pisikopat aşık

AŞK

Hayat bazen o kadar acımasız ki duygular bile caresiz kalıyor.Yasadıklarımızın hepsi bizi sınamak istiyor sevdiklerimizle en nefret ettiklerimizle bile."Aşk"kelime kendi halinde nekadarda güzel ve masum herkesin yasamak istediği duygu gerceklik bunda saklı.Sôylerken bile bi cazibesi var bide hayatlarımızda ki cazibesini düşünelim.İki karşı cinsi birbirine mühürlüyor dudaklardan dökülen kelimeler kararlar ve yasaklar gelecek ve gecmis ölüm dahil aşkın körerttiği bizlerle yaşanıyor.Hayatlarımız aşkın esiridir...
Yastıktan başımı kaldırıp etrafıma baktığımda barış ayak ucum da oturuyordu.Bu gün okulda gelen mesajdan sonra beni eve göndermedi kendi evine getirdi.Simdi de salonda televizyon izlerken uyup kaldığım icin koltuga uzanmıştım.Barıs bana baktığında kalkıp koltuğa geri oturdum.
-Sence kim
-Bilmiyorum.dedi sakince
-Ne yapmam gerektigini gercekten bilmiyorum.
Yanıma yaklaşıp sağ eliyle yanagımı yavasca okşamaya basladı.Bas parmağını yanağımda gezdırirken gôzlerimin icine bakıyordu.
-Ben yanındayım korkma bisey yapamaz her kimse bulucaz onu.
-Ben ölmekten korkmuyorum barıs ben şu an bile kalbimin hızla carpmasına sebep olan duygularımı doyasıya yaşayamamaktan korkuyorum.
Beni kendine cekip kollarını belime sardı sıkıca bana sarılırken bu anı bidaha yaşayamamaktan korktum.Onu ölesiye severken hangi ara bukadar bağlandığımı düşündüm.Ben nefretimle seviyodum barışı o gün ki korkum sevgiye dönüşmüştü.
Barıs kollarını geri cekip iki eliylede yüzümü tuttu ve alnını alnıma dayadı.
-Beni sınıyormusun sen.
Bunu söylerken tebessüm etti.
-Anlamadım nasıl.
-Bana böyle bakmaya devam edicekmisin.
-Nasıl bakıyorum ki.
-Bana deli gibi aşık gibi.
-Aptal ben zaten sana deli gibi aşığım.dediğimde gülmüştüm.
Ben gülerken beni aniden kucakladığında ufak capda cığlık attım.
-İndir beni barıs.
Üst kata cıkıp odasına girdik. Beni yatağa yavasca bıraktığında o da yanıma yattı.
-Hop hop dur napıyon sen
-Yatıyorum
-Yanımda yatmana asla izin vermem.
-İzin istedigimi hatırlamıyorum.
Barışı yataktan ellerimle iktirmeye başladım.
-Hadi cık odadan uğrastırma beni.
-Dur nehir yavas
Ben durmadan onu iktirirken barış yataktan yere düşünce gôzlerim yuvalarından cıkacakmış gibi ona bakıyordum.
-Şey ben özür dilerim.sesimi olabildigunce tatlı cıkarmaya calstım ama pekte faydası olmus gibi görünmüyor.
-Beni öldürmek mi istiyorsun.Barıs yerden kalkarken üzerini temizliyordu.
-Sen de lafımı dinleyip cıksaydın.
-Burası benim odam kücük hanım.
-Ama bu gün benim.diyerek yorganı örtündüm.Barıs da birsey demeden odadan cıktı.

Yatakta bi saga sola dönerek üc saatimi gecirmistim.Susayınca kalkıp odadan cıktım merdivenlerden inerken duyduğum garip seslerle salona gectim.Barıs burada yatar sanıyordum ama yok koltuk bos bidaha aynı sesleri duyunca salondan alt kata inen merdivenlerin sonundaki odadan geldigini anladım.Merdivenlerden alt kata inip kapının önüne geldiğim de girip girmemek arasında kaldım.Barıs burada olabilir mi acaba odur heralde baska kim olcak ki diye düşünürken kapıyı actığımda gördüğüm manzarayla kücük dilimi yuttum sandım.Kalbim kacıp gitmek istercesine atarken ben oldugum yerde kalmıştım.Gercekten kaldım kıpırdayamıyordum.Korkum bedenimi ele gecirince kendime geldim.Etrafa saçılmış kanlar ortada sandalyeye bağlanmıs yüzü kandan belli olmayan bi adam bikac tane koruma ve elindeki silahla bana bakan barısı gördüm.

Bölümü begenmişsinizdir inşallah...