Κεφάλαιο 2

117 13 9
                                    

Είμαι κλεισμένη σε ένα μικρό σκοτεινό κελί. Έχω να φάω και να πιώ για μέρες όμως ακόμα αντέχω. Δεν μπορώ να κουνήσω το σώμα μου από την κούραση. Είμαι πολύ αδύναμη. Φωνάζω για βοήθεια αλλά η φωνή μου είναι βραχνή και χαμηλή σαν ψίθυρος. Φοβάμαι! Ακούγονται βήματα και δύο άτομα μπαίνουν κελί. Δεν μπορώ να τους διακρίνω καλά. Προσπαθώ να τους πλησιάσω σέρνοντας το σώμα μου στο κρύο δάπεδο. Ένα αυτάρεσκο χαμόγελο μόνο αυτό θυμάμαι και μετά ένας οξύς πόνος διαπερνά το σώμα μου και εγώ ουρλιάζω. 

Πετάχτηκα στον ύπνο μου και άνοιξα διάπλατα τα μάτια μου. Ο ιδρώτας έσταζε ποτάμι στο πρόσωπο και στον λαιμό μου. Κοίταξα το ρολόι δίπλα μου και έδειχνε 8 το πρωί. Ο 1 δεν ήταν στο δωμάτιο οπότε θα είχε ξυπνήσει και πάω στοίχημα ότι θα ετοίμαζε της ασκήσεις μου. Σηκώθηκα δειλά  από το κρεβάτι. Ευτυχώς ούτε το σώμα μου ούτε το κεφάλι μου με πονούσαν. Πήγα στο τραπέζι ήπια το νερό που είχα αφήσει εκεί χθες και μπήκα στο μπάνιο. Έριξα νερό στο πρόσωπό μου και κοιτάχτηκα στον καθρέφτη Θα φύγω από εδώ σίγουρα! Αλλά πρώτα πρέπει να γίνω πιο δυνατή. Ήμουν ακόμα κάπως χλομή αλλά δεν μ' ένοιαζε. Έπιασα τα μαλλιά μου σε μια ψηλή αλογοουρά, κάλυψα τις μελανιές στον λαιμό μου με μέικ απ και βγήκα από το μπάνιο. Φόρεσα τα ρούχα που μου είχε αφήσει ο 1 στο κρεβάτι. Ήταν όλα μαύρα. Θεέ μου λίγο χρώμα δεν παίζει; Ήταν ένα μαύρο μακρύ παντελόνι και ένα μαύρο κοντό λίγο πιο κάτω από το στήθος μου μπλουζάκι. Φόρεσα τις επιγονατίδες και τις επιαγκωνίδες που μου είχε αφήσει επίσης μαζί με τα ρούχα και τέλος τα μαύρα μου all star μποτάκια. Άνοιξα την πόρτα και βγήκα από το δωμάτιο με στόχο να βρω τον 1. Τι θα αντιμετώπιζα άραγε σε αυτή την προπόνηση; Ένας θεός ξέρει!

Έφτασα στην μεγάλη αίθουσα της αποθήκης όπου ήμουν και εχθές το βράδυ. Από το μυαλό μου πέρασαν όλα αυτά που έγιναν εχθές και τι μου είχε πει ο 1. Τι μπορεί να έχει κάνει που να είναι τόσο κακό; Ποιος ξέρει. Η πόρτα ήταν ανοιχτή και έτσι βγήκα έξω. Είχε πολύ ζέστη! Κοίταξα γύρο μου. Όπως και εχθές την νύχτα δεν φαινόταν τίποτα, απόλυτη ερημιά. Δεν μπορείς να ξεφύγεις εύκολα. Ένιωσα ένα χέρι να ακουμπά τον ώμο μου και πετάχτηκα. 

-Που ταξιδεύεις πάλι πριγκίπισσα; 

Ήταν ο 1. Τον κοίταξα από πάνω μέχρι κάτω. Φορούσε παρόμοια ρούχα με τα δικά μου και ήταν μούσκεμα στον ιδρώτα.    

- Καλά παιδί μου τι έκανες και είσαι έτσι;

- Έφτιαξα τον χώρο που θα κάνεις προπόνηση και είπα να δοκιμάσω της ασκήσεις που σου ετοίμασα. Είναι μια χαρά και εγώ δεν έχω σκουριάσει από ότι φαίνεται...

Θα είμαι η σκιά σου!Donde viven las historias. Descúbrelo ahora