pisikopat aşık

Yağmur

-Nehiiirrr.
-Anne dur nereye gidiyorsun?
-Gel buraya.
-Anne bekle.Karanlıkta ilerleyen annemin pesinden giderken arkamdan bir ses duydum.
-Buradayım
-Mete...

-Nehir uyansana hadii.
Uykumun arasında burcunun sesini duyunca gôzlerimi araladım endişeli bi şekilde bana bakıyordu.
-Noldu burcu?
-Sayıklıyordun son dediğin şey..
-Mete dedim.
-Onu mu gôrdün.
-Annemi ve onu gördüm.
-Cok terlemişsin kalk dusa gir sonra da okula gidelim.
Başımı tamam anlamında sallayıp kalktım ve duşa girdim.Sıcak su bedenimi rahatlatırken rüyayı hatırladım annemi ve babamı cok ôzlemiştim onlarsız bir hayat düşünemiyorum bile.Meteyi gôrmek korkularımı hatırlattı bana beni bağlı tuttuğu günler deki acılarım tekrar belirdi sanki.
-Ben hazırım hadi cabuk ol.
-Tamam.
Suyu kapatıp havluya sarıldım odaya gecip dolaptan okul kıyafetlerimi cıkarıp giydim saclarımıda kurulayıp saldım cantamı hazırlayıp alt kata indim.Kapıda bekleyen burcuyla birlikte evden cıktık.

Okula girdiğimiz de sanki bahcede ki bütün ôgrenciler bana bakıyor gibi geliyordu.
Karşıda duvara yaslanmış barışı gôrünce yüzümü baska yône çevirdim onu görünce acılarım yenileniyordu.
Karşıda beliren yağızı gôrünce yüzümü buruşturdum çünkü yüzün de benim yüzümden oluşan morluklar vardı.
-Burcu sen gidekoy benim bi işim var.
Burcunun yanından ayrılıp yağızın yanına gittim.
-Günaydın.
-Günaydın.derken hafifce gülümsedi.
-Dün icin ôzür dilerim.
-Ônemli değil boşver.
-Canın yanıyor mu?
-Tabi biraz sızlıyor.
Elimi yanağında ki morluğa gôtürdüğüm de yüzünü buruşturdu.
-Ay acıdımı ôzür dilerim.
Elimi çekerken birden elimi tuttu.Elimi geri çekmeye çalıştığım da daha sıkı tuttu.
-Napıyorsun bıraksana.
-Buna değdiğini bil.
Anlamayarak ona bakarken yanımdan gecen barışın bakışlarını gôrünce ônüme döndüm.
-Bırak.
Elimi bıraktığın da hızla okulun icine girdim.
Sınıfa girdiğim de burcunun yanına oturdum.
-Emre barışla oturabilir demi.
Evet anlamında başını salladı cantamı sıraya koydugum da emreyle barış sınıfa girdi emre beni görünce barışın yanına oturdu.Barış hic yüzüme bile bakmıyordu bukadar abartılacak birşey yapmamıştım ki.Hoca sınıfa girdiğin de elinde ki kağıtları dağıtmaya başladı.
-Of sınavı unutmusum.
Burcuya yakınırken onunda benden farksız olamadığını gördüm.
Kağıda boş boş bakarken kulağım da annemin son çığırışları yankılandı babamın bana istanbula gelmeden önceki son sarılışı annemin beni son ôpüşü hepsini ôzlerken kanların görüş alanıma girmesiyle metenin son söyledikleri.
-Sadece sevgini istedim kıymetlimdin sen benim.
Sôzcükler beynimde yankılanırken bir ses daha canımı yaktı.
-Senden iğreniyorum.
Elimde ki kalemi masaya sertce koyup cantamı da alıp sınıftan çıktım.
Akan gôz yaşlarımı elimin tersiyle silerek okuldan ayrıldım.Yağmur damlaları saçlarımı ıslatırken boş sokakta ilerliyordum.Hic birşey umrumda değildi canımı yakan herşeyden uzaklaşmak istedim.Yasamak bu kadar zor olmamalıydı.Saatlerdir boş yolda yürüyordum yağmurun sesi arasında sürekli çalan telefonumun sesi yankılanıyordu.Sonun da istediğim yere gelmiştim gök gürlerken barışın beni getirdiği yere ulaştım.
Ucurumun ucuna geldiğim de yağmurun şiddetiyle kayalıklara çarpan deniz içim deki acıyı yansıtır gibiydi.
Kara bulutlar üzerime çökmüş vazgecmemi bekliyordu yaşamaktan vazgecmek ailem yokken yaşayamazdım sevdiklerim olmadan yaşayamam ailemin ve metenin ôlümüne sebepken olmaz.
Şimsek caktığın da gökyüzü aydınlandı gök gürlerken haykırarak ağladım.Ayakta durmak cok zor geldi direnmek bana gôre değil.
-Nehiirrr!