Love Is A Parallax

Chapter 12: FORGET

Forget

*Knock! Knock! Knock!*

“Zeferino, ikaw ba 'yan?” tanong ko, ngunit walang sumagot. para bang may mga tao sa labas na nag-uusap.

“Zeferino!” tinawag ko ulit, umaasang maririnig niya ako. Pero wala paring sumasagot 

*Knock! Knock!*

Mas lumakas ang tunog ng pagkatok, at ramdam ko ang kaba sa aking dibdib. 

Kaya mo 'yan Amira!

Lakas na loob akong tumayo at pinuntahan ang pintuan....

“Hello? Sino 'yan?” nanginginig kong tanong

*Knock! Knock!*

“Amira, open the door!” hindi naman boses ni Zeferino 'yan, or baka nag iba?

“Zeferino?” tawag ko ulit rito, pero hindi parin ito sumasagot. Mas lalo akong kinakabahan.

“Amira! Buksan mo na!” muli itong nag-utos, ngunit iba ang tono, mas madiin at parang bang namimilit. 

I look again at the door at humugot ng lakas na loob para mag salita ulit.
“Sino ka? Anong kailangan mo?” tanong ko, pero wala na namang sumagot

Nagsimula na akong mag-alala. Bakit walang sagot si Zeferino? Wala na bang ibang tao sa paligid? Tinawagan ko siya sa phone ko, pero walang sumasagot...

*Knock! Knock!*

“Amira, let me in! I need to talk to you!” Muli, ang boses ay para bang may urgent itong sasabihin 

Nagsimula na akong makaramdam ng panic.
“Sino ka? Kung hindi ka si Zeferino, hindi kita papapasukin!” matapang kong sabi.

“Buksan mo ang pinto, Amira!” sabi ng boses. Kung hindi 'to si Zeferino? eh sino?

Napaisip ako sa mga nangyayari. Bakit hindi sumasagot si Zeferino? Anong nangyayari sa labas? kumatok ulit ito at nakakaramdam ulit ng takot

“Hindi kita papapasukin kung hindi mo sasabihin kung sino ka!” sigaw ko...

Sa dulo ng hall, narinig kong may sumigaw at rinig ang pag alis ng tao kung sino man ang nasa harapan ng pintuan ng kwarto ko.

“Amira! Nandito na ako! Ano'ng nangyayari?” tawag ni Zeferino.

“Zeferino! Nandiyan ka na?!” sumigaw ako, nag pakawala ako ng hininga nang marinig ko ang boses nito 

“Buksan mo ang pinto! Nandito ako!" aniya. 

Bigla akong nagmamadaling buksan ang pinto at binuksan ito. 

Pagbukas ko ay tumambad sa akin ang mukha ni Zeferino, at napa isip ako 'nag aalala ka ba?'

"Bakit? Anong nangyari?” tanong niya.

“May bumubukas ng pinto kanina, hindi ko kilala kung sino! tapos pinipilit n'yang papasukin ko s'ya dito” sagot ko, halos pagaral ko itong sinabi 

“Pasensya na, ngayon lang ako” aniya na tila bang nag-aalala.

“Pati ba naman dito? kung kailan vacation ko?!" natatawang sabi ko na pinipigilan ang mga luha

Hinawi ko naman pataas ang nakalugay kong buhok

"Let's sit first, then tell me what happened" he said...

“I’ll protect you, Amira, just stay positive, don't be afraid, hindi na ako aalis okay?” aniya at tinapik ng dahan dahan ang likod ko

maya-maya ay hindi ko na napigilan pang umiyak...