ik kijk dokter Green aan die me een meelevende blik heeft. " kan ze nog abortus plegen?" Vraagt mijn moeder. Abortus? Wat is dat. " dat moeten we kijken. Het is al 6 maanden later. Als ze er 1 dag naast zit mag her niet meer " zegt ze. " uhm sorry maar wat is abortus?" Vraag ik. " bij abortus haal je je kind weg dat in je buik zit. Je kan het weg halen 6 maanden na dat je seks heb gehad, maar ook maar 1 dag langer dan die 6 maanden dan kan het niet meer " zegt ze. Ik schrik. " ik moet wat testjes doen om uit te zoeken of je nog abortus kan plegen. Maar Marilou wil je abortus plegen?" Ik weet niet wat ik moet zeggen. " ik weer het niet " zeg ik eerlijk. Ze knikt en ik negeer de verbaasde blik van mam. " oke we gaan de testjes doen, je kan daarna nog beslissen " ik knik en loop met haar mee.

Na de testjes

We zitten weer met zijn 3e in de kamer. Ik zit heel gespannen op mijn stoel te bewegen. Dokter Green tikt wat op haat pc en kijkt me dan ernstig aan. Oh nee. " ik heb denk ik slecht nieuws. Je kan het kindje niet meer weg halen. Het kindje zit te lang in je buik en is nu al aan het groeien. Het spijt me heel erg voor je " zegt ze. Ik kijk naar de grond. Maar hoe? We hebben geen condoom gebruikt. Ik voel me nu zo dom. Wie gebruikt er nou geen condoom. Ik dus. Zucht. " maar hoe moet ze dan bevallen? Ze is 15!" Vraagt mijn moeder geschrokken. " ik denk met een keizers snee. Dat lijkt mij het beste " " wacht weet u al of het een meisje of een jongen wordt?" Vraagt ik. " uhm ja het wordt een meisje " als ze dat zegt krijg ik toch een glimlach op mijn gezicht. Ik krijg een meisje. Op mijn 15e. Zucht. " weet u ook wanneer ze gaat bevallen?" Vraagt mam. " uhm ze is uitgerekend op uhm 20 februari 2011 " " dat is bijna. Een paar dagen voor mijn verjaardag " ze ik. " ja je draagt het kind al 6 maanden schat " zegt mam. Ik kijk haar aan en zie dat ze probeert haar tranen in bedwang te houden. Ik knuffel haar. Zij vind het helemaal erg natuurlijk. " uhm sorry dat ik jullie moment verstoor, maar we moeten nog een afspraak maken voor de keizer snee " zegt de dokter. Ik laat mam los en ze beginnen te praten. Ik moet het Dalles ook nog vertellen. Hoe zal hij reageren? Na dat alles is geregeld gaan we weer naar de auto. " oke we gaan naar huis " ik knik alleen maar en pak mijn telefoon. Ik sms Dalles dat hij zo snel mogelijk naar mijn huis moet komen. Als we thuis zijn zie ik dat Dalles fiets er staat. " heb je hem gesmst? Ga je het hem vertellen?" Vraagt mam. Ik knik. " ik moet het hem ooit vertellen. Hij is de biologische vader. Hij heeft het recht om het te weten " zeg ik vastberaden. Mijn moeder knik alleen maar. " ik ben trots op je meid. Je bent nu al zo volwassen. Ik zal het de rest wel vertellen. Maakt je je daar maar geen zorgen over " zegt mam met een glimlach. We stappen de auto uit en lopen naar binnen. Als we binnen zijn zie ik iedereen staan. Ze kijken ons vraagend aan. Ik wenk Dalles dat hij naar boven moet komen. Mam neemt de rest mee naar de woonkamer. Als we in mijn kamer zijn begint Dalles meteen met vragen. " wat is er babe? Waarom moest ik zo snel komen? Je gaat het toch niet uitmaken?" Vraagt hij bezorgt. Wacht zal ik het uitmaken? " ik moet je wat belangrijks vertellen wat waarschijnlijk ons hele leven verandert " zeg ik. Ik ga op bed zitten en hij gaat naast me zitten en slaat een arm om me heen. " vertel maar "'zegt hij. Ik zucht. " je weet toch dat ik de laatste tijd niet helemaal lekker was enzo?" Als hij knikt ga ik verder. " nou ik ben dus met mam naar de dokter geweest en alles verteld en toen zeiden ze dat ik...ik uhm ik ben... " " schat zeg maar gewoon " " ik ben zwanger van je " zeg ik in 1 adem. Hij kijkt me geschrokken aan. Hij haalt zijn arm weg en staat op. Ik huil en kijkt hoe hij ijsbeert. Dan kijkt hij me aan. " je bent zwanger. Van mij " ik knik. Dan doet hij iets wat ik nooit heb verwacht. Hij slaat op de muur en laat een deuk achter. Ik schrik me rot. Hij kijkt me woedend aan. " ga je hem weg halen?" Vraagt hij. Ik schud nee en kijk naar de grond. " WAT WAAROM NIET?" Schreeuwt hij. Ik schrik en huil nog harder. " het... het kan niet meer. Ik draag het kind al te lang " zeg ik zacht. Wat ik zeg lijkt hem te realiseren dat we niks meer kunnen doen en dat boosheid ook niks helpt. Hij zucht en knielt voor me neer. Hij duwt mijn kin om hoog en veegt de tranen weg. " het spijt me babe. Ik moet niet zo boos doen, maar ik kan nu nog geen vader worden en jij nu nog geen moeder " zegt hij en kust me kort. Ik knik. " maar ik heb wel een idee hou je hem weg haalt zonder abortus " zegt hij. Ik kijk hem niet begrijpt aan. " ja je moet gewoon een soort ongeluk krijgen en naar gaat het kind dood in je buik en dan halen ze hem er uit " zegt hij dood leuk. Ik kijk nu woedend. " je wil dat ik een ongeluk krijg?" " nee het ongeluk zetten we in scene, maar wel zo goed dat het kindje dood gaat " ik ben nu echt woedend, maar hij kijkt blij. Denk hij nou echt dat ik dit doe? " JE WIL DAT IK EEN ONGELUK KRIJG EN DAN DAT KINDJE DOOD GAAT. BEN JE HELEMAAL GEK GEWORDEN! OKE DIT IS NIET WAT WE WILDE MAAR JE GAAT TOCH NIET EEN BABY VERMOORDE ALS JE GEEN ABORTUS KAN PLEGEN. HOE GEK KAN JE ZIJN. ALS JE MAAR NIET DENKT DAT IK AAN JOU IDOOTE PLAN MEE WERK EN WEET JE ALS JE DAT KIND NIET WIL OP VOEDEN IS HET UIT " schreeuw ik naar hem. Hij had dit blijkbaar niet verwacht wat hij valt van schrik achter over. " meen je dit echt? Maak je het uit " ik knik en kijk hem nog steeds woedend aan. Hij knikt en staat op. Hij loop naar de deur, maar als hij zich omdraait zie ik dat hij huilt. " alsjeblieft maakt het niet uit. Ik kan niet zonder je. Ik kan voor het kind zorgen. Echt " zegt hij wanhopig. Ik schud nee. Na alles wat hij heeft gezegd kan ik hem nu niet meer zien. Hij kijk naar de grond en loop weg. Ik hoor dat hij de deur dicht slaat en dat betekend dat hij weg is. Ik zucht en loop naar beneden. Als ik de woonkamer binnen loop kijkt iedereen me meelevend aan. Alleen pap kijkt woedend. " heb je hem het hij uit gezet?" Vraagt pap. Ik knik. Hij knik goed keurend. Ik ga zitten en wordt meteen omhelst door Rydel en Riker. De rest volgt al snel. " we gaan je helpen met je kindje. Dat beloven we " zegt pap als hij me knuffelt. Ik knik dankbaar en laat pap los. " we moeten dit Ross ook vertellen " zegt Riker. Ik knik. " zal ik hem bellen? " vraagt hij. Ik schud nee. " ik wil dit hem persoonlijk vertellen. Face to Face " hij knikt. " Ross is bijna klaar met de opnames van Austin and Ally dus hij zal op jou verjaardag terug zijn " zegt Rydel. Ik knik. Mooi. Maar hoe zal hij reageren? Hopelijk is hij niet boos. " nou zullen dan nu gaan lunchen?" Vraagt mam en iedereen stemt in. Ja nu eet ik voor 2. " oh ja Marilou voor ik het vergeet je mag sommige dingen niet eten " zegt mam. Ik knik en mam geeft me een sandwich. Ik glimlach en eet hem op. " wacht als ik een kindje krijg waar moet ze dan slapen?" Vraag ik. " ik denk gewoon bij jou in de kamer. Ik maak wel een babybedje " zegt pap. Dit wordt nog veel werk voor dat de kleine komt.

3 maanden later { 20 februari 2011 }

Marilou

Ik lig op een operatie bed met naast me mijn ouders en Dalles. Ja ik weet het. Het is nogal raar dat hij er is want het is uit, maar ik heb besloten dat het kindje wel weet dat Dalles haar biologische vader is. Anders krijg je daar later veel gezeik mee. En Dalles steunt me. Er komt een dokter de kamer ingelopen. " ik ga je nu meenemen naar de operatie kamer voor de operatie " zegt ze tegen mij. Ik knik. Ik neem afscheid van mijn ouders en Dalles. Op de gang zie ik de rest zitten. Ze geven me allemaal een knuffel en wensen me succes. Ik wordt naar de operatie kamer gereden. Daar gaan we.

Na de operatie

De operatie is geweest. Ik voel me heel moe. Ze hebben mijn kindje. Ik haar nog niet goed kunnen zien. Ik wil haar vast houden. Er zijn veel mensen bezig met van alles en nog wat. Er moet iemand naar me toe gelopen en iets in der hand. Als ik zie dat het een mijn kindje is ben ik meteen blij. De dokter glimlacht naar me en geeft me het kindje. Ik kijk naar het kleine schattig meisje wat in mijn armen ligt. Ze is zo mooi. Het bloed is als groten deels weg. Ik heb nu gewoon mijn kindje vast. Dit is mijn kindje. Wow! " wat mooi " zeg ik zacht. Ze huilt heel hard maar er is mij vertelt dat dat goed is. Ik merk niet dat mijn bedje wordt los gemaakt en dat ze me weer naar mijn kamer rijden. Op de gang zie ik mijn ouder, Dalles en de rest staan. Als ze me zien staan ze gelijk op en proberen naar het kindje te kijken. " de biologische vader mag als eerst naar haar toe " hoor ik de dokter zeggen. Dalles dus. Als ik weer in de kamer lig komt Dalles naar me toe gelopen. " hey, hoe gaat het " vraagt hij. Ik glimlach. " goed hoor " zeg ik. We kijken samen naar het kleine meisje. " uhm mag ik haar vast houden?" Vraagt hij verlegen. Ik knik en geeft hem het kindje. Ik moet nog een naam bedenk voor haar. " Dalles we moeten nog een naam bedenken voor haar " zeg ik. Hij knikt. " jij mag kiezen. Ze ik van jou " " nee ze is van ons allebei " zeg ik. Hij glimlacht naar me. " wat dacht je van Noa?" Vraag ik. " ja dat is een leuke naam " zegt hij en geeft me Noa weer. " hallo kleine Noa " zeg ik tegen haar. " ik laat je ouder maar binnen dan kunnen hun ook kijken " zegt hij en opent de deur. Ze komen haast binnen gerent en staan om mijn bed. Ik hoor dingen als: " wat een schatje" " wat schattig ". " meid wat ben ik trost op je " zegt mam. Pap kijkt alleen maar naar Noa. " heb je al een naam voor haar?" Vraagt Rydel. " ja, ze heet Noa " zeg ik trots. " Noa wat een mooie naam " zegt Ryland. " mag ik haar vast houden?" Vraagt mam. Ik knik en geef haar Noa. Mam loop meteen naar een stoel en gaat zitten. Rydel geeft me een knuffel en kus op mijn hooft. Riker doet het zelfde en rest staat bij mam. " we zijn trost op je. Je bent echt volwassen aan het worden. Mijn kleine zussie zit nu in een volwassen wereldje " zeg Riker. Ik grinnik en geeft hem en speelse stomp. Pap komt naar me toe en heeft Noa vast. " ze lijkt op jou schat. Ook zo schattig " lacht hij en kijkt liefde vol naar Noa. Ik lach en hij loopt weer weg. Riker loopt naar Dalles die er maar een beetje bij zit. Ze praten wat maar ik versta er niks van. Rydel en ik praten wat tot dat ze Noa mag vast houden. Iedereen heeft Noa een keer vast gehouden en nu mag Dalles weer. " het spijt me zeer, maar de andere familie wil ook uw dochter zien, dus ik verzoek uw vriendelijk om de kamer te verlaten en plaats te maken voor de familie Macken " zegt een dokter die binnen was gekomen. Mijn familie knikt en kijken nog 1 keer naar Noa en lopen dan de kamer uit. Niet veel later komt de familie Macken binnen. Mevrouw Macken rent gelijkt op me af en geeft me een kus op mijn wang. Ik glimlach naar haar en geef haar Noa, want ik zie dat ze der wil vast houden. Ze glimlacht naar me en neemt Noa aan. Ze loop van me weg en loopt al wiegend met Noa rond. Cole loop naar Dalles en geeft hem een schouder klopje. Daisy komt naar mij toe samen met Raily. Ze geven me een knuffel. " gefeliciteerd " zeggen ze tegelijker tijd. Ik lach en ze lachen met me mee. We praten wat als Mike bij ons komt zitten. Hij geeft me een ongemakkelijke knuffel. Ik en Mike waren nooit zo close. Hij zegt nog zacht ' gefeliciteerd ' en loopt dan naar zijn moeder. Daisy en Raily vertellen me dat ze een nieuwe choreografie hebben geleerd van Daan. Ik heb al 3 maanden niet gedanst vanwege de zwangerschap. Ik kijk de kamer rond en tot mijn opluchting zie ik de vader niet. Na een tijdje hebben gepraat met Cole komt Daisy met Noa aan lopen. Ze overhandigt haar aan Cole en hij neemt haar wiegend naar de andere kant van de kamer waar Dalles zit. De moeder komt naar me toe en gaat naast me op bed zitten. Ze lacht een beetje en ik kijk haar vraagend aan. " wat is er?" Vraag ik haar. " ik ben nu oma. Dat had ik niet verwacht eigenlijk " lacht ze en ik lach met haar mee. Na nog 10 min verlaat ook de familie Macken de kamer. Ik moet hier nog blijven en mag morgen weer weg. Ik wil dat Noa hier ook blijft en de dokter vonden het goed. Rydel en Ratliff blijven ook slapen. De dokters hebben een bedje neer gelegd en ze liggen daar. Noa ligt in een soort bedje met een dakje van glas er boven. Er zitten 4 grote gaten in waar dan je handen in moeten. Ik leg 1 hand in het gaat en hou Noa's hand vast. Ik voel me nu zo gelukkig. Nu moet ik nog even wachten op Ross. Ik moet het hem vertellen.