Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🧚
Şu anda oturmuş bize sırıtarak bakan Changkyun'a avel avel bakıyorduk. "Sonuçlar iyi anlattıklarınız güzel. Artık rahat bir nefes alabiliriz." diye mırıldandığında gülümsemiş San'a dönmüştüm. Üzerinden sanki büyük bir yük kalkmışcasına derin bir nefes aldığında dudaklarımı birbirine bastırmış bir elini kavramıştım.
Gülümsedi bana dönerek. Daha sonra "Şimdi ne yapacağız bir daha ilaç almasına gerek yok değil mi?" diyerek Changkyun'a döndüğünde Changkyun başta attığı sırıtışı tekrar suratına yerleştirmiş "Şu an tedavinin en iyi kısmındayız" diye mırıldanmıştı. Yine ne ilacı içecektim acaba? Ne zaman bitecekti bu.
"Bol bol seks. Sevişin ne bileyim birbirinizi rahatlatın. Bu saatten sonra rahat edebilirsiniz. Vücudunda hiçbir problem yok Wooyoung. Sadece hamile kalmamaya özen göster çünkü vücudun bunu kaldıramayabilir. " diye mırıldanmış keyifle sandalyesinde geriye doğru yaslanmıştı. Bu beklemediğim cevap ağzımı aralamama fakat bir şey diyememe sebep olurken sadece kafamı sallamış gözlerimi yere dikmiştim. Utanmıştım.
San da "Düzenli kontrollere getireceğim ama hala onun için endişeleniyorum. Burnunun kanaması beni geriyor" diye homurdanmış ayaklanmıştı. Görmezden nasıl gelebiliyordu acaba? Hiç mi utanmıyordu?
Changkyun da onu onaylayarak kafasını sallamış seansları yinede aksatmamı tembihledikten bizi kapı dışarı etmişti. Az sonra arabaya geçtiğimde San dakikalarca sessiz duran bana dönerek "Utandın mı yoksa aklından bir şeyler mi geçiyor?" diye mırıldandığında "İkisi de " diye mırıldanmış bedenimi tamamen ona çevirmiştim. Önemli bir şeyler diyeceğimi anlamış olacak ki tüm dikkatini bana vererek dinlediğini belirttiğinde "Teşekkürler" demiş gülümsemiştim .
"Her şey için teşekkür ederim San. Yeniden iyi hissetmemi sağladığın için teşekkür ederim. Yanımda olduğunu hissettirdiğin için teşekkür ederim." diye fısıldamış istemeden dolan gözlerime karşı "Üzgün değilim ağladığım için üzülme tamam mı ? Çok mutluyum şu an." diye homurdanmıştım. Gülerek yüzümü elleri arasına aldıktan sonra "Bende teşekkür ederim. Bu güzel duyguları bana tattırdığın için fakat senin bu teşekkür etme mevzun hakkı-" diye fısıldamasıyla ne diyeceğini anlamış yüzünü ellerin arasına alarak art arda öpücükler kondurmuştum.
Geri çekildiğimde güldü. "Bir tanesi eksik kaldı ama" diyerek homurdanmaya ve sonrasında dinlemediğim birkaç kelimeyi söylemeye devam ettiğinde bir daha bu anı ne zaman yakalayabilirim ki diye düşündüm. Ne zaman daha uygun bir an olabilir ki?
"Seni çok seviyorum San"
Uzun bir sessizliğin ardından San bir şeyler demek için dudaklarını araladığında fakat bundan vazgeçtiğinde borcum olan öpücüğü de dudaklarına bırakmış "Ne o " diye fısıldamıştım. "Senin gibi harika birisini sevmeyeceğimi falan mı düşünüyorsun ? Sen bir insanın karşısına çıkabilecek en güzel şeysin. Neden şaşırdın ki?"
