Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💸
Ertesi gün uyandığımda evin aşağısından gelen seslerle abimin evde olduğunu anlamış titrek bir nefes almıştım. Neden gelmişti ki şimdi bu?
Bir saatin ardından hazırlanarak aşağı indiğimde amacım ona hiç bulaşmadan gitmekti fakat beni görmüş kolumdan tutarak "Nereye?" diye sormuştu. Alkol kokuyordu artık sabahları da mı içiyordu? Ona ne olduğunu bilmek isterdim normal bir ilişkimiz olsaydı tabii. "Okul " dedim. Gitmek istiyordum. Kelimeleri sarhoş olduğundan ötürü yuvarlayışından tutun kokusuna yüzüne dair her şeyinden nefret ediyordum.
Elimi hızla kendime çekmem ve gerilemem ile bu hareketime kaşlarını çatmış "Ne o? Piç kurusu korkuyor musun benden?" diye sormuştu. Sinirlenecekti ne desem kızacaktı bana. "Hayır abi. Derse yetişmem gerekiyor " dedim. Etrafında döndü ve sırıtarak "Lanet evde durmak istemiyorsun değil mi? Çok sessiz değil mi? Senin yüzünden" dediğinde sonlara doğru yükselttiği sesi kaşlarımı çatmama neden oldu. "Bağırma bana" diye tısladım.
"Haksız mıyım? Annemizi öldürdün sen. Sikik seni ne güzel bir hayatım vardı. Başım şimdi boktan çıkmıyor. Annemi özledim.." dedi titrek bir sesle. "Annemizi öldüren ben değildim ." dediğimde üzerime doğru yürüyerek "Kimdi neydi o zaman? Aptal keşke olmasaydın senin gibi gereksizi doğururken öldü annem. Çok mutluyduk biz babam annem ben çok mutluyduk.." diye bağırmış gerilememe sebep olmuştu. Yüzüme ya da herhangi bir yere vurmamalıydı. Bugün beni çizeceklerdi. Yara olmamalıydı.
"Bu zamana kadar çok sevdiğin annemizin dosyasına bir cesaret edip bakabilseydin bunun benim suçum olmadığını bilirdin. Vücudu bebeğe uygun değildi tanrım bu nasıl benim suçum olabilir. Yeter gitmek istiyorum kes sesini" dediğimde koca bir adım atmış yumruğunu kaldırmıştı. Gözlerimi kapatmadım tepki vermedim. Yüzümü inceledi ve durdu. "Siktir git evden"
Birkaç derse girdikten sonra bizimkilerin yanından ayrılmış San'ın yanına gitmek üzere hazırlanmıştım. Erken çağırmıştı . Neden bilmiyordum. Sorgulamadım da abim moralimi sikip atmıştı. Kötü hissediyordum ne kadar benim suçum olmadığını bilsem de bu sözlere maruz kalarak büyümüştüm. Can sıkıcı olmaya başlamıştı.
Çağırdığı amfiye girdiğimde masanın üstünde birkaç yemekle beni beklediğini görmüş sıkıntılı bir nefes bırakmıştım dışarıya. Gözlerim onda gezindi sonra. Çok çok iyiydi. Fazla iyiydi.Benden çokta uzun olmamasına rağmen oldukça yapılıydı.Beni gördüğünde "Selam" diye mırıldandı. Kafamı salladım sakince.
"Herkesin önünde çıplak olacağın için yemek yemedin değil mi? Şartımı şimdiye kullanmak istiyorum ye hadi." dediğinde kalbim hızla çarpmış gözlerimi hızla kırpıştırmıştım. Nasıl bilebilirdi? "Yedim yemek" diye homurdandığımda yanıma yaklaşmasıyla gözlerimi gözlerinden çekmedim. Çok istedim çünkü savunmasız hissediyordum o an ama zayıf noktamı görür diye gözlerimi ondan ayırmadım. "Ne zaman? Dün mü" diye sordu tam karşımda durarak.
