BENİM HİKAYEM

YİNE Mİ ??

Okul çıkışı kenara saklanıp dincinin çıkmasını beklemiştik.Sonra sınıftan
Öykü'yle Meriç'i de alıp bize geçtik.Annemin bu akşam nöbeti vardı.O yüzden ev tamamıyla bizimdi.Bir şeyler atıştırdıktan sonra bana bir telefon geldi.Arayan Sevda'ydı:
"Size çok önemli bir haberim var!!"
"İyi mi ,kötü mü??!!"
"Malesef kötü.Müsait misin ? Sana geliyoruz."
"T-tamam" dedim.
"Ne oldu ?"
"B-bilmiyorum.Önemli bir şey varmış.Geliyoruz dediler,b-bende gelin dedim.H-hemen etrafı toparlayın!"

Aradan yarım saat bir saat geçmeden geldiler.Yanında Hande de vardı.Bir köşeye oturdular.Hande söze başladı:
"Şimdi söyleyeceklerimizi
Sakin sakin,panik yapmadan dinleyin.."
"Tamam hadi başlayın artık ."dedim çekine çekin"
Sevda:
"Hani biz bir ara b-bir şey yapmıştık ya sizde..."
"Eee??"
"Hani sonunda da göndermiştik.."
"Evet Sevda göndermiştik."dedim hem kararlı hem de şüpheci bir şekilde.
"Heh işte o tam gitmemiş olabilir.."dedi kıvranarak.
Ardından bizim kızların çığlık sesi duyuldu.Meriç sinirli sinirli:
"Size inanmıyorum.Ne çağırdınız siiiz!!!!!!!!"diye gürledi.

Elimiz ayağımıza dolanmıştı.Ardından Rüya: "Şey aslında .."Dudaklarını ıslattıktan sonra çekine çekine konuşmaya devam etti:

"Şeyy.Biz hani Öykü'yle bir ara sana gelmiştik ya sonra Meriç'te gelmişti.."
"Yani??"
"Biz biraz senin tavırlarından şüphelenmiştik aslında."
Öykü lafa atlayıp:
"Ne bilelim işte! Sabah kahvaltıda söylediklerin , okuldaki tavırların.

Telefonlarda ki tuhaf sesin.Kapıyı açtığındaki, durumun,o kadar şey yapmamıza rağmen bize bir şey demeden öylece bakman..!"

Rüya o kasvetli ortamı dağıtmak için :"İşte sonra da
Meriç'i çağırdık.Onun haberi yoktu tabi bundan.O sadece normal vakit geçiricez , sadece sen depresyon gibi bir şeye girdin zannediyodu. Senin kafanı dağıtıp bir şeyler yapıp eylendiririz diye düşünmüştük..Zaten belirli bir zaman sonra tekrar eski haline döndün.."

"Kulaklarıma inanamıyorum. Hem benden şüpheleniyosunuz hem deliymişim gibi davranıyosunuz "Sesim ağlamaklı çıkmaya başlamıştı.
"Size gerçekten gördüm diyorum.Niye inan mıyosunuz?"

Beni saran ellerle irkildim.Meriç bana dönüp:
"Tamam sakin ol geçti"dedi.
Hıçkırıklarım bi nebze olsa dinmişti.Rüya:
"Sana inanıyoruz.Sadece bir şeyler tahmin ettik ve güvenliğinden emin olmak istedik."
"Hem bak fena mı oldu?? Biz varken gelmedi,sen yine eski Nur oldun."dedi Öykü.Arkadan Meriç'te :
"Tamam bende sizinleyim bundan sonra .Ama bir daha benden habersiz hiçbir şey yapmıyosunuz.Eğer yaparsanız külahları değişiriz ona göre! Anladınız mı?"dedikten sonra Sevda konuşmaya başladı:
"Demek sen gördün ?"dedi tuhaf tuhaf bakarak.Aslında ben başka birisini tahmin ediyordum."dedi.
Meriç'te :"Kimii?"dedi sinirle.Sevda da ilk başta duraksadı.Ama sonra:
"Rüya veya Öykü'yü."dedi.

Çekinerek:"Neden??"diye sordum.
"Ne biliyim Nur inanmamış gibiydi.Öykü önceden çağırmıştı filan..Sen olabileceğini hiç düşünmemiştim.En son aklıma gelicek kişi olurdun heralde."

"Peki o zaman neden Nur ??"dedi Meriç hafif çatık bir kaşla.
"Bilmiyorum.Bende şaşırdım."
Etrafı kısa bir sessizlik kapladı..
"Onun evinde çağırdığımız için olabilir mi ?dedi Hande.
"Çok mantıklı."diye cevap verdi Sevda da.

"Peki nasıl gönderebiliriz?" diye sordu Rüya.
Şahsen benim konuşacak bir halim bile olmadığı için korka korka onları dinliyodum.

"Şu anda bilmiyorum.Bir şeyler araştırıcam.Sonra tekrar uğrarız.O zamana kadar Nur'un yanından ayrılmayın,ona göz kulak olun.Sizleyken fazla gözükmez.Bol bol dua edin."dedi Sevda. İyi geceler dedikten sonra da gitmişlerdi.