De uitverkorene

51. Het vampieren bos

Een week later

Ik wordt langzaam wakker naast Ross. Het was een rustig weekje. Ben naar school gegaan. Ik heb de afgelopen weken mijn school werken echt verwaarloost. Ik heb totaal geen huiswerk gedaan en ben soms ook gewoon niet naar school geweest. Ik had nu gelukkig een excuses dat met Sony te maken heeft maar dat kan niet voor altijd. Van Sony heb ik trouwens ook niet veel gehoord. Ik moet alleen vandaag naar de danszaal komen voor het ontmoeten van mijn manager. Hopelijk is diegenen aardig anders wordt het nog moeilijk. Ik stap voorzichtig uit bed, maar dat lukt natuurlijk niet met mij. Ik trap op de deken die half op de grond ligt waardoor de deken plus mij op de grond vallen. Ik beland met mijn hoofd hard op de grond. Ik kreun van de pijn en wrijf over de pijnlijke plek. Dan hoor ik Ross lachen. " jij bent soms zo onhandig " lacht hij. " dat maakt je zo schattig " hij staat op en helpt me overeind. " hoe laat moet je naar de danszaal toe?" " om 2 uur " zeg ik en kijk naar de wekker. 10 ure 's ochtends. " dan hebben we nog alle tijd " zegt hij grijnzend. " voor wat?" Vraag ik uitdagend. " voor dit " zegt hij en ik verwacht dat hij me gaat kussen, maar inplaats daarvan begint hij me te kietelen. Ik totaal geschrokken door zijn actie val op het bed en gil het uit. Ik krijg tranen in mijn ogen van het lachen. Ross die op me is gaan zitten kietelt genadeloos door. Ik probeer me los te wringen uit zijn greep. Mislukt. " Ross... ik... krijg... geen.... lucht " probeer ik te zeggen. Hij stopt met kietelen en laat me ademen. " je laat me steeds verrassen Ross " zeg ik als ik op adem ben. " weet ik schat " hij geeft me snel een kus en gaat dan van me af. " zullen we dan maar gaan ontbijten?" Ik knik en we lopen samen naar beneden. In de keuken zie ik dat bijna iedereen er al is behalve Riker.    " hey tortelduifjes " zegt Rydel als we aan de tafel komen zitten. " waar is Noa?" Vraag ik als ik haar niet zie.       " weet niet. Ik dacht dat Dalles haar gister heeft opgehaald " zegt mam.      " nee ze lag toch bij jullie in bed " zegt Rocky. " nee ik heb haar gister gaan Riker gegeven om haar in te stoppen " zegt Ross. " maar ik ging vanochtend naar haar kamer en ik zag der niet " zegt Rydel. Nu wordt ik bang. Ze ligt niet in haar kamer. " misschien heeft Riker Noa meegenomen om bij hem te slapen " zegt Ryland. Ik sta op en snel naar Riker's kamer. Als ik hem open doe zie zijn bed. Zonder hem of Noa er op. Ik raak in paniek. Ik snel naar beneden en open de voordeur. Ik snel naar Dalles en bel aan. Hij wordt meteen open gedaan door Cole. Ik snel langs hem heen zonder ook maar iets te zeggen. Ik snel naar Dalles kamer en open hem. Iemand. Dan ga ik elke kamer af die ik maar zie. Geen Noa. Ik snel naar beneden en ga het hele huis rond. Geen Noa. Mijn bezorgdheid neemt met de minuut toe. " Marilou wat is er?" Zegt Cole en houd me tegen als ik weer wil weg rennen. " waar is Noa?" Hij kijkt me vragend aan. " die is bij jullie. Toch?" Ik schud nee. " wat!" Hij kijkt me geschrokken aan. " waar is ze dan?"     " geen idee, maar ik ga haar nu zoeken" zeg ik zeker. Hij knikt en dan komt Dalles naar beneden. " wat is er aan de hand? " " Noa is weg " zeg ik.    " WAT? WAAR IS ZE?" " weten we niet " zeg ik op een kalme toon. " we gaan haar zoeken " zeg hij en rent naar boven. Waarschijnlijk omkleden ofzo. " ik ga even naar huis en dan gaan we zoeken " Cole knikt en ik ga naar huis. Als ik de keuken weer binnen kom ziet iedereen geschrokken naar iets te kijken. " wat is er?" Vraag ik, maar krijg geen antwoord. Ik loop naar de keuken tafel en zie mijn telefoon liggen. Ik wil hem oppakken maar pap houd me tegen. " doe maar niet " zegt hij alleen. Ik kijk hem vragend aan. " hoezo niet?" " het is schokkend " zegt hij en zie angst in zijn ogen. Zo eigenwijs als ik ben pak ik toch mijn telefoon en ontgrendel hem. Dan zie ik iets afschuwelijks. Het is een foto. Een foto van Noa en Riker. Noa zit in een kooi en Riker zit vast met kettingen aan de muur. Ik weet wie hier achter zit. 1 iemand zou zo iets doen. Aro. De klootzak. Ik kijk vol afschuw naar de foto. Noa zit te huilen en Riker probeert zich los te trekken. Dan lees ik het berichtje eronder.
' Marilou, schat dat schild houd mij misschien buiten maar niet iedereen. Ik heb 2 dierbare van jou. Je wilt ze nu vast terug. Snap ik wel. Het zou zonde zijn als die kleine van jou haar oogjes nooit meer open doet en als Riker nooit meer gitaar kan spelen. Als je ze wil zien ga dan naar het vampieren bos alleen. Geen trucjes dit keer. Ik wil met je praten. A'
De gemene klootzak. Ik gooi mijn telefoon op tafel en haal een hand door mijn haar. " ik ga me omkleden " " echt niet! Ben je gek! Je gaat niet " zegt Ross meteen. " wat moet ik anders doen! Hun 2 daar laten met al die vampieren " hij weet niks te zeggen, maar hij weet ook dat ik dit moet doen. " dan ga je in ieder geval niet alleen " zegt hij dan. " jawel ik moet alleen. Ik wil niet dat hij Riker of Noa iets aan doet " zeg ik en zie dat hij het heel moeilijk heeft. Hij trekt me naar zich toe en kust me. Hij houd zijn handen stevig op mijn wangen. Of ie bang is dat ik weggetrokken wordt. Mijn telefoon gaat, maar kan en wil hem niet opnemen. Ross houdt me nog steviger vast. Mam neemt mijn telefoon op. " nee ze kan vandaag helaas niet komen " hoor ik haar zachtjes zeggen. Ross laat me uiteindelijk los uit zijn ijzeren greep. Mam geeft me de telefoon.
' Marilou. Met Drake '
' oh hey Drake. Het spijt me maar ik kan vandaag niet naar je toe komen '
' waarom niet?'
' ik moet mijn dochter zoeken '
Het is er uit voor ik er erg in heb.
' je hebt een dochter?'
' ja dit leg ik later wel uit maar het kan nu niet '
' okey is goed bel maar als je kan '
' oke doei '
Ik hang op en kijk hoe laat het is. Half 11. Tijd om me om te kleden. " ik ga me even omkleden als Dalles kom zeg dan dat ik ga zoeken en dat hij thuis moet blijven zoeken naar aanwijzingen of zo " iedereen knikt en ik snel naar boven en kleed me in een record tijd om. Dan kijk ik in de spiegel. Er komen weer wat littekens bij. Zucht. Ik snel naar beneden en doe mijn afgetrapte schoenen aan. " ik ga " zeg ik tegen iedereen. " doe voorzichtig " zegt mam. Ik kan niks anders doen dan zwak glimlachen. Ik geef iedereen nog snel een knuffel. " waarom voelt het als een afscheid?" Vraagt Ross zacht als ik hem knuffel. " ik weet het niet " ik knuffel hem steviger. Ik laat hem los en ga naar de deur. Dan verander ik in een vampier. Ik heb dan zwarte kleren aan. Een zwarte keep, een zwarte strakke broek en hemd. Als schoenen hem ik zwarte laarzen. Het is best wel simpel, maar het is maar maakt me niet uit. Hoektanden en rode ogen krijg ik daar wel. Ik doe de deur open en stap naar buiten. Ik kijk achter om en zie mijn familie staan. Allemaal bezorgd en zenuwachtig voor mij. Ik glimlach nog en snel weg naar het bos.

Ross

Daar gaat ze. Naar het vampieren bos. Iemand heeft ook maar een idee wat ze daar gaat zien of tegenkomen. We weten alleen dat Noa en Riker daar zijn met Aro. Ik heb zo'n gevoel dat hij niet alleen is. Ze gaat letterlijk het hol van de leeuw in. Is het gek dat ik super bezorg ben om haar? Nee denk het niet. We gaan we in de keuken zitten. Niemand zegt wat. Iedereen zit stil en staart voor zich uit. Meestal was Riker altijd positief en zorgde ervoor dat me minder bezorgd waren. Hij is nu bij Aro. Die gast verziekt ons hele leven. Dan gaat de deurbel. Dalles. Ik besluit op te staan en open te doen. " waar is Marilou?" Vraagt hij als hij me ziet. " weg " antwoordt ik kort. " waar naar toe?" " naar het vampieren bos " ik ben echt droog.    " ZE IS WAT!!" Schreeuwt hij. Ik kijk hem aan en zeg niks. Hij flipt helemaal en schreeuwt in het rond.           
" WAAROM IS ZE WEG?! ONZE DOCHTER IS WEG EN ZIJ GAAT NAAR EEN BOS?! WTF ?!" " Noa is daar " zeg ik en meteen is hij stil.
" waar is dat bos?" Ik haal mijn schouders op. Ik weet het echt niet. Hij zucht heel diep. " Heb je een kaart van de stad?" Ik knik en hij loopt naar binnen. Ik ga naar de kast die in de woonkamer staat en pak de grote kaart van de stad. Ik leg hem uit in de hal. Dalles begint meteen te zoeken naar het bos. " help dan met zoeken " zegt hij de irriteert. Ik schud nee.
" waarom niet?" " Marilou regelt dit. Voor ons is dat veel te gevaarlijk " normaal gesprokken had ik hem wel geholpen, maar dit is echt veel te gevaarlijk voor mensen. Waarschijnlijk heeft Marilou ook het vampieren bos van de kaart gehaald, zodat we het niet kunnen vinden. Hij zucht geïrriteerd. " goed dan help je niet " hij zoekt verder, maar die kaart is reusachtig groot. Hij zal nog wel even blijven zoeken.

Marilou

Ik sta voor het bos. Het bos ligt aan de rand van de stad naast een verlaten kerk. Eng dit. Ik heb geen zin om het hele bos door te zoeken om Aro te vinden. " Noa en Riker zitten klem, wijs me de weg naar hen " zeg ik en zwaai met mijn vinger. Ik zie opeens een licht gevende lijn door het bos lopen. Waarschijnlijk moet ik die volgen. Ik ren super snel. Na tien minuten zie ik eindelijk een  groot gebouw. Aro's huis. Ja zijn huis staat midden in het bos. Hij is zeg maar de baas van dit bos. Niemand gaat dit bos in tenzij je een lid ben zijn bende. Hij leid zeg maar een heel volk van slechte vampieren en dat hele volk woont hier ook. Dit is zeg maar het bos der slechte vampieren. Als mensen In dit bos gaan komen ze er nooit meer uit. Ze worden dan gebeten en opgegeten of ze worden gebeten en dan worden ze een vampier. Ligt eraan wie je gebeten heeft. Ik loop verder naar het gebouw. Er zijn geen deuren en tot mijn verbazing zijn er ook geen vampieren. Dit klopt niet. Dan opeens springt er een vampier uit de bosjes. Zijn hoektanden en rode ogen laat hij duidelijk zien. Ik spring opzij en hij land perfect op de grond. Ik schop hem tegen zijn ribben en hij valt neer. Ik pak hem op bij zijn kraag en knijp het dicht. Hij krijgt grote ogen en probeert mijn hand weg te halen. Ik heb geen enkele medelijden met hem. Hij hoort bij de vijand die mijn dochter en broer heeft. Uiteindelijk laat ik hem los en hij valt op de grond. Ik wend afkeurend van hem af en loop verder naar het gebouw. Ik stap naar binnen en dan zie ik al de vampieren. Ze kijken me allemaal bang aan. Ze zagen vast wat ik daar buiten deed. Ik loop zonder op ze te letten naar de grote deuren recht voor me. William heeft me ooit verteld dat achter die grote deuren Aro's kantoor zit. Aankloppen doe ik niet. Ik trap de deur ik en loop verder en ja hoor daar zit hij. In zijn grote zwarte stoel achter zijn donker rode bureau. Naast hem staat een brede vampier. " ah Marilou ik had je eerder verwacht. Ik had het blijkbaar weer mis " ik wordt zo gek als hij zo rustig en kil praat. Het klopt gewoon niet. " ik heb veel mis over jou. Je bent sterk en vastberaden. Slim en snel " hij laat je denken over jezelf tijdens een benauwde situatie. " ook al ben je zo slim ik weet toch altijd iets van je te stelen " " wat wil je Aro " verbreek ik hem. " schatje jij staat momenteel ik een benadeelde situatie. Wij zijn in de meerderheid, dus laat me voortaan uitpraten " hij grijnst kil. " ik zal je ook niet langer ophouden met mijn verhaal, je bent hier natuurlijk voor je dochter en broer, maar zo als ik al zei wij zijn in de meerderheid " hij staat op en grijns naar me. Hij loopt naar me toe en blijft voor me staan. " tijd voor mijn wraak meisje " fluistert hij.