BENİM HİKAYEM

Devamı...

Merdivenleri çıkmaya başladım.Her basamakta korkum daha da artıyordu. Son basamaklara yaklaştığımda banyo ışığının açık olduğunu farkettim.Kapıya doğru yaklaştığımda içeriden sesler geliyordu. Korktum. Hemen kızların yanına gittim. Hepsine tek tek baktım,Hande ve Rüya yerinde değildi. Hande'nin mutfakta olduğunu bildiğim için bir nevi rahattım.Yerinde olmadığına göre banyodaki de Rüya'ydı.Ve ben kendi kendimi korkutmuştum.Yatağıma döndüm,örtüyü tamamen üstüme çektim ve uyumaya çalıştım,başarmıştım.Sabah kalktığımda annem kahvaltıyı hazırlayıp işe gitmişti,kızları uyandırmaya gittim. Sonra hep birlikte kahvaltı masasına oturduk. Onlara dün geceden bahsettiğim-
de anlamadılar Hande'ye:"Sen dün gece mutfağa gittin mi?"diye sorduğumda"Hayır sadece bir ara lavoboya gittim o kadar."dedi.Rüya'ya peki sen diye sorduğumda"Ben hiç kalkmadım sürekli uyudum."dedi.O an elim ayağıma dolandı. Eğer Hande lavobodaysa mutfakta kimi görmüştüm. Bütün lokmalar boğazıma dizilmişti. Okula geç kalmak üzereydik,hemen aceleyle kalkıp okula doğru yol aldık. Okuldayken aklımda hep dün yaşadığım olaylar vardı. Gerçekten doğru olabilir miydi? Hala evde miydi? Tenefüse çıktığımızda moralim azda olsa düzelmişti. Kantine gittik,bir şeyler alıp oturduk. İlk defa karşı grupla karşılaşmamıştık. Tenefüsümüzü bu şekilde bitirdik.İkinci dersimiz matematikti. Hocamız çok yaşlı olduğu için ders gereğinden fazla gürültülü geçiyordu.Hoca çok zor bir soru sordu. Bilene sözlü notu olarak gayet yüksek bir puan vericekti.Sınıftan bir iki kişi söz aldı. Ama hepsi yanlış cevap verdi.Bulmamıza zaman yetmedi,hemen zil çaldı. Bütün gün böyle geçti. Son derse girmiştik bile.Sıkıcı da olsa bu dersi de atlatmıştık.Eve dağılma zamanı gelmişti.Kızların hepsiyle vedalaştıktan sonra evime gitmek için durakta bekliyordum.O sırada otobüsüm geldi. Eve gidene kadar düşünmek için çok vaktim oldu.İneceğim durağı geçtiğimi farkettiğimde artık çok geçti hemen ayağa kalkıp düğmeye bastım. Kapı açıldı indim,etrafa bakındığımda iki durak ötede olduğumu fark ettim.Oflayarak yürümeye başladım. Adımlarımı atmakta zorlanıyordum.Aslında bu yorulduğumdan değil.(Açıkcası biraz öyle ama..)Dün akşam yaşadığım olaydan dolayı. Ne kadar inanmasamda etkisinde çok kaldım sanırım.Eve bir sokak kalmıştı.Hava kararmak üzereydi,adımlarımı hızlandırdım.Gidene kadar yolda bir çok insanla karşılaştım.Ama şansıma hiç tanıdık yoktu.Artık evimin bahçesindeydim.İnanır mısınız sanki korku filminde gibiydim.Zili çalmaya başladım. Kimse açmadı.Sonra çantama baktım.Anahtarım oradaydı. Halbuki ben koymamıştım. Sonra annem koymuştur diye avuttum kendimi. Eve girdim etraf karanlıktı,ışıkları yaktım. Anneme seslendim ama cevap veren yoktu.Aramaya karar verdim.Telefonu açtığında bana bu akşam geç geliceğini merak etmememi söyledi.Ama bu imkansızdı çünkü birilerine en çok ihtiyaç duyduğum zamanda yanımda kimse yoktu. Yavaşça yukarı odama çıkmaya başladım.Mutfakla banyonun yanından bile geçmek istemiyordum.Hemen odama geçtim,eşyaları kenara bıraktıktan sonra kendimi yatağın üstüne attım.Başka şeyler düşünmeye başladım.Güzel şeyler..Aklıma Ekin geldi.Neler oluyordu bana,neden güzel bir şey düşünmeye kalktığımda aklıma o gelmişti?Düşünmek bile istemiyorum.Kesinlikle olmaz.Ondan hoşlanıyor olamam..