[ Unicode ]
"ဘူးဆွန်းဂွမ်!! မထသေးဘူးလား"
အခန်းတံခါးကိုထုကာ ပြောလာသည်ကို
ကြားသော်လည်း ဆွန်းဂွမ်ပြန်မဖြေမိ။
အမေကတော့ စိတ်တိုတိုနှင့်ပွစိပွစိပြောနေပြီး
ခဏအကြာတွင်တော့ တံခါးရှေ့မှအသံတွေပျောက်သွားတော့သည်။
မွေ့ယာပေါ်တွင် ခြေကားယားလက်ကားယားနှင့်သာ
ဆွန်းဂွမ်လှဲနေမိသည်။
ထို့ပြင် စိတ်လှုပ်ရှုးမှုနှင့်အတူ လက်သည်းလေးတွေကိုလည်း ကုတ်ဖဲ့နေမိသည်။
"အီးးး... ရှက်လိုက်တာ၊ ငါဘယ်လိုတောင် အသိစိတ်မဲ့ရတာလဲ"
ကိုယ့်ကိုကိုယ် အပြစ်တင်ရင်းပင်
မွေ့ယာပေါ် စိတ်ပျက်စွာ တစ်ကိုယ်လုံး လှုပ်ရှားနေမိသည်။
သူအများကြီး မသောက်ခဲ့သင့်တာ။
စိတ်ကိုငြိမ်ငြိမ်ထားဖို့ကြိုးစားတိုင်းလည်း
ညက အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်ပြီးမြင်ယောင်နေသည်ကြောင့် ဆွန်းဂွမ် အတော်ပင် ရှက်နေရသည်။
သူဘက်ကနေ ဗာနွန့်ကို စပြီး နမ်းခဲ့တာမလား။
*ဒေါက် ဒေါက်*
"ဆွန်းဂွမ်.."
သစ်သားတံခါး အပြင်ဘက်မှ တံခါးခေါက်သံနှင့်အတူ
ကြားလိုက်ရသည့် အသံဩဩကြောင့် ဆွန်းဂွမ်တစ်ကိုယ်လုံး တောင့်တင်းသွားရသည်။
ထပ်ပြီး စိတ်ထဲဝင်ရောက်လာပြန်တဲ့ အဖြစ်အပျက်ကြောင့် ခေါင်းကိုသာ ခါခါရမ်းမိသည်။
"မနက်စာအဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ..၊ အမူးပြေဟင်းရည်လည်းလုပ်ထားပေးတယ်.. ဘာလို့မထွက်လာတာလဲ၊ နေမကောင်းလို့လား.. ငါဝင်ခဲ့_"
ဗာနွန့်ရဲ့စကားပင်မဆုံးသေး
ဆွန်းဂွမ်ချက်ချင်းပင် တံခါးနားသွားလိုက်ကာ
တံခါးကို ဖွင့်မရအောင် ဆွဲထားလိုက်သည်။
သူတို့နှစ်ယောက်က နမ်းခဲ့ကြတာကို
ဘယ်လိုမျက်နှာနဲ့ ဗာနွန့်ကို ကြည့်နိုင်မလဲ။
"ရတယ် ရတယ်.. ငါနေကောင်းတယ်၊ အခုထွက်ခဲ့မှာမလို့ ဝင်မလာနဲ့"
တံခါးကိုဆွဲရင်းနှင့်ပင်
လှမ်းအော်လိုက်တော့ ဗာနွန်က ပြန်ထွက်သွားသည်။
ဗာနွန်ထွက်သွားမှသာ ဆွန်းဂွမ်သက်ပြင်းဖွဖွချရင်း
ဆံပင်တွေကို လက်နှင့်ထိုးဖွလိုက်မိသည်။
YOU ARE READING
𝖶hisper of the 𝗁eart
Fanfictionကံတရားရဲ့ စီရင်ရာအတိုင်း မထင်မှတ်ပဲဆုံခဲ့ရတဲ့ ရေစက်တစ်ခုမှာ ငါတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ အချစ်တွေ ထပ်တူကျခဲ့ကြတယ်ဆိုရင်ဖြင့်.. •My heart whispers to me that I'm in love with you• Unicode x Zawgyi Written in Burmese //Verkwan Fanfiction//
